ویروس کرونا با سرعت غیر قابل وصف خود میلیون‌ها نفر را در جهان مبتلا کرده و هزاران تن را هم به کام مرگ برده است. گرچه میزان کشندگی این ویروس بسیار بالاست، اما آمار بهبودیافتگان بیماران کرونایی در جهان نیز قابل توجه است.
گفته می‌شود بسته به درصد مقاومت سیستم ایمنی بدن، واکنش‌ها نسبت به این ویروس متفاوت بوده است. برخی توانستند با وجود ابتلا دوام آورده و جان سالم به در ببرند و بدن آن‌ها پادتن مورد نیاز را بسازد، اما برخی از یافته‌ها در این باره حاکی از آن است که میزان پادتن‌های تولید شده پس از گذشت ۸ هفته رو به کاهش می‌رود، موضوعی که باعث نگرانی بهبود یافتگان شده است.
اما نتایج آخرین تحقیقات دانشمندان در این زمینه حاوی اخبار امیدبخشی است؛ در مطالعه‌ای که به تازگی در امپریال کالج لندن انجام شد، دانشمندان دریافتند سلول‌های T ممکن است تا مدت‌های طولانی در بدن فرد باقی بمانند. سلول‌های T نوعی گلبول سفید در سیستم ایمنی هستند که برای مقابله با ویروس تولید می‌شوند.
دنی آلتمن، استاد ایمونولوژی در امپریال کالج لندن، آنتی بادی‌ها را بی خطر و گذرا توصیف کرد و در مقابل سلول‌های T را ماندگار دانست. این سلول‌ها ویروس را هدف قرار داده و از بین می‌برد.
این مطالعه بر روی بهبودیافتگان ویروس سارس نیز انجام شد که در پی آن مشخص شد پس از ۱۷ سال هنوز سلول‌های T در بدن آن‌ها وجود دارد. این یافته‌ها دانشمندان را نسبت به میزان ایمنی بیماران در برابر ویروس کرونا امیدوارتر کرد.
در آزمایش‌های بعدی، دانشمندان نمونه خون را با ویروس سارس مخلوط کردند تا ببینندچه اتفاقی می‌افتد؛ در این مرحله سلول‌های T با مسدود کردن راه ویروس، واکنش پذیری قوی را در برابر آن نشان دادند. پس از این مرحله، ۳۷ داوطلب که هرگز به سارس مبتلا نشده بودند، مورد آزمایش قرار گرفتند؛ هدف از این آزمایش این بود که مشخص شود آیا بدن می‌تواند نوعی محافظت در برابر کووید ۱۹ ایجاد کند یاخیر.
در این مرحله دانشمندان با پدیده جالبی مواجه شدند؛ آن‌ها در طول آزمایش در بدن این افراد نیز سطح قابل توجهی از سلول‌های T را مشاهده کردند، بدون آنکه به ویروس مبتلا شده باشند.
بر اساس اظهارات پروفسور ماین یکی از محققان این مطالعه، شواهد و مدارک بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد نه تنها در سارس که حتی در مورد سایر ویروس‌ها، سلول‌های T ماندگار هستند.
او گفت: داده‌های فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد سلول‌های T به صورت موضعی با عفونت مبارزه می‌کنند؛ مثلا هنگام ابتلا به کووید ۱۹ این سلول‌ها در ریه‌ها دارای زندگی طولانی‌تری هستند. عمر طولانی آن‌ها باعث می‌شود به آرامی در بافت‌ها در گردش باشند و سال‌ها بعد قادر به آماده سازی پاسخ ایمنی باشند. ما می‌توانیم سلول‌های T را که بیش از یک دهه زنده مانده‌اند، ردیابی کنیم؛ به این ترتیب شانس درستی این یافته‌ها افزایش می‌یابد.
باشگاه خبرنگاران جوان
