جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29 - ۱۸ رمضان ۱۴۴۵
برچسب ها
# اقتصاد
۱۶ تير ۱۳۹۳ - ۰۹:۱۹

روزنامه خندان *عباس آقا و حاجی مایلی

طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند.حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
کد خبر: ۵۸۸۸۰

جام جم: انواع افطاری موجود است

افطاری دادن از قدیم الایام، یک سنت حسنه ای بوده که مردم ما آن را خیلی دوست داشته اند و به صورت خودجوش در خانه های خود و در سطح فامیل یا در و همسایه و دوست و آشنا، اقدام به برگزاری آن می کردند.

خود نگارنده از همان بچگی، وقتی با پدر خدا بیامرزم به افطاری دعوت می شدم، از خوشحالی پر درمی آوردم.

خنکای هوای دم غروب و صدای ملکوتی ربنا و اذان و همهمه مهمانان گشنه و تشنه و لیوان های وسوسه انگیز شربت و خاکشیر و ظرف های چشمک زن زولبیا و بامیه و سادگی سبزی و پنیر و چای شیرین و دیس های هندوانه و خربزه و... ( همه هم مفت!)؛ یک معجونی از لحظات آدم می ساخت که مپرس. لحظات، شیرین ترین خاطرات کودکی را رقم می زد. هنوز که هنوز است، طعم شیرین اش را در دهانم مزه مزه می کنم. لطفا یک نفر باز مرا به افطاری های کودکی ام دعوت کند!

انواع و اقسام افطاری: با یک نگاه کلی و گذرا به گونه های مختلف افطاری که این روزها برگزار می شود، در یک نتیجه گیری شتاب زده، می توان به مواردی چند اشاره کرد:

1 ـ افطاری مسئولان: این نوع افطاری را معمولا مسئولان و مقامات برگزار می کنند و عموما نیز به قصد رسیدن به وحدت بیشتر گروه ها و گرایش های مختلف سیاسی صورت می گیرد. مثل همین افطاری رئیس جمهور در کاخ سعدآباد که ابتدا با اصولگرایان و سپس با اصلاح طلبان قرار است به عمل آید. قطعا اگر فضای مجلس ادامه می داد و جمعیت بیشتری جا می شد، همه را در وعده دعوت می کردند که به وحدت بیشتری برسند. به هر حال، از تأثیر شگرف مصافحه و معانقه در این افطاری ها نباید غافل بود.

2 ـ افطاری هنرمندان: مخصوص عوامل سینما و تلویزیون که برای به دست آوردن دل هنرمندان، آنها را بدون توجه به فیلم هایی که بازی کرده اند، گرد یک سفره می نشانند تا ضمن تحبیب قلوب بیشتر، زمینه آشنایی های کاری بیشتر برای حضور در فیلم های دیگر فراهم آید. این جریان متاسفانه دچار یک جریان انحرافی هم شده که اخیرا بعضی ها به ملت پیامک می زنند که اگر خواهان برگزاری افطاری های جذاب تر با حضور هنرمندان کشور هستید، با ما تماس بگیرید تا در قبال پرداخت مبلغی خاص، زمینه این کار را فراهم آورید.

به طور قطع، هنرمندان خوب کشورمان، به این جریان انحرافی درآمدزا، پاسخ منفی کوبنده ای در حد تیم ملی خواهند داد.

3 ـ افطاری فرهنگی: جریان های مختلف منسوب به حوزه های نویسندگی و شاعری و مترجمی و امثالهم، دور هم جمع می شوند تا هم لبخند روزه خود را باز کنند و هم بیشتر با هم از نزدیک آشنا شوند که احیانا بر فرض محال، اگر در طول سال خواستند در رسانه های مکتوب و مجازی، راجع به هم چیزهایی بنویسند و نثار کنند، شناخت دقیق تر و نزدیک تری از همدیگر داشته باشند. بدانند دقیقا به کجاها بزنند.

کیهان: هدیه (گفت و شنود)

گفت: بالاخره دعوای «شورای رقابت» و «خودروسازان» به کجا رسید؟
گفتم: ظاهرا جنگ زرگری بود و هر دو با افزایش قیمت خودرو موافق بودند و همین کار را هم کردند.

گفت: پس آنهمه ادعای شورای رقابت که می خواست هوای مشتری را داشته باشه، چی شد؟! این چه هدیه ای بود که به مشتری دادند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! یک خواهر و برادر پولی را که برای خریدن هدیه روز پدر از مادرشان گرفته بودند، برای خودشان خرج کردند و بعد به پدرشان گفتند؛ ما هر چه فکر کردیم، دیدیم چیزی نداریم که در شأن پدرمان باشد، بنابراین از خدا خواستیم که خودش یک داماد و یک عروس خوب به شما هدیه بفرماید.

سیاست روز: عباس آقا و حاجی مایلی (قسمت اول)

خیلی وقت بود که دست و دلمان به «تک مضراب» نمی رفت.راستش کم کم داشتیم ناامید می شدیم که ناگهان برادر «محمد مایلی کهن» مصاحبه ای کرد و امید را به اردوگاه طنزپردازان برگرداند.

البته هنوز معتقدیم «نمک» برادر کفاشیان یک چیز دیگر است اما یک ضرب المثل قدیمی ایرانی داریم که می گوید: نمکی که در بیانات شیوای «مایلی» هست در هیچ شوره زار دیگری پیدا نمی شود.

حاجی مایلی: کارلوس کی روش تیم ایران را در گروه ۴ تیمی چهارم کرد و ما این نتیجه را با عباس آقا هم می توانستیم به دست آوریم.
ننجون: البته این «عباس آقا» غیر از این خاصیت که فرمودید «خواص» دیگری هم دارد که بعدا خصوصی خدمتتان عرض می کنیم.به هر حال از کنار این ستون، زن و بچه مردم تردد می کنند.

من به خودروی بنز اعتقاد دارم.
ننجون: به روح چطور؟

ما در مقابل آرژانتین در دقیقه ۹۲ گل خوردیم .
ننجون: بلاتشبیه اگر بعضی از رفقای منتقد شما سرمربی تیم ملی بودند در دقیقه ۹۲ گل دوازدهم را می خوردیم.

کی روش می گوید زمین کمپ تیم ملی کیفیتش خوب نیست همین زمین که ایشان از آن ایراد می گیرند در دوره سرمربیگری من یک رویا بود.
ننجون:خب این طبیعی است.از زمان ناصرالدین شاه تا حالا خیلی چیزها عوض شده حاج آقا!

ما که در عهد بوق نیستیم ...
ننجون:دور از جان! بنده که که نگفتم «عهد بوق» فقط عرض کردم زمان ناصرالدین شاه!

فدراسیون دو ماه بدون دبیر روزگار می گذراند معنایش آن است که به دبیر نیاز ندارد.
ننجون:یادش بخیر ما آن زمان ها که دبیر نداشتیم می رفتیم توی حیاط مدرسه فوتبال بازی می کردیم.

قرار بود ما در جام جهانی یوزپلنگ های ایرانی باشیم اما تبدیل به موش ایرانی شدیم.
ننجون: بوووووووووووووووووووووووووووووووق!

آرمان: آب رو

آقا این آبرو خیلی چیز خوبیه، از همه چی بهتره به جان خودم، حتی از پول و تفنگ، حتی از کارخونه و سواد و تخصص، مثلا آدم اگه کارخونه و سواد و تخصص داشته باشه ممکنه یه روز ورشکست بشه، و دار و ندارشو از دست بده. امّا این آبرو لامصّب مثل کوه می مونه، در سایه همین آبرو خیلی کارا میشه کرد، یه موقه فکر نکنید آبرو یه جور درخته که میشه زیر سایه اش چرت زد هااااااااا، نه، این آبرو که من میگم یه چیزیه مثل دیوار آهنین. مثل قلعه محکم و نفوذ ناپذیر. مثلا اگه یه نفر رانت خوار باشه و چند میلیون یورو به جیب بزنه، اگه خودش آبرو داشته باشه که احدی نمی تونه بهش چیزی بگه، برای این که ممکنه به آبروش لطمه بخوره، اما معمولا دزدها و اختلاسچی ها و رانت خوار ها خودشون آبرو ندارن. اینا معمولا پشت آبروی فامیلاشون قایم میشن و سنگر می گیرن. خودشون فقط رو دارن. بعله، فقط رو.

خب اگه آدم خودش آبرو داشته باشه که دست به دزدی و اختلاس و رانت خواری و این جور چیزا نمی زنه . پس لازمه این کارا اینه که آبرو نداشته باشی، اما پدر و پدر زن و عمو و دایی و ... آبرو دار داشته باشی.

ما، یه همسایه داشتیم که خلافکار بود، آقا اینو گرفته بودن و کرده بودن تو زندون.

باباش سند خونه شونو برده بود که پسرشو آزاد کنه، امّا گفته بودن نمیشه. بدبخت هر روز سندشو می زد زیر بغلش می رفت دم اونجا، امّا پسرش آزاد نمی شد، آخر سر دیگه همه کفشاش پاره شده بود، کفشای خانمشو هم که نمی شد بپوشه، هم پاش نمی شد و هم اگر پاش می شد روش نمی شد.

خلاصه دیگه پدر این همسایه مون در اومد، سر کار هم نرفت، ونشست تو خونه. وقتی همکاراش تو اداره دیدن رفیقشون چند روزه سر کار نمیاد، پا شدن و رفتن خونه اش، گفتن: چرا نمیای سر کار؟

گفت: کفش ندارم. و داستان پسر خلافکارشو هم توضیح داد. یکی از همکاراش گفت: ما یه فامیل آبرو دار داریم که ظرف سه سوت می تونه دست بچه تو بذاره تو دستت.

اتفاقا همینطور هم شد. نمی دونید این آبرو لامصّب چقد کار برد داره.

میگماااااااا، آدم تو دنیا هیچ چی نداشته باشه، فقط یه کم آبرو داشته باشه. البته خودش نه هااااااااا، فامیلاشون، مثلا پدر زنش.

امان از بی آبرویی، خدا نصیب گرگ بیابون نکنه.

البته خدارو شکر ما کلّی از این آدمای آبرو دار داره.

دیدید گاهی مسئولین میخوان راجع به اختلاسچی ها و بدهکاران گنُده بانکی حرف بزنن چه جوری حرف می زنن؟ مثلا بابک- ز ؛ یا نمی دونم چی چی – ه.

اینا به خاطر اینه که خدا نکرده یه موقع لطمه به آبروی کسی نخوره، بعله.

به نظر شما اگه تو کشور ما آدمایی که فامیل آبرو دار دارن، کم بود چه اتفاقی می افتاد؟

مثل این که اون بالا نوشتم: امان از بی آبرویی.

نه اشتباه شد. امان از آبرو.

قدس: مش غضنفر و خیابان های خاکی

دیشب چراغون خِنه بِرارُم بودِم. هَمیجور که دورِهَمی مُگُفتِمُ مِخِندیدِم ناسَن دیدِم یَک یَرِگه از دَر اَمَد تو که مُگُفتی عَمَله اَفغونیه یُ دِره از سرِ گذر میه، ...

بِرِیکه تُنبونُ سَر کِلَّش خاکی مالی بود. اولِش ماخواستِم با لَقَط بِندِزِمِش بیرون ولی تا آمَدِم وَخِزِم، گفتِگ بِتِمَرگِن که مو باباتایُم! گفتِم یَره اگِر بابامایی پس بِرِیچی ایجور ناشوری؟ گفتِگ شیکّان پیکّان کِرده بودُم که بیام اینجه، هَم از در خِنه آَمَدُم بیرون ناسَن یَک شمالِ قایِمی زدُ یَک دولَخی به هوا رفتُ مویَم از شامسِ داغونُم به هم وسطِ دولَخا گیر کِردُم. خُلِصه تا به خودُم آمَدُم دیدُم ایجور سر تاپام خاکیُ ناشور رِفته. بِزِش گفتُم او مُحَلِّ شما نفرین رِفته یِ. از هَم وَختی ما بُدُنیا آمدِم خاکی بودُ هنوزَم خاکیه. تا ایره گفتُم یَکنِفر از ایوَر مجلس وَرخواست گفت مُحلِّ مایَم خاکیه یُ هرچی به شهردِری گفتِم اِسفالتِش نِکرده یُ یَکنِفر از اووَر مجلس وَرخواست هَمیره گفتُ خُلِصه هَم هَمّه از اِسفالت نِبودنِ مُحَلّاشا شاکی بودنُ پشت سرِ شهردِری منطقَشا حرفایِ نامَقبول مِزِدَن.
حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم ای مسؤولایِ مِشَد که چَنسالِ از نهضتِ اِسفالت حرف مِزِنَنُ ایقذَر ِبزِش مِنازَن پس چیجوریه که هنوزَم بیشترِ میلانایُ خیابونایِ پایین شهرِما خاکیِ یُ مردم تو خاکُ دولَخُ گِلُ شُل مُجُلَّن؟

نظر شما در این رابطه چیست
آخرین اخبار