ایران اکونومیست- علی سیدزاده افزود: 12.9 درصد از مجموع آب بدون درآمد کشور مربوط به شبکه های توزیع و خطوط انتقال است که برای کاهش آن اقدام هایی در دستور کار است.
وی توضیح داد: واژه هدر رفت در اصطلاح فنی دو نوع است؛ یک نوع آن به «آب بدون درآمد» باز می گردد که به آب هایی گفته می شود که وارد شبکه توزیع شده اما به فروش نمی رسند.
سیدزاده ادامه داد: آب بدون درآمد نخستین گامی است که از طریق آن می توان میزان هدررفت آب را محاسبه کرد.
مدیرکل دفتر مدیریت مصرف، خدمات مشترکان و کاهش هدررفت شرکت آب و فاضلاب کشور اظهار داشت: هدررفت آب می تواند ظاهری یا واقعی باشد؛ منظور از هدررفت ظاهری، آبی است که هدر نرفته بلکه مشترک آن را مصرف کرده اما در محاسبات لحاظ نشده است.
سیدزاده انشعابات غیرمجاز و مصارفی که کنتور خطا داده و مصرف واقعی را نشان نداده است را از دیگر از مصادیق هدر رفت ظاهری برشمرد.
به گفته وی، در هدررفت واقعی آب، هدررفت فیزیکی مطرح است که همان نشت از شبکه های توزیع و خطوط انتقال و سرریز از مخازان و نشت از شبکه مشترکان را دربر می گیرد.
مدیرکل دفتر مدیریت مصرف، خدمات مشترکان و کاهش هدررفت شرکت آب و فاضلاب کشور ادامه داد: اکنون در ایران حدود 12.9درصد میزان واقعی هدر رفت از شبکه های توزیع بوده، حدود 10.5درصد میزان هدر رفت ظاهری است و 1.5 درصد هم شامل سایر اشکال هدررفت منابع آبی است.
وی افزود: در مجموع حدود 25 درصد میزان آب بدون درآمد است که 12.9درصد آن به شبکه های توزیع و خطوط انتقال باز می گردد.
سیدزاده گفت: سالانه 6 میلیارد و 200 میلیون متر مکعب آب در بخش شهری این شرکت در کشور تولید می شود.
