یکی از موضوعاتی که این روز‌ها حسابی در فضای مجازی داغ شده، موضوع اعتبارنامه نمایندگان مجلس است. موضوع بسیار مهمی که بار‌ها امام راحل بر اهمیت آن تأکید کرده‌اند.
امام خمینی(ره) در این باره فرموده‌اند: در اعتبارنامه‌ها که مورد بحث و نظر واقع مى‌شود، بدون ملاحظه دوستى و دشمنى و جهات سیاسى رایج در دنیا آنچه رضاى خداست و واقعیت اقتضا مى‌‌کند در نظر گیرند.
تأیید اعتبارنامه در واقع آخرین مُهر تأیید برای پوشیدن ردای نمایندگی ملت بزرگ ایران است، تا این اعتبارنامه‌ها را خودِ منتخابان مردم در مجلسِ جدید، تأیید نکنند، نمایندگی آنها رسمیت نیافته است.
در نخستین جلسه هر دوره از مجلس شورای اسلامی شعب ۱۵ گانه‌ای به قید قرعه برای بررسی اعتبارنامه منتخبان تشکیل می‌شود و موظف به بررسی این اعتبارنامه‌ها و تأیید آنهاست.
در طول ۱۰ دوره قبلی مجلس شورای اسلامی، تاکنون ۱۸ نماینده رد اعتبار شده‌اند. بیشترین رد اعتبارنامه‌ها در مجلس اول بود که ۹ نماینده نتوانستند اعتبار حضور خود در مجلس را به دیگر نمایندگان ثابت کنند. اما بعد از مجلس اول، این روند کاهش یافت به طوریکه از مجلس دوم تا مجلس ششم، به طور متوسط در هر دوره، اعتبارنامه ۲ نفر تأیید نشد. از مجلس هفتم تا کنون هم اعتبارنامه هیچکدام از نمایندگان رد نشده است. البته در این دوره‌های اخیر بحث و جدل‌های بی‌سابقه منتخبان به اعتبارنامه‌های یکدیگر، شکل گرفت، اما در نهایت رد اعتبارنامه‌ای صورت نگرفت.
به هر حال تأیید یا رد اعتبارنامه موضوعی طبیعی و قانونی است که از همان بدو پیروزی انقلاب و از شروع مجلس اول سابقه داشته و نمایندگان مجلس حق دارند از این ابزار قانونی خود استفاده کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان
