زنان ورزشکار ایرانی که در سال های اخیر پیشرفت در خور توجهی در رویدادهای آسیایی، جهانی و المپیک داشته اند، به‌درستی این مطالبه را دارند که رقابتهایشان از طریق رسانه ملی، یعنی تلویزیون پوشش داده شود. مطالبه ای که تا به این لحظه مسئولان «سیما» راهکاری اساسی و جدی برای آن پیدا نکرده‌اند.
باید گفت موضوع پخش تلویزیونی رقابت های زنان، همواره یکی از مسائل مغفول مانده در ورزش کشور بوده که متأسفانه مدیران ارشد ورزشی نه تنها سعی نکرده‌اند قدمی برای حل و فصل آن بردارند؛ بلکه تلاش شان این بوده که از اظهار نظر درباره آن هم بپرهیزند. در‌حال‌حاضر پوشش تلویزیونی رقابت های ورزشی زنان ایران تنها محدود به تورنمنت های بین المللی است که در تعداد محدودی رشته خلاصه شده است؛ رشته هایی که پوشش رقبای ورزشکاران ایرانی کامل است و مانعی برای پخش شدن ندارد؛ اما باز هم مشاهده شده که در پخش این رقابت‌ها مشکلات سانسور در مسابقات نماینده های کشورمان دخیل بوده است. بازی‌های آسیایی 2010 گوانگجو جایی بود که طلسم پخش‌نشدن مسابقات ورزشی زنان در تلویزیون شکسته شد. در این بازی‌ها زنان ایرانی درخشش فوق العاده‌ای داشتند و ضمن کسب بیشترین تعداد مدال، اولین مدال طلا را بعد از انقلاب به دست آوردند.
پخش مسابقه خدیجه آزادپور که تنها طلایی کاروان زنان ورزش در این بازی‌ها بود، با واکنش های مثبت زیادی از سوی جامعه مواجه شد. از آن زمان تاکنون عموما مسابقاتی که از زنان در تلویزیون پخش شده، مربوط به بازی‌های آسیایی 2014 و 2018 و المپیک‌های 2012 و 2016 بوده است. ووشو، کاراته، تکواندو، تیراندازی، تیرو‌کمان، قایق‌رانی و دو ومیدانی (پرتاب وزنه) معدود رشته هایی بوده‌اند که در این چند رویداد بانوان ایرانی به میدان رفته‌اند و به واسطه پوشش کامل‌شان مسابقات آن به نمایش گذاشته شده است. البته در این بین پخش مسابقه کیمیا علیزاده در رقابت های قهرمانی جهان تکواندو 2015 از اتفاقاتی بود که همه را غافلگیر کرد. او در این مسابقات اولین مدال جهانی تکواندوی زنان ایران را به دست آورد.
** تیغ سانسور روی گلوی کبدی
مخالفت با پخش مسابقات فینال کبدی زنان در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا که یکی از مهم‌ترین اتفاقات ملی به شمار می‌رفت، از موضوعاتی بود که نارضایتی بسیاری از مردم را به دنبال داشت. قهرمانی تاریخی بانوان کبدی کار در بزرگ ترین رویداد ورزشی قاره در تلویزیون سانسور شد تا با دست‌به‌دست‌شدن تصاویر و عکس های آنها موج گسترده‌ای از اعتراضات درباره این موضوع در شبکه‌ها به راه بیفتد. این در حالی است که پیش‌تر صدا‌و‌سیما بازی فینال فوتسال زنان ایران و ژاپن را در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا به طور زنده از تلویزیون پخش کرده بود.
پخش مسابقات بانوان در حالی به دلیل پوشش نامناسب رقبای غیر‌محجبه تنها به رقابت‌های برون مرزی و در چند رشته خلاصه شده که معلوم نیست چرا تلویزیون زیر بار پخش رقابت‌های داخلی نمی‌رود. مسابقات لیگ بانوان از کشتی و وزنه‌برداری گرفته تا پینگ‌پنگ و شمشیربازی، والیبال، تکواندو و... همه و‌همه با پوشش کامل زیر نظر مسئولان حراستی حاضر در سالن برگزار می‌شود و هیچ مانعی برای پخش آن وجود ندارد؛ اما مخالفت سیما تنها با پخش تصاویر مسابقات زنان نیست.
مسئولان این نهاد با رویه‌ای که پیش گرفته‌اند، نشان داده‌اند که مخالف حضور بانوان در سایر بخش‌های ورزش هم هستند. آنها حتی تمایلی به نشان‌دادن زنان تماشاگر در استادیوم هم نداشتند. شورای تأمین استان در حالی بعد از تهدیدهای بین‌المللی اجازه ورود زنان را به استادیوم آزادی برای دیدار پرسپولیس مقابل کاشیما در فینال لیگ قهرمانان آسیا داد که تلویزیون حتی یک ثانیه هم از جایگاه ویژه‌ای که زنان در آن مستقر بودند، تصویری نشان نداد. البته حذف زنان ورزشکار از قاب تلویزیون فقط مربوط به زنان ایرانی نمی‌شود.
همین چند وقت پیش بود که سیما نزدیک به چهار روز وعده داد که دیدار تیم‌های بایرن مونیخ و آگسبورگ از رقابت‌های بوندس لیگا را پخش می‌کند؛ ولی درست در روزی که بازی برگزار شد، هیچ تصویری از این بازی منتشر نشد! دلیل؟ داور این مسابقه حساس یک زن بود! آنها به همین دلیل این بازی را هم پخش نکردند تا دوباره نیمچه «آبروریزی» بین المللی صورت بگیرد.
خبر این اتفاق مثل بمب در رسانه‌های دنیا صدا کرد تا دوباره رفتارهای تلویزیون ایران در قبال سانسور سوژه شود. این در حالی بود که مسئولان تلویزیون پیش‌تر هم با سانسور لوگوی باشگاه رم نام خودشان را در رسانه‌های معتبر خارجی بر سر زبان انداختند. البته بی توجهی مسئولان سیما و وزارت ورزش به پخش رقابت های زنان، ورزشکاران و علاقه مندان به این حوزه را بر آن داشته تا خودشان دست به کار شوند و از طریق شبکه‌های مجازی (اینستاگرام و تلگرام) دست به پخش حداقل خلاصه‌ای از رقابتهایشان بزنند؛ اقدامی که قاعدتا در دراز‌مدت، بازنده آن «سیما» خواهد بود.
منبع: روزنامه شرق
