تابستان سال 96 تیم ملی بسکتبال ایران باید در رقابت های کاپ آسیا به میزبانی لبنان شرکت می کرد. اولین دوره این رقابت ها با حضور استرالیا و نیوزلند برگزار می شد و تیم ملی باید بدون ستاره های کنار گذاشته خود یعنی صمد نیکخواه بهرامی و مهدی کامرانی به مصاف حریفان آسیایی می رفت.
کنار گذاشته شدن نیکخواه بهرامی و کامرانی با اینکه اتفاقی نادرست بود اما فرصتی شد برای جوان ترها که خود را نشان داده و ثابت کنند می توانند جا پای بزرگان بگذارند اما این موضوع منوط به حضور یک نفر در کنارشان بود. آن یک نفر کسی نبود جز حامد حدادی.
حدادی در آن تابستان از فدراسیون و کادرفنی تیم ملی درخواست کرد تا در کاپ آسیا شرکت نکند و با کمی استراحت برای انتخابی جام جهانی و المپیک دوباره به تیم ملی بازگردد. محمود مشحون رئیس وقت فدراسیون و مهران حاتمی سرمربی سابق تیم ملی تلاش های زیادی کردند تا نظر حدادی عوض شود اما ستاره تیم ملی کاملا منطقی به ماجرا نگاه می کرد و با حفظ احترام به رئیس با سابقه فدراسیون و سرمربی تیم ملی بر خواسته اش پافشاری می کرد.
شاید تیم ملی بسکتبال ایران بدون حامد حدادی می توانست در کاپ آسیا روی سکو برود اما احتمالش زیاد نبود. حضور حدادی در ترکیب تیم ملی نقطه قوت تیم ملی و نقطه ضعف حریفان می شد. ایران برای رسیدن به فینال باید لبنان را در خانه اش شکست می داد و از سد کره جنوبی می گذشت و قطعا حضور ستاره ای چون حدادی برای گذر از این مسیر نیاز بود.
در آن تابستان اتفاق جالبی در میان ملی پوشان بسکتبال افتاد. تمامی بازیکنان تیم ملی در فضای مجازی از حامد حدادی درخواست کردند که کنارشان باشد. آنها با ایجاد برچسب (هشتگ) «#حامد_بیا» از ارزشمندترین بسکتبالیست آسیا می خواستند تا در کاپ آسیا کنارشان باشد و در نهایت نیز تلاش های شان جواب داد و ستاره 218 سانتی متری بسکتبال ایران که همیشه ثابت کرده اولویتش تیم ملی است، دوباره شماره 15 را به تن کرد و وارد زمین شد.
تیم ملی در کاپ آسیا با درخشش حدادی به فینال رسید و نائب قهرمان شد. او در این تورنمنت بهترین بازیکن پست 5 و ارزشمندترین بازیکن این رویداد شد و دوباره نشان داد که وجودش برای بسکتبال ایران نعمت است.
حالا 2 سال از آن اتفاق می گذرد و حامد حدادی با رفتاری ناشایست و به دور از مرام پهلوانی در ورزش از تیم ملی کنار گذاشته شده است. در شرایطی که بسکتبال ایران برای رسیدن به جام جانی به او نیاز داشت و اکنون نیز برای رسیدن به المپیک و حضور موفق در جام جهانی به او نیاز دارد، به نظر می رسد که حدادی همچنان قربانی خودخواهی ها در بسکتبال شده است. این وضعیت تا جایی پیش رفته که رضا صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک به ماجرا ورود کرده تا مشکل حل شود اما موضوع کنونی چیز دیگری است.
نکته جالب توجه این است که حدادی و کاظمی زمانی مورد غضب قرار گرفتند که برای احیای حق ملی پوشان وارد عمل شدند اما حمایتی ندیدند یا بهتر است بگوییم پشتشان خالی شد. مشخص نیست در این ماه ها در فدراسیون، اردوی تیم ملی و تیم ملی چه اتفاق هایی افتاده و بازیکنان چه صحبت هایی کرده اند اما آنچه مشهود بود سکوت ملی پوشان است.
بازیکنانی که 2 سال قبل چند هفته تلاش کردند تا حدادی را به تیم ملی بیاورند و از او خواهش می کردند کنارشان باشد چرا امروز روزه سکوت گرفته اند؟ در این چند ماه این بازیکنان نمی توانستند کاری برای ستاره تیم ملی کنند که همیشه پشتشان بوده است؟
ملی پوشان بسکتبال ایران به عنوان بازیکنان توانمند ورزش کشور سال ها در میادین مختلف بین المللی درخشیده اند و پرچم ایران را به اهتزاز در آورده اند. به لطف همان پرچم و پیراهن ملی نیز به خوبی درآمدزایی کرده اند و توانسته اند حق واقعی خود از ورزش را بگیرند اما آنها در این چند ماه نمره قبولی در مرام ورزشی خود نگرفته اند.
بازیکنانی که حتی از رساندن تیم های خود به فینال لیگ برتر بازماندند و قرار است یک ماه دیگر وارد اردوی تیم ملی شوند، فعلا سکوت کرده اند و نمی خواهند کاری برای ستاره تیم ملی انجام دهند. در این مدت بهانه قراردادهای باشگاهی و نگرانی هایی مبنی بر محرومیت وجود داشت اما با پایان لیگ این نگرانی نیز رفع شده است. حالا باید دید این بازیکنان دیگر چه بهانه ای برای سکوت خود دارند.
نبع: ایرنا
