ایران اکونومیست - بعد از اعلام نتايج اين نظرسنجي، نخستين سوالي كه ذهن را درگير مي‌كند اين است كه چنين نگاهي به خودروسازان از كجا ريشه گرفته است؟ يك كارشناس مسائل اقتصادي، چرايي وجود چنين نگاهي به خودروسازان را با ذكر چهار دليل تشريح مي‌كند. سعيد ليلاز، در گفت‌وگو با خبرنگار «دنياي اقتصاد» مي‌گويد: يكي از دلايل اصلي بي‌اعتمادي و نارضايتي مردم نسبت به خودروسازان به اين بازمي‌گردد كه خودروسازان در 10 سال ابتدايي بعد از انقلاب كه با جنگ تحميلي نيز همزمان بود با مصرف‌كنندگان رفتار خوبي نداشته‌اند و اين خاطره بد تاريخي هنوز در ذهن مردم باقي مانده است. او در ادامه دومين دليل نگاه منفي مردم به خودروسازان را با دهه دوم بعد از انقلاب مرتبط مي‌داند و مي‌گويد: در 10 سال دوم بعد از انقلاب نيز يك انحصار فراگير بر بازار و صنعت خودرو حاكم بود تا خودروسازان در آن فضا بتوانند خودشان را احيا كنند و تيراژ توليد را افزايش دهند، در آن دوره نيز مشتريان بازار خودرو فشار زيادي را به دليل انحصار موجود تحمل كردند. به‌عقيده ليلاز، بخش ديگري از بي‌اعتمادي مردم به خودروسازان، به نامناسب بودن خدمات پس از فروش از سوي خودروسازان بازمي‌گردد. او در توضيح بيشتر مي‌گويد: ما هنوز در بخش خدمات پس از فروش خودرو به استانداردهاي بين‌المللي نرسيده‌ايم، اگرچه اين كمبود فقط مختص خودروسازان نيست و به‌صورت كلي خدمات‌رساني در كشور ما بسيار ضعيف است، اما اين موضوع نيز از ديگر ريشه‌هاي ناراحتي مشتريان است.
ليلاز آخرين دليل نارضايتي مردم از خودروسازان را دنباله‌روي بي‌چون و چراي خودروسازان از دولت مي‌داند و مي‌گويد: در بسياري از مواقع خودروسازان به جاي تكيه به مردم براي حل مشكلات خود به مقامات دولتي متوسل مي‌شوند. اين كارشناس مسائل اقتصادي در نهايت عقيده دارد در 8 سال گذشته به دليل نوسان نرخ ارز، رشد نرخ تورم و همچنين سياست‌هاي دولت در حوزه اقتصاد كلان آسيب‌هاي فراواني به كيفيت خودروهاي داخلي وارد شده است.
پ/پ
