«جونیور براندائو که به نماد اهمال در خرید خارجی در فوتبال ایران تبدیل شد با سلام و صلوات با پرسپولیس فسخ کرد و شاید برای همیشه ایران را ترک می‌کند. نکته جالب اما این که او در مصاحبه اش با سایت باشگاه پرسپولیس ابراز امیدواری کرد که روزی به فوتبال ایران بازخواهد گشت و توانایی‌های فنی خود را به نمایش خواهد گذاشت. او حق دارد اگر چنین می‌گوید؛ چرا که در همین مدت کوتاه حضورش در ایران متوجه سیستم پر عیب و نقص ما در خرید بازیکن شده است. سیستمی که از آن بعید نیست چند سال دیگر و در تیمی دیگر دوباره بتواند امکان حضور یکی از عجیب‌ترین بازیکنان تاریخ لیگ برتر را فراهم کند.
جونیور فعلا رفت و مدیران باشگاه پرسپولیس هم سینه ستبر کردند که این اتفاق با حداقل هزینه صورت گرفته و جونیور یک دردسر تازه برای پرسپولیس ایجاد نخواهد کرد. جونیور تمام شد اما این روش پرابهام در خرید بازیکن هم تمام می‌شود؟ همین سیستم معیوب و پراشکال که در آن واسطه‌ها می‌توانند گنجشک را رنگ کرده وآن را با قیمت گزافی به جای قناری قالب کنند. جونیور می‌توانست مثل بودیمیر مصالحه نکند و با حق فسخی که اجازه‌اش را داشت بعد از شکایت به فیفا به تمام پول قراردادش که بیش از۵۰۰ هزار دلار بود برسد. خوشبختانه این پرونده همین جا ختم به خیر شد اما حضور سه ماهه این برزیلی به‌شدت بی‌کیفیت هزینه گزافی روی دست باشگاه پرسپولیس گذاشت. جونیور در حالی از پرسپولیس رفت که ۲۵۲ هزار دلار از این باشگاه پول گرفت؛ رقمی که با توجه به هزینه اقامت سه‌ماهه‌اش در تهران چیزی بیش از ۳ میلیارد تومان خرج روی دست قرمزها گذاشت.
در این مدت جونیور در مجموع رقابت‌های لیگ و حذفی ۳۷۰ دقیقه برای پرسپولیس بازی کرد که چنانچه دقیق محاسبه کنید می‌بینید او برای هر دقیقه بازی در پرسپولیس ۷ میلیون و ۸۳۷ هزار تومان پول گرفته است! نگرانی زمانی بیشتر می‌شود که گویی قرار نیست جایی این معضل حل شود. همین پرسپولیس هنوز ماجرای خریدهای اوکراینی در عصر طاهری و برانکو را فراموش نکرده است. فقط تفاوت امروز و آن دوره در این است که آن زمان تیم جام می‌آورد و کسی خیلی پیگیر آن نیمکت‌نشین‌های پرخرج نمی‌شد. موضوع فقط پرسپولیس نیست. استقلال همین اواخر توانست پرونده پروپییچ را در فیفا ببندد و همین حالا هم لیست تیم‌های لیگ برتر پراز سیاهه بازیکنانی است که خریده شده‌اند اما بازی نمی‌کنند؛ بازیکنانی که عموما هزینه گزافی روی دست باشگاه خود گذاشته‌اند و کارآمدی فنی چندانی هم نداشته‌اند. شاید تنها تفاوت آنها با جونیور آن است که زیر ذره‌بین رسانه‌ها قرار ندارند و ایجنت و مدیر و بازیکن با خیال راحت به خرج کردن پول باد آورده خود مشغولند.
روزنامه دنیای اقتصاد
