به گزارش خبرگزاری فارس، ناهید حیدری، مدیرکل تأمین اجتماعی غرب تهران بزرگ که در بازدید از آسایشگاه خانه سالمندان ایران‌مهر سخن می‌گفت، افزود: سالمندان ستون جامعه بشری هستند و ذخایر فکری و معنوی دارند و تکریم آنها در هر جامعه‌ای امری اجتناب‌ناپذیر است.
حیدری دانش و تجربه سالمندان را یک سرمایه اجتماعی بزرگ توصیف کرد و گفت: سالمندی بیماری نیست؛ بلکه مرحله‌ای از چرخه زندگی است که متوقف نمی‌شود.
وی تاکید کرد: دوران سالمندی انباشته شدن دانش، تخصص و تجربه است که سالمندان می‌توانند با بهره‌گیری از دانش روز، این سرمایه اجتماعی را به نسلهای بعدی انتقال دهند.
مدیر کل تأمین اجتماعی غرب تهران بزرگ با اشاره به بیماری‌های رایج دوران سالمندی گفت: در این دوران سلامتی، توانمندی‌های جسمی و روانی افراد کاهش می‌یابد و بیماری‌های گوناگون نیز روان آنها را تهدید می‌کند. داشتن وضعیت جسمی روانی، اجتماعی، خانوادگی، درآمد و باورهای مذهبی نقش مهمی در ارتقای سلامتی آنها دارد.
حیدری سلامتی سالمندان را یکی از شاخص‌های مهم توسعه‌یافتگی در جوامع دانست و افزود: با توجه به افزایش سن امید به زندگی در ایران طی دو دهه آینده یک‌پنجم جامعه ایران را سالمندان تشکیل می‌دهند. ازاین‌رو در مقابله با چالش‌های سالمندی نیازمند سیاستگذاری و برنامه‌ریزی‌های دقیق و آینده‌نگر از سوی همه متولیان هستیم.
وی با اشاره به تغییر سبک زندگی در سطح جامعه گفت: امروز سبک زندگی در اقشار مختلف جامعه از جمله سالمندان تغییر کرده و سالمندان نسبت به گذشته نیازمند تکریم و حضور در فعالیت‌های ثمربخش اجتماعی و نشاط‌آور هستند.
مدیر کل تأمین اجتماعی غرب تهران بزرگ یکی از دغدغه‌های مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی و صاحبنظران در سازمان را توجه به افزایش روحیه نشاط در میان بازنشستگان و مستمری‌بگیران دانست و گفت: حمایت‌های بیمه‌ای مناسب سالمندان و بیمه تکمیلی، توجه به مراکز درمانی، برگزاری اردوهای سیاحتی، زیارتی و اعزام بازنشستگان و مستمری‌بگیران به سفر مشهد مقدس و شیراز در اجرای طرح کرامت رضوی، تجلیل از بازنشستگان نمونه در سطح کشور، برگزاری المپیادهای فرهنگی، ورزشی بازنشستگان و سالمندان و مسابقات ورزشی و پیاده‌روی طرح نسیم سلامت از جمله فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی است.
قنادان، مسئول خانه سالمندان ایران‌مهر با اشاره به شیوه زندگی سالمندان در مشکلات آنها گفت: اواخر زندگی در برخی از سالمندان با تجربه‌های ناخوشایند سپری می‌شود، بنابراین بعضی از این عزیزان سالمند به انزوا رفته و از مشارکت‌های اجتماعی دور می‌شوند.
