به گزارش ایران اکونومیست به نقل از رسانه مالیاتی ایران؛ مالیات به عنوان یکی از مهمترین منابع دولت، نقش به سزایی در رشد اقتصادی و توزیع درآمدها ایفا می کند. سهم مالیات از کل درآمدهای عمومی در میان کشورها، متفاوت است و میزان آن بستگی به سطح توسعه و ساختار اقتصادی آنها دارد. در حقیقت مالیات یکی از بهترین و توانمندترین ابزار اقتصادی با کارکردهای گوناگون است که باعث تنظیم اقتصاد جامعه می شود. هر نسلی مکلف است در دوره حیات خود هزینه های اداره کشور را خود تامین کند.
فرهنگ مالیاتی یکی از نتایج فرهنگ اقتصادی است که شامل طرز تلقی، واکنش و بینش در برابر سازوکار مالیاتی است. فرهنگ مالیاتی با کار تبلیغاتی صرف ایجاد نمی شود بلکه باید برای رسیدن به این هدف مالیات را در جامعه و نزد قشرهای گوناگون مردم تبدیل به یک باور ملی نمود. ممکن است مالیات از نظر برخی، پرداخت یک جانبه ملت به دولت تلقی شود و به همین منظور در پرداخت مالیات مقاومت هایی صورت گیرد، لیکن اگر فرهنگ پرداخت مالیات در جامعه نهادینه شود بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد.
زمانیکه مردم بدانند هرگونه شانه خالی کردن از زیر بار مالیات ، در نهایت به ضرر خود آنهاست و مانع ازاجرای برنامه های رفاهی دولت خواهد شد ، مطمئنا مالیات را داوطلبانه می پردازند . زمانیکه مردم به چشم خود آثار پرداخت مالیات را در همه زمینه های زندگی اجتماعی خود از آموزش گرفته تا درمان و بهداشت ، تولید و اشتغال‌زایی و آموزش همگانی، انجام اقدامات عمرانی نظیر ساخت جاده‌ها و بازسازی آنها، سدسازی، ساخت و توسعه نیروگاه‌ها و شبکه‌های آبی، توسعه زیرساخت‌ها و انجام پروژه‌های گوناگون عمرانی در مناطق محروم و توسعه‌نیافته و... مشاهده کنند بی تردید مالیات خود را با رضایت کامل پرداخت می نمایند .
با توجه به اینکه اراده و خواست مردم ، عمده ترین نقش را در اجرای قانون مالیات ها ایفا می کند ، موثرترین عامل موفقیت در اجرای این قوانین ، همان فرهنگ مالیاتی جامعه خواهد بود . از طرفی لازمه و شرط اول برای ترویج هر مقوله عدالت است ، یعنی وقتی مردم مطمئن شوند که چارچوب قوانین مالیاتی برای همه در نظر گرفته شده و اجرا می شود و هیچ تبعیضی میان افراد جامعه وجود ندارد، خودشان را مطیع قانون دانسته و اطاعت از آن را واجب می دانند.
امروز در کلیه کشورها صاحب نظران مسائل اقتصادی بهترین منبع تامین هزینه های دولت را مالیات می دانند. زیرا علاوه بر آن که اتکا دولت را به منابع خدادادی مثل نفت که یک ثروت ملی و متعلق به نسل های آینده نیز هست ، کم می کند. یک شور و اشتیاق ملی برای مشارکت در امور کشور در آحاد افراد جامعه ایجاد می کند. از طرفی دیگر ایجاد و تغییر فرهنگ به زمان نیاز دارد باید در جامعه این باور ایجاد شود که هر نسلی مکلف است در دوره حیات خود هزینه های اداره امور کشور را خود تامین کند. برای ایجاد این فرهنگ باید زمینه ای فراهم شود تا مردم با اطمینان و با مشارکت ملی وارد عرصه فعالیت های اقتصادی شوند و برای تحقق این منظور همه اقشار جامعه از جمله رسانه ها و مطبوعات می توانند نقش موثری در فرهنگ سازی ایفا کنند .
