امام زین العابدین(ع) در روز عرفه، ضمن دعا برای نصرت و یاری و محافظت امام زمان(عج) به درگاه الهی اینگونه عرضه داشتند: بارالها! پس ولی خود را به شکر آنچه بر او نعمت دادهای الهام بخش و ما را نیز به سپاسگزاری نعمت وجود او توفیق ده، و او را از جانب خود سلطنتی یاری دهنده عطا فرما و درهای پیروزی را به آسانی بر وی بگشا، و او را به نیرومندترین تکیه گاه خود مدد ده و پشت گرم ساز، و بازویش را نیرو بخش و به چشم عنایت منظورش دار و به نگهداری خود حمایتش کن و با فرشتگانت او را یاری کن.
حضرت سید الساجدین(ع) درباره لزوم وجود امام در هر زمان و اطاعت مطلق از امر و نهی او در دعای 47 صحیفه سجادیه اینگونه به درگاه الهی عرضه داشتند: بارالها! تو در هر زمان دین خود را بوسیله امامی تایید فرمودهای که او را برای بندگانت به عنوان پرچم برپا داشتهای، پس از آنکه پیمان او را به پیمان خود پیوسته و او را وسیله خشنودی خود ساخته ای و طاعتش را واجب کرده و از نافرمانی اش بیم داده ای و به اطاعت فرمانش و باز ایستادن در برابر نهیش و سبقت نگرفتن بر او و عقب نماندن از او فرمان دادهای! پس او نگهدارنده پناهندگان و پناهگاه مومنان و دستاویز متمسکان و جمال و عظمت جهانیان است.
علی بن الحسین(ع) سپس افزودند: به وسیله او آنچه از نشانههای دینت توسط ستمگران از بین رفته را زنده ساز، و زنگ جور (ستمگران) را از طریق خویش بزدای و سختی و ناهمواری را بوسیله او از راه خویش برطرف کن و منحرفین از صراط (مستقیم) خود را توسط او از میان بردار و آنانی را که قصد کج ساختن راه تو را دارند هلاک کن.
امام سجاد(ع) در بیان اوصاف یاران حضرت ولی عصر(عج) فرمودند: بارالها! رحمت فرست بر دوستان ایشان که معترف به مقام آنها، و تابع راه آنان و پیرو آثار آنهایند، منتظر روزگار(دولت) آنها و چشم دوخته به راهشان میباشند.
آن حضرت، درباره دستاوردهای دوران ظهور این گونه دعا کردند: خدایا! بوسیله او زمین را پر از عدل و داد کن، چنانکه از ستم و جور پر گشته است و بوسیله او بر فقرای مسلمین و یتیمان و بی سرپرستان و از کار افتادگانشان منت گذار و مرا از برگزیدگان دوستان و شیعیانش، و شدیدترین آنها نسبت به او از نظر محبت، و مطیع ترین شان در فرمانبری قرار ده.
همچنین آن حضرت، شهادت در پیشگاه ولی عصر(عج) را آرزو کرده و می فرمایند: خدایا شهادت در پیشگاه او را روزی من گردان، تا تو را در حالیکه از من راضی هستی ملاقات کنم.
امام سجاد(ع) در این دعا از کم بودن یاران امام زمان و فراگیری فتنه ها شکوه کرده و به درگاه الهی عرضه داشتند: پروردگارا! شکایت می کنم از نبود پیغمبرمان و کمی یارانمان، و فراوانی دشمنان و سختی زمانه و روزگار بر ما، و وقوع فتنه ها برای ما، و پشتیبانی مردم علیه ما. خدایا بر محمّد و آل محمد درود فرست و با گشایشی از جانب خودت و با یاری و حقی که آن را آشکار می سازی، این مشکلات را بگشا.
آنگاه حضرت، ظهور حجت بن الحسن(عج) را از خداوند خواسته و عرضه داشتند: خدایا قائم آل محمد(ص) را برای یاری دینت و اظهار برهانت و برپایی فرمانت و پاکیزه ساختن زمینت از آلودگی های آن، بر انگیز و ظهورش را برسان.
*ایرنا
ف/ف
