پنجشنبه ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 28 - ۱۷ رمضان ۱۴۴۵
برچسب ها
# اقتصاد
۱۱ شهريور ۱۳۹۲ - ۱۳:۲۰
هشدار اندیشکده مؤسسه مطالعات رویال یونایتد به دولت اوباما

اگر آمریکا جنگ را گسترش دهد، حامیان اسد منطقه را به آتش می‌کشند

ایران اکونومیست: کارشناس مسائل خاورمیانه در اندیشکده انگلیسی رویال یونایتد بر این باور است که آمریکا به هیچ وجه نباید به سمت تغییر موازنه قدرت به نفع شورشیان پیش برود، در غیر این صورت حامیان اسد منطقه را به آتش می‌کشند.
کد خبر: ۳۴۱۷۷


به گزارش ایران اکونومیست به نقل از مؤسسه مطالعاتی انگلیسی رویال یونایتد، در صورتی که آمریکا بخواهد کار خود را به فراتر از یک حمله تنبیهی گسترش دهد، حامیان اسد، یعنی ایران، عراق و حزب‌الله، منطقه را به آتش خواهند کشید.

چند روز پیش از این پارلمان انگلیس علیه مداخله انگلیس در هر گونه مداخله نظامی در سوریه رأی داد. به رغم این رأی، آمریکا تأکید دراد که مانع استفاده بیشتر از تسلیحات شیمیایی در سوریه شود. آمریکا کار خود را برای حمله نظامی به حکومت سوریه، با یا بدون همراهی انگلیس، ادامه خواهد داد.

در حالی که به نظر می‌رسد که آمریکا، به همراه فرانسه و دیگران، تنها دست به یک اقدام تنبیهی علیه حکومت اسد می‌زنند، با این حال باید با احتیاط عمل کنند: اول به این دلیل که مداخله غربی به طور اجتناب ناپذیری منجر به سرنگونی حکومت اسد می‌شود و پیامد‌هایی را به دنبال دارد که برای منافع غربی تعیین کننده هستند؛ دوم از آن جهت که حامیان اسد ممکن است در واکنش به اقدام نظامی غرب، نقش پررنگ‌تری را در این منازعه ایفا کنند. ایشان با اقدام نظامی غرب در این منازعه مقابله خواهند کرد و دسترسی کافی به این کشور دارند تا بخواهند در برابر غرب و نیروهای شورشی تشجیع شده قد علم کنند.

محدود بودن گزینه‌های غرب ناشی از عدم ورود زود هنگام ایشان به این منازعه است. به جای حمله به سوریه در اولین ماه‌های منازعه، آمریکا و متحدین وی امید خود را به اپوزیسیون بستند؛ چرا که این مخالفان با حمایت جدی ولی ناکافی قدرت‌های منطقه‌ای، به دنبال سرنگون کردن حکومت اسد بودند. این باعث شد که گروه‌های افراطی وابسته به القاعده به عنوان بازیگرانی مؤثر و تأثیر گذار بر منازعه، با سازماندهی، تجهیزات، جنگجویان و سرمایه‌های بهتر و بیشتر از گروه‌های دیگر، پا به عرصه نبرد بگذارند.

بازیگران غیر دولتی

بنابراین سرنگون کردن حکومت اسد به معنای تسلیم کردن کشور سوریه به این نیروهای مبارز بود، که با حمایت قطر و عربستان، نیروهای میانه‌روی ناکارآمد و غیرسازماندهی شده تحت حمایت غرب را به حاشیه راندند. ایشان پیش از این اعلان کرده‌اند که قصد دارند سوریه را از کسانی که از اسد حمایت کردند تا ایشان را سرکوب کند، پاکسازی قومی کنند. پس از حمله شیمیایی هفته گذشته، گروه جبهه النصره، که نیروی کارآمد نظامی شورشی و از انشعابات القاعده است، اعلان کرد که به تلافی حمله شیمیایی، حملات خود به جوامع اقلیت علوی را افزایش خواهد داد.

ایشان به عنوان بازیگران مسلح غیر دولتی تا کنون ثبات منطقه‌ای را تضعیف کرده‌اند و با تحصیل تسلیحات، سرباز و شبکه‌های قدرتمند بیشتر که بتوانند در سراسر سوریه و عراق تحرک داشته باشند، این بی‌ثباتی را افزایش خواهند داد. گروه‌های وابسته به القاعده در حال تشکیل دولت اسلامی در عراق و سوریه هستند. ایشان به عنوان پیروز احتمالی در سوریه پس از اسد تهدید بسیار جدی‌تری را متوجه منافع و امنیت جامعه بین‌المللی خواهند کرد.

عدم ورود غرب همچنین اجازه داد تا این منازعه به یک جنگ نیابتی مذهبی فرقه‌ای میان اعراب سنی و محور قدرت شیعی متشکل از ایران، عراق و حزب‌الله تبدیل شود. به عبارت دیگر، این گروه‌های افراطی و رقبای منطقه‌ای هستند که برای پر کردن خلأ حاصله در دو سال گذشته پا به میدان گذاشته‌اند.

این واقعیت که اکنون بر فراز کل سوریه در پرواز است دو معنا دارد: یکی اینکه غرب بیش از این نمی‌تواند اجازه دهد که شورشی‌ها به پیروزی قطعی در سوریه برسند، چه از طریق یک عملیات نظامی گسترده یا از طریق مبارزه هوایی به سبک کوزوو و دوم اینکه غرب باید اطمینان حاصل کند که اقدامات آن در روز‌های آتی کمتر از آنی باشد که توازن قوا به نفع شورشیان تغییر کند.

تحریک کردن حامیان منطقه‌ای اسد

مبادا فراموش کنیم که اسد هم حامیانی دارد که پشتیبانی جدی از حکومت او به عمل می‌آورند. تا به حال، ایران نقشی کارآمد در این منازعه ایفا کرده است. ایران به نیروهای وفادار حکومت هنر جنگ شهری را آموخته است و به آنها اموری را آموزش داده است که تنها شمار معدودی از کشورها توانایی اجرای کارآمد این امور را دارند: شکست دادن واحد‌های مسلح غیر دولتی همچون گروه‌های شورشی که در سوریه فعالیت دارند. ایران گروه شبهه نظامی آموزش دیده و مسلحی از این نوع را بیش از سه دهه است که ایجاد کرده است. گروهی که آثار و تبعات آن را نیروهای آمریکایی و انگلیسی در عراق پس از حمله سال 2003 به خوبی درک کردند.

حزب‌الله لبنان هم که توسط ایران شکل گرفته است، از دو ماه پیش تا کنون نقشی تعیین کننده در این منازعه ایفا کرده است و موفق شده است تا نیروهای شورشی را شکست داده و کنترل شهر استراتژیک القصیر را در اختیار بگیرد. شبهه نظامیان شیعه عراقی نیز به سوریه سرازیر شده‌اند تا در کنار حکومت اسد مبارزه کنند. ایشان اکنون نقشی فعال در سرکوب شورشیان ایفا می‌کنند و توانمندی‌ها و استعداد جنگی خود را علیه نیروهای آمریکایی و انگلیسی در عراق نشان داده‌اند.

با این حال متحدین اسد با همه این اوصاف تنها خود را گرم کرده‌اند. دولت اوباما ممکن است برای حملات موشکی کروز خود را آماده کند که صرفاً سمبلیک خواهد بود و حکومت را زخم خورده خواهد کرد و نه بیشتر. اسد بالتبع در برابر این فشار مقاومت می‌کند، از تلافی کردن می‌پرهیزد و طوفان را پشت سر می‌گذارد. با این حال اگر موشک‌ها اهداف مهمی از حکومت را منهدم کنند، از جمله نیروهای نخبه اسد یا مراکز کنترل و فرماندهی مهم ارتش، در نتیجه چنین اقدامی ممکن است توازن قوا به نفع شورشی‌ها تغییر کند.

این شاید تا حدودی باعث خوش‌بینی شود اما هرگونه احتمال پیروزی برای نیروهای شورشی با واکنش شدید و خشم‌آلود متحدین حکومت اسد مواجه خواهد شد. علاوه بر مسکو، که تسلیحات و حمایت تکنولوژیک برای اسد فراهم کرده است، کمک‌های مشابه ایران و حزب‌الله به این منازعه سرازیر خواهد شد و این توانایی را دارند که سرباز و تسلیحات بیشتری را وارد میدان عملیات نظامی کنند.

قدم به میدان گذاشتن

بر خلاف آمریکا، حامیان اصلی اسد به حضور مستقیم در میدان جنگ تمایل دارند و این سربازان حاضر در میدان جنگ هستند که در نهایت پیروزی را رقم خواهند زد. تجربه لیبی نشان داد که بمباران‌های هوایی می‌تواند تعیین کنند باشد اما تنها زمانی که نیروهای حکومتی ناکارآمد بوده و عمق کافی نداشته باشند و با مبارزان مخالف کارآمد و سازماندهی شده‌ای نیز روبه‌رو باشند. حکومت اسد تا به اینجا نشان داده است که به هیچ وجه شبیه لیبی نیست.

علاوه بر این دولت عراق از سرنگونی حکومت اسد از هر چیز دیگری بیشتر هراس دارد. گروه‌های جهادی که در سوریه مبارزه می‌کنند، با همتایان خود در عراق مرتبط شده‌اند و فضای امنیتی عراق را از زمان آغاز منازعه در سوریه به شدت برهم زده‌اند. حذف شدن اسد باعث کاسته شدن از مشروعیت حکومت شیعی در بغداد می‌شود و شبهه نظامیان ضد حکومتی و ضد شیعی عراق را تقویت می‌کند و نیز به سنی‌های این کشور که از حاکمیت شیعه ناراضی هستند، توانمندی بیشتری می‌دهد. فرقه‌ای شدن منازعه سوریه به معنای آن است که ترس اکثریت شیعه عراق از سرنگونی اسد برابر است با بازگشت حرکت به سمت انزوا و دوران سرکوب و اختناق. به عبارت دیگر، عراق از این ترس دارد که اگر اسد سرنگون شود، نوبت به عراق برسد و نیروهای کنونی در سوریه توجه خود را روی بغداد متمرکز کنند.

با این حال دولت عراق به ندرت درگیر این منازعه شده است. حکومت این کشور چشمان خود را به روی شبهه نظامیان شیعی و محموله‌های نظامی و انسانی که برای تقویت تسلیحاتی و لجستیکی اسد وارد سوریه می‌شوند بسته است. در نتیجه هرگونه افزایش حمایت از شورشیان،‌ عراق را وامی‌دارد تا نقش مضاعف شده خود را در این منازعه ایفا کند. هزاران شیعه می‌توانند بسیج شده و وارد سوریه شوند و در جنگی شرکت کنند که ممکن است به عنوان جنگی برای نجات شیعه، شناخته شود.

علاوه بر این ارتش عراق بعید است که به صورت مستقیم وارد سوریه شود. با این حال دور از ذهن نیست که شماری از نیروهای ارتش به لباس غیرنظامیان درایند و به عنوان شبهه نظامی وارد سوریه شد، همان اتفاقی که در جریان جنگ داخلی سال 2006 عراق رخ داد؛ هنگامی که سربازان شبهه نظامی شیعه و افسران پلیس از هر دو طرف به طور تمیز ناپذیری وارد این منازعه می‌شدند. فقط در ماه گذشته، هادی الامیری، وزیر حمل و نقل عراق و فرمانده تیپ بدر، یک گروه قدرتمند شبهه نظامی شیعه، به صورت علنی تهدید کرد که اگر شیعیان همچنان مورد هدف حملات شورشیان قرار گیرند، شبهه نظامیان شیعه را به سوریه اعزام می‌کند.

بنابراین غرب باید به آنچه که اعلان کرده است پایبند باشد و هرگز به فراتر از یک حمله تنبیهی نیاندیشد. بیش از این نمی‌تواند انتظار پیروزی در سوریه را داشت، و اکنون بسیار دیر شده است که با سرنگون کردن حکومت اسد جان انسان‌هایی را نجات دهیم. به عبارت دیگر باید فقط گوش مالی به اسد داد و از هر گونه تلاش برای تغییر توازن قوا به نفع شورشیان جلوگیری کرد و هر دو طرف را به سمت میز مذاکرات سوق داد. در غیر این صورت، آمریکا و متحدین او باید آماده جنگی پس از جنگی به سبک عراق باشند که در آن منازعه‌ای سخت‌تر و خونین‌تر در سوریه رخ خواهد داد.

نظر شما در این رابطه چیست
آخرین اخبار