این روزها در مورد ساکت نبودن در مورد افرادی که به خود اجازه می‌دهند به دیگران تجاوز کنند، حرف‌های زیادی زده شده است. تجاوز شامل؛ تکه انداختن در خیابان، لمس کردن بدن در کوچه یا تاکسی، حرف‌های خلاف اخلاق زدن و رابطه جنسی است.
یکی از عواملی که برخی بی‌شرمانه دست به عمل تجاوز می‌زنند این است که می‌دانند طرف مقابل به خاطر حفظ آبرو و جایگاه خود سکوت می‌کند و از اتفاقی که برایش افتاده حرف نمی‌زند.
تکرار سکوت باعث می‌شود تا متجاوز وقیحانه رفتار خود را تکرار کند. حفظ آبرو تبدیل به سلاح کشنده متجاوزین شده است. آنها از این حربه استفاده می‌کنند و حتی طرف مقابل را تهدید می‌کنندکه اگر صدایت درآید، آبرویت را می‌برم. این ترس باعث می‌شود هیچ کس از فرد متجاوز شکایت نمی‌کند چون یاد گرفته‌اند آبرو از همه چیز مهم‌تر است.
تصور کنید یکی از کسانی که مورد تجاوز قرار گرفت، از فرد متجاوز شکایت می‌کرد شاید تجاوزهای دیگر صورت نمی‌گرفت. فرد متجاوز وقتی می‌بیند که تجاوز اول، دوم، سوم و هیچ خبری از شکایت نیست با اطمینان بیشتری دست به عمل شیطانی خود می‌زند.
آنقدر در این باره در جامعه حرف زده نشده است که برخی از مردم فکر می‌کنند فردی که مورد تجاوز قرار گرفته است، گناهکار است و به او به چشم منفی نگاه می‌کنند. در حالی که فرد مورد تجاوز قرار گرفته گناهی ندارد و تنها یک قربانی است.
احتمالا خیلی از دختران این سرزمین جمله « بابات بشنوه می‌کُشتت» را شنیده‌اند. چرا پدر اگر بشنود دخترش مورد تجاوز قرار گرفته است، حاضر است او را بکشد اما از دختر یا حتی پسرش در برابر فرد متجاوز و حرف مردم دفاع نکند؟ بسیاری از خانواده‌های ایرانی به واسطه این سنت غلط که آبرو از همه چیز مهم‌تراست، چشم خود را بر روی یک فاجعه می‌بندند.
«آبرو» باعث شده است بحران‌های اجتماعی در ایران در گوشه‌ی پستو در صندوقی هزار قفل خورده باقی بماند. این حفظ آبرو تنها مخصوص خانواده‌های ایرانی نیست. دستگاه‌های حاکمیتی نیز سال‌هاست برای حفظ آبرو و خوب نشان دادن جامعه، چشم خود را بر روی آمارها بسته‌اند و می‌گویند همه چیز خوب است.
باید به خانواده‌ها آموزش داد، دختر و پسری که مورد تجاوز قرار می‌گیرند تقصیری ندارند. آنها به زور مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و اولین کسی که با بحران روبرو است خودشان هستند. خانواده‌ها نباید فکر کنند اگر به پلیس شکایت کنند، دیگر نمی‌توانند در اجتماع سربلند کنند.
عدم شکایت آنها باعث می‌شود، متجاوزین حریص‌تر شوند و هر روز شاهد خبرهای زشت تجاوز باشیم. زن، کودک و پسر درگیر بحران تجاوز هستند.
پدرها باید به گونه‌ای رفتار کنند که فرزندان آنها را اولین و مهم‌ترین پناه‌گاه خود بدانند نه اینکه از مطرح کردن مشکلات خود وحشت داشته باشند.
یکی از جدی‌ترین راه‌های مقابله با تجاوز شکستن حصار سکوت است. باید به این نتیجه برسیم که مقابله با متجاوزین عین آبروداری است.
مصطفی داننده
عصرایران
