به گزارش ایران اکونومیست, تراکم بیشتر موهای بینی می تواند یک مزیت باشد. براساس یافته های پزشکی احتمال ابتلا به آسم در افرادی با موهای بینی کم پشت، سه برابر بیشتر از کسانی استکه موهای بینی پرپشتی دارند.
آیا کندن موی دماغ خطرناک است؟
وظیفه اصلی موهای بینی پالایش مواد اضافی هوایی است که تنفس می کنیم. موهای بینی همانند فیلتر هوای اتاق عمل می کنند. آنها ذرات گرد و غبار، ویروس ها، باکتری ها و مواد سمی را به دام می اندازند تا ما در بازدم یا عطسه آنها را بیرون بدهیم.
تراکم بیشتر موهای بینی می تواند یک مزیت باشد. براساس یافته های پزشکی احتمال ابتلا به آسم در افرادی با موهای بینی کم پشت، سه برابر بیشتر از کسانی استکه موهای بینی پرپشتی دارند.
موی بینی صرفا نخستین خط دفاعی بینی دربرابر عوامل نامطلوب خارجی است. پشت آنها مژک ها قرار دارند، رشته های مویین بسیار کوچکی که مدام به عقب و جلو حرکت می کنند. این مژک ها گرد و خاک و مولکول های مضر احتمالی را به سمت گلو جارو می کنند. در آنجا این مواد به شکل قطره کوچکی از مخاط جمع می شوند که ما آن را سرفه می کنیم یا قورت می دهیم. در صورت قورت دادن، اسید معده بخش اعظم این مواد مضر را نابود خواهد کرد.
بهتر است بدانید کندن ناگهانی موهای بینی کار خطرناکی است. از آنجایی که بینی محیط استریلی نیست این کار می تواند منجر به بروز عفونت های ناخوشایندی شود.
آیا واقعا آدرس دادن آقایان بهتر از خانم هاست؟
اگرچه مطالعات نشان داده که واقعا توانایی مردان در نقشه خوانی بهتر است و در مقابل زنان بهتر مسیرها را به خاطر می آورند اما سوال این است که وقتی نوبت به آدرس دادن می رسد، کدامیک بهتر عمل می کنند؛ زنان یا مردان؟ فرض کنید از یک زوج آدرس جایی را پرسیده اید.
به احتمال فراوان، جوابی که می گیرید به این صورت خواهدبود: آقا می گوید: «سه کیلومختر مستقیم برو بعد به سمت شرق بپیچ». خانم می گوید: «مدرسه را که رد کردی، به سمت راست بپیچ». اگرچه هر دو این آدرس ها شما را به یک نقطه خواهد رساند؛ اما همین تفاوت طرز بیان نشان دهنده محدودیت های زبانی میان دو جنس مخالف است.
واقعیت این است که زنان و مردان برای آدرس دادن از روش های کاملا متفاوتی استفاده می کنند. در حالی که زنان در آدرس دادنبیشتر از راهنماهای مکانی و عبارات پیچیدن به چپ یا راست استفاده می کنند، در مقابل مردان ترجیح می دهند تا از جهت های قطب نمایی و بیان فاصله بر اساس مسافت یا زمان استفاده کنند.
برخلاف حیواناتی مانند کبوترهای خانگی که به خاطر وجودمقادیر اضافه آهن در بینی خود قادر به یافتن قطب شمال مغناطیسی زمین هستند، نقشه درونی بشر به احتمال زیاد ریشه در زمان اجداد شکارچی ما دارد. در زمان ماقبل تاریخ، مردان وظیفه شکار کردن را برعهده داشتند. برای این کار آنها مجبور بودند از خانه دور شوند و برای شکار حیوانات وحشی به مناطق ناآشنا بروند. برای یافتن راه بازگشت به خانه، آنها احتمالا بر یافتن موقعیت خورشید و مهارت های غریزی جهت یابی خود متکی بودند. همزمان، زنان ماقبل تاریخ که بیشتر مسئولیت جمع آوری غذاهای بدون توانایی حرکتی را برعهده داشتند، احتمالا مسیر رفت و برگشت به سوی گیاهان خوشمزه و خوردنی را از روی نشانه های آشنای محلی پیدا می کردند.
آیا وجود مو در غذا برای سلامتی خطر دارد؟
شکی وجود ندارد که تجربه پیدا کردن مو در بشقاب غذا، تجربه واقعا ناخوشایندی است. با این وجود از نظر بهداشتی وجود مو در غذا تهدیدی برای سلامت شما محسوب نمی شود. بی خطر بودن مو برای سلامت انسان به اندازه ای است که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در آیین نامه غذایی خود، حتی به تعداد مجاز تار مو در بشقاب غذا کوچکترین اشاره ای نکرده است.
دلیل آنکه لزومی ندارد نگران وجود مو در غذای خود باشیم این است که مو از نوعی پروتئین بسته بندی شده متراکم به نام کراتین ساخته شده که از نظر شیمیایی بی اثر بوده و در صورت هضم شدن هیچ مشکلی برای بدن به وجود نمی آورد. البته امکان چسبیدن باکتری های استافیلوکوکی که باعث ناراحتی معده و بروز اسهال می شوند به تار مو وجود دارد. با این وجود بسیار نامحتمل است مقدار باکتری هایی که ممکن است بتوانند خود را در یک یا چند تار مو پنهان کنند به اندازه ای باشد که بتواند منجر به بروز مشکلات گوارشی شود.
تنها سناریویی که طی آن ممکن است مو برای سلامتی انسان ضرر داشته باشد، این است که شما تمام موی سر آشپز بیچاره را یکجا میل کنید! این جم بالای مو دقیقا همان بلایی را سر معده می آورد که جمع شدن مو در راه آب حمام به وجود می آورد. خوردن چنان حجم بالایی از مو باعث شکل گیری توده ای بزرگ از مو موسوم به تریکوبزوآر در معده می شود، و باعث بروز دردهای شکمی و سایر مشکلات گوارشی خواهد شد.
