به گزارش ایران اکونومیست، در ششمین نشست از همایش نفت و توسعه عباس معمارنژاد گفت: در سالهای قبل از قرن 18 منبع اصلی ایجاد کننده ثروت، زمین بود و نیروی پیشران آن هم، نیروی کار بود.
وی ادامه داد: در قرون 18 و 19 منبع اصلی ایجاد کننده ثروت، ذغال سنگ و منابع طبیعی بود و نیروی پیشران آن هم موتور بخار، اما در قرن بیست و بیست و یکم منبع اصلی ایجاد کننده ثروت دانش است و نیروی پیشران آن هم موتور اطلاعات است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تصریح کرد: دارایی‌ها در دنیای مدرن از دارایی های فیزیکی و مشهود به سمت دارایی های غیر مشهود مانند مبادله دانش و مالکیت معنوی رسیده است.
وی افزود: سه مولفه مهم ویژگی های برجسته تحولات اخیر را می توان دانش بری فعالیت های اقتصادی، نامرئی شدن کالاها و ارزشهای اقتصادی و دیجیتالی و مجازی شدن محیط کسب و کار برشمرد.
معمار نژاد ادامه داد: در اقتصاد مدرن توسعه مبتنی بر دانش است این در حالی است که در اقتصاد سنتی توسعه مبتنی بر عوامل طبیعی است، در اقتصاد مدرن کمبود ایده و دانش و کمبود سرمایه انسانی موجب اختلال در روند رشد و توسعه کشور می شود اما در اقتصاد سنتی کمبود مواد خام و سرمایه فیزیکی منجر به رکود در بخش تولید خواهد شد.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: دیدگاه‌های موجود در مورد ماهیت نفت از دو زاویه قابل نگرش است که اولی نفت به مثابه یک دارایی سرمایه‌ای و دومی درآمدهای نفتی به مثابه رانت است.
وی در ادامه سخنان خود با مقایسه نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در ایران و برخی از کشورهای OECD و همچنین کشورهای در حال توسعه با اشاره به رقم پایین این شاخص در کشورمان بیان کرد که نه تنها در بین کشورهای توسعه یافته بلکه در بین کشورهای در حال توسعه هم وضعیت این شاخص برای ایران نامناسب است.
معمارنژاد در پایان سخنان خود با اشاره به اقدامات انجام شده در کشور برای کاهش سهم نفت در بودجه، یکی از مهمترین این اقدامات را ایجاد حساب ذخیره ارزی که در سال 90 به صندوق توسعه ملی تغییر پیدا کرد،عنوان و افزود: اگر پایبندی به صندوق توسعه ملی افزایش یابد و هر سال 3 درصد به رقم واریزی درآمد نفت به این صندوق افزوده شود، پس از 23 سال کشور ما می تواند از وابستگی به درآمدهای نفتی رهایی یابد.
