به گزارش سايپانيوز، فرق آمريكايي ها با اروپايي ها در رانندگي اين است كه اروپايي ها مقرراتي تر هستند و هنگام رانندگي چند كار ديگر انجام نمي دهند. در اروپا نوجوانان 15 تا 16 سال رانندگي را با خودروهاي دنده دستي مي آموزند و شواهد هم نشان مي دهد، رانندگي با خودروهاي دنده دستي هوشياري بيشتري از راننده را مي طلبد.
لورن فيكس از كار كوچ Car Coach كه به نظرات كارشناسي در حوزه خودرو معروف شده است مي گويد: اروپايي ها توجه بيشتري به مسير و جاده نشان مي دهند و كمتر ديده مي شود كه اروپايي ها حين رانندگي با تلفن خود صحبت كنند حتي با هندزفري؛ اين موضوع به بخشي از فرهنگ آنها تبديل شده است. معني آن اين نيست كه اروپايي ها از رانندگي لذت نمي برند، مثال آن هم اتوبان هاي بدون محدوديت سرعت در آلمان. دليل ديگري كه اروپايي ها دنده دستي ترجيح مي دهند اين است كه مصرف سوخت دنده اتومات معمولا بيشتر است. براي مثال مردم در نروژ بابت هر گالن (3.75 ليتر) بنزين 7.82 دلار مي پردازند.
اكثر خودروسازان آمريكايي دست از توليد خودرو با دنده دستي شسته اند، براي آنها اصلا موضوع قيمت و هزينه توليد مطرح نيست. ضمن آن كه در آمريكا قيمت خودروهاي دنده دستي از اتوماتيك ارزان تر نيست. تنها چند خودروساز مثل فولكس واگن، ميني و مياتا هنوز دنده دستي توليد مي كنند. پورشه هم با اين كه چندي به سيستم PDK روي آورده بود، اكنون دوباره به سيستم انتقال قدرت دستي بازگشته است.
هوادارن خودروهاي اسپورت مثل موستانگ، كوروت و كامارو هنوز به خودروهاي دنده دستي وفادار مانده اند، چون لذت رانندگي را در اين مي دانند كه خودشان دنده عوض كنند.
بر اساس آمار كارمكس، ايالت هاي مختلف آمريكا از نظر گرايش به دنده اتومات و دستي با هم فرق مي كنند. براي مثال مشتريان خودرو در شهر مين از ايالات نيوهمشاير و نيومكزيكو دو برابر ساير ايالت ها از خودروهاي دنده دستي استقبال مي كنند.
