او در رویای خود روزهایی را تصور می کرد که در آیتم های مختلف با ورزشکارانی مانند مهراب فاطمی، مجتبی ملکی و برادران قرایی رقابت می کند و در نهایت با اعلام تایم آیتم هایش، «فرامرز خودنگاه» داور مسابقات از وی به عنوان رکورد دار ایران و جهان یاد می کند.
برای رسیدن به این رویا از خرم آباد به بروجرد می رفت و تمریناتش را با وسایل خود ساخته ادامه داد و در نهایت پس از چند سال موفق شد جواز حضور در مرحله نهایی این رقابت ها را کسب کند؛ در چند دوره مدعی بود و در چند آیتم نیز رکورددار جهان شد. تمرین برای رقابت در مردان آهنین به کار هرروزه امیری تبدیل شده بود و به صورت روتین مسیر خرم آباد – بروجرد را طی می کرد تا در دوره بعدی این رقابت ها دیگر به عنوان نایب قهرمانی ایران بسنده نکند بلکه با گذر از برادران فاطمی و قرایی قهرمان شود اما مسیری که او انتخاب کرده بود پر پیچ و خم و سخت مانند کوهستان های زاگرس بود تا جایی که در یکی از روزهای سخت سفر، فرمان تقدیر بر وفق مرادش نچرخید.
آن روز امیری با سهل انگاری راننده روبه رو از جاده منحرف و قهرمان آهنین ایران ویلچر نشین شد؛ امیدی باقی نمانده بود و وی از آینده مبهم خود اطمینان نداشت. اما همچنان که در رقابت های آهنین مردان ایران توانسته بود بر آیتم اسکات تعادلی غلبه کند بار دیگر بازگشت به ورزش را در ذهنش تداعی کرد و به اردوهای ورزشی جانبازان و معلولان رفت.
او به ورزش برگشت بدون پاهای قدرتمندی که چند سال پیش با آن رکورد اسکات تعادلی جهان را شکسته بود. اما دست هایش توانمند بود و به خاطر می آورد که با کمک این دست ها توانسته در آیتم حمل چمدان رکوردی خارق العاده در سطح جهان خلق کند؛ امیری به ورزش های پرتابی رفت. هر چند او دیگر آن پهلوان آهنین نبود اما حضورش در تمرینات جانبازان و معلولان بهانه ای شد تا وی به زندگی ورزشی بازگردد و دیگر زور زدن او تنها برای یک برنامه تلویزیونی یا چند آیتم جهانی نیست بلکه او می رود تا با کسب مدال های رنگارنگ پرچم ایران را در جهان برافراشته کند.
امیری در امارات شگفتی ساز شد و با هتریک در مدال طلا از هم اکنون بلیت بازی های پارالمپیک 2020 توکیو را به نام خود زد. همچنین وی در بازی های پارلمپیک 2016 ریو عنوان نایب قهرمان پرتاب وزنه در کلاس F54را به دست آورد.
بله هر چند که بی احتیاطی و خطای انسانی در رانندگی موجب شد یکی از قهرمانان آهنین ایران برای همیشه ویلچر نشین شود اما او هیچگاه از سرنوشتش ننالید بلکه با ابزار ورزش از آینده مبهم پیش رو فرار کرد.
امیری تقدیرش را دوباره ساخت و به دنبال آن است که مانند بسیاری از جانبازان و معلولان ایرانی چشم به سکوهای نخست جهان و المپیک داشته باشد.
منبع: ایرنا
