به گزارش ایران اکونومیست؛ روزنامه ژاپن تایمز روز یکشنبه نوشت: در بحبوحه ی انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا، یکی از نامزدهای خاص به هواداران تعهد داد که آنها پس از انتخاب وی به عنوان رئیس جمهور آینده، از «موفقیت و پیروزی خسته خواهند شد!»
این اظهار نظر را به راحتی می توان به تماشاگران و هواداران سامورایی های آبی پس از پنجمین پیروزی این تیم در جام ملت های 2019 آسیا که البته با تک گلی شکننده رقم خورد، تعمیم داد؛ پیروزی که این بار در برابر قهرمان جنوب شرق آسیا یعنی ویتنام در مرحله یک چهارم نهایی به دست آمد.
اگر صادق باشیم باید بگوییم که پس از پیروزی یک بر صفر هفته گذشته سامورایی ها مقابل عربستان در مرحله یک هشتم این تورنمنت، تعدادی از قطعات گمشده پازل ژاپن در بازی مقابل ویتنام سر جای خود قرار گرفت اما در بازی فردای این تیم در مرحله نیمه نهایی مقابل تیم شماره یک آسیا یعنی ایران، آیا سایر قطعات باقی مانده به موقع در جای خود قرار خواهند گرفت تا پازل ژاپن تکمیل شود یا خیر؟
در واقع، ژاپنی ها پس از ارائه نمایشی ضعیف مقابل عربستان که در جریان آن تنها 30 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند، در برابر ویتنام این رقم را به 69 رساندند و از حیث شوت های روانه دروازه ها 12 به 10 از ویتنامی که با ساختار دفاعی 5 نفره شب شلوغی را پشت سر گذاشت، برتر بودند.
اگرچه ضربه پنالتی «ریتسو دوآن» به اندازه ضربه سر خطرناک «تاکهیرو تومیاسو» هیجان انگیز نبود اما در انتهای کار، هر دو ضربه به یک اندازه در نتیجه بازی تاثیر گذار بودند.
تنها تغییر ایجاد شده در بازی مقابل ویتنام در مقایسه با دیدار برابر عربستان، در نوک پیکان هجومی ژاپن به چشم می خورد. جایی که «کویا کاتاگاوا» جانشین «یوشینوری موتو» مهاجم محروم تیم نیوکاسل شد.
با این حال، در مورد عملکرد کاتاگاوا همین نکته کافی است که بدانیم مهم ترین نقش او در هشتمین بازی ملی اش، در دقیقه 72 بازی رقم خورد؛ زمانی که با «یویا اوزاکا» تعویض شد.
به عبارت دیگر، حضور بیست و چند دقیقه ای اوزاکا در زمین بازی نشانه ای مثبت از بهبود مصدومیت ناحیه ماهیچه ران پای بازیکن تیم وردربرمن بود؛ نشانه ای که از حضور احتمالی وی در بازی حساس مقابل ایران در نیمه نهایی روز دوشنبه حکایت دارد.
در سوی مقابل، ایرانی ها در بازی یک چهارم خود، چین را با سه گل راهی پکن کردند. آنها در حالی راهی امارات متحده عربی شدند که لقب تیم نخست آسیا و 29 رنکینگ جهانی را یدک می کشیدند؛ یعنی 12 پله از مدافع عنوان قهرمانی یعنی استرالیا و 21 بالاتر از ژاپن.
آخرین تقابل ژاپن و ایران در رقابتی رسمی به مرحله مقدماتی جام جهانی 2006 باز می گردد؛ جایی که هر 2 تیم دیدارهای خانگی خود را با نتیجه 2 بر یک پشت سر گذاشتند و تنها تقابل این 2 تیم پس از آن سال به دیدار دوستانه ای در تهران مربوط می شود که در نهایت با تساوی یک بر یک به پایان رسید. پیروزی در این بازی از چند جنبه برای ایرانی حائز اهمیت است؛ اول آنگه ایرانی ها همواره بهترین تیم تورنمنت نبوده و در سوی دیگر ژاپنی ها همیشه بهترین تیم حاضر بوده اند.
دوم آنکه اعتقاد کلی بر این است که اگر ایران بتواند ژاپن را شکست دهد، جام قهرمانی را بالای سر خواهد برد اما اگر برابر ژاپن پیروز نشود بنابراین استحقاق قهرمانی را نداشته چرا که برای قهرمانی شما نیاز دارید تا تیم های سطح بالا همچون ژاپن را از سر راه بردارید.
از سوی دیگر، ایرانی ها از اینکه به جای عربستان در برابر ژاپن قرار گرفتند، خوشحال هستند و دلیل آن هم سیاست است؛ به عبارت دیگر ایرانی ها در برابر تیم های عربی احساساتی بازی می کنند و زمانی که پای احساسات به میان آید، نمی توان تصمیمات درستی اتخاذ کرد اما این قضیه در مورد ژاپن صدق نمی کند؛ در واقع اگرچه ژاپن و ایران هر 2 جز برترین تیم های آسیا محسوب می شوند اما از لحاظ سیاسی و منطقه ای رقیب یکدیگر محسوب نمی شوند.
به هر حال، تیم ملی ایران آزمون بزرگ هجیمه موریاسو خواهد بود؛ آزمونی که در صورت پیروز بیرون آمدن از آن می تواند بسیاری از منتقدان ژاپنی را که نسبت به موفقیت وی در این تورنمنت تردید داشتند، به سکوت دعوت کند.
