همه ما تجربه کرده‌ایم که وقتی یک شی‌ء که در دست ماست و با شی‌ء دیگری برخورد می‌کند، ما هم این تماس را احساس می‌کنیم. ما این برخورد را طوری احساس می‌کنیم که گویی آن شی‌ء با پوست دست ما در تماس بوده است.
هیچ‌گاه به این فرآیند عمیق فکر نکرده‌ایم زیرا یک امر غریزی است ولی این فرآیند یک شاهکار مغزی به حساب می‌آید.
حال "لوک میلر"(Luke Miller) دانشمند حوزه علوم اعصاب شناختی به همراه جمعی از همکاران خود مقاله‌ی جدیدی منتشر کرده و علت این امر را توضیح داده است.
محققان در این مطالعه ۱۶ مورد را آزمایش کردند تا دریابند شرکت‌کنندگان پروژه در کدام ناحیه از یک میله چوبی این برخورد را حس می‌کنند.
در این تحقیق ۴۰۰ آزمایش صورت گرفت و دریافت شد که افراد شرکت‌کننده در پژوهش با صحت ۹۶ درصد مکان برخورد را درست تشخیص دادند.
ولی این تمام ماجرا نیست زیرا محققان فعالیت قشر مغز شرکت‌کنندگان را هم با استفاده از الکترودهای پوستی ثبت کردند و دریافتند که قشر مغز به سرعت مکان برخورد شی‌ء با میله چوبی را پردازش می‌کند.
این نتایج نشان داد که مکانیسم‌های عصبی برای تشخیص مکان لمس روی اشیاء به طرز چشمگیری مشابه با آن چیزی است که برای تعیین محل لمس روی بدن اتفاق می‌افتد.
در گام‌های بعدی پروژه، محققان این آزمایش را روی بیمارانی که احساس بازوی دست راست خود را از دست داده بودند، انجام دادند و دریافتند که فعالیت مغزی این افراد هم مشابه با مغز افراد سالم است.
این نتیجه نشان می‌دهد که لرزشی که از طریق لمس منتقل می‌شود، برای مغز کافی است تا مکان لمس روی میله را شناسایی کند.
ایسنا
