به گزارش ایران اکونومیست؛ در حالی که مسئولان ورزش ایران، چشم امید خود را برای مدال آوری در ادوار مختلف بازی های المپیک به کشتی، وزنه برداری و تکواندو معطوف کرده اند، رشته های پرمدالی چون ورزش های آبی، دوومیدانی و تیراندازی که بیشترین مدال در آنها توزیع می شود، در ورزش ما چندان مورد توجه نیستند.
اکنون که ورزش ایران پتانسیل چندانی برای مدال آوری در ورزش های آبی ندارد، با سرمایه گذاری و تلاش می توان در دوومیدانی و تیراندازی به کسب مدال در بزرگترین آوردگاه ورزش جهان یعنی المپیک نزدیک شد.
همانگونه که «احسان حدادی» در بازی های المپیک 2012 لندن به مدال ارزشمند نقره پرتاب دیسک دست یافت، دیگر ملی پوشان دوومیدانی و البته تیراندازی هم می توانند افتخارآفرین باشند.
با اینکه تیراندازان ایران در 9 دوره بازی های المپیک در بین نفرات اعزامی کاروان ورزشی ایران بوده اند و حتی در لندن و ریودوژانیرو تا فینال نیز صعود کرده اند، اما تاکنون سهمی از مدال های پرتعداد این رشته نداشته اند. «الهه احمدی» بانوی تیرانداز کشورمان با کسب 2 عنوان ششمی در بازی های المپیک، بهترین عملکرد را در بین المپیکی های این رشته بر جای گذاشته است.
بانوی پرچمدار ایران در بازی های آسیایی 2018 جاکارتا که چند مدال رنگارنگ جام جهانی را در کارنامه دارد، می تواند همراه با سایر هم تیمی های خود به موفقیت در المپیک 2020 نزدیک تر شود.
به عقیده کارشناسان، تیراندازی رشته پرهزینه ای است و اعتبارات فدراسیون با وجود حمایت های کمیته ملی المپیک، نمی تواند حتی بخش کمی از هزینه های این رشته را تامین کند. رشته ای که برخی تجهیزات آن بسیار کهنه و مربوط به سال ها قبل است.
تامین هزینه برای خرید سلاح های مدرن، تهیه البسه ویژه، فشنگ و ساچمه، تعمیر و به روز کردن سلاح های موجود، حفظ و نگهداری سالن های تیراندازی، تعمیر وسایلی چون مونیتور، سیبل های الکترونیکی، اعزام ورزشکاران به رویدادهای مهم با هدف آماده سازی ورزشکاران، جذب مربیان مجرب خارجی از جمله مواردی است که فدراسیون تیراندازی با اعتبارات فعلی برای عملی کردن آنها با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کند.
هر چند وزارت دفاع برای همکاری بیشتر با فدراسیون تیراندازی به منظور وارد کردن سلاح و فشنگ اعلام آمادگی کرده است، اما چنانچه موانع موجود برای ترخیص اقلام نیز مرتفع شود، باز هم فدراسیون اعتبار کافی برای تامین هزینه خرید اقلام را ندارد و ورزشکاران این رشته همچنان با معضل جدی کمبود سلاح و تجهیزات مواجه هستند.
یکی از ساده ترین تجهیزات این رشته «ساچمه» است که پیش از نوسانات ارز هر بسته آن با قیمت 50 هزار تومان خریداری می شد که اکنون به 200 هزار تومان افزایش یافته است.
سلاح های بادی که با 10 تا 12 میلیون تومان خریداری می شد، اکنون قیمتی بیش از 40 میلیون تومان پیدا کرده است. سلاح های خفیف که اکنون ملی پوشان در اختیار دارند متعلق به 40 سال قبل است و در این سال ها طولانی با روابطی که برخی مربیان خارجی حاضر در ایران داشته اند، تعمیر شده است.
در حال حاضر اگر فدراسیون یا ورزشکاری بخواهد سلاح خفیف تهیه کند باید بیش از 100 میلیون تومان برای هر قبضه آن، پرداخت نماید که رقم سنگینی محسوب می شود.
لباس تیراندازی از اهمیت زیادی برای ورزشکاران برخوردار است و باید دو تا سه سال یکبار تعویض شود، اما قیمت آن بیش از 15 میلیون تومان است که کار تیراندازان را برای تهیه آن دشوار کرده است.
در چنین شرایطی که اعزام تیراندازان به مسابقات جهانی و انتخابی المپیک به دلیل مشکلات مالی فدراسیون در هاله ای از ابهام قرار دارد، آینده این رشته در راستای شکوفایی استعدادها، تاریک و نگران کننده است.
اکنون نیاز است تا وزارت ورزش و همچنین کمیته ملی المپیک با عزمی جدی به کمک ملی پوشان تیراندازی و سایر رشته هایی که شانس مدال آوری در المپیک را دارند بشتابند تا ورزش ایران در بزرگترین رویداد ورزشی جهان، سرافراز باشد.
تیراندازی و رشته هایی چون دوومیدانی و ششمیربازی که ورزشکاران مستعدی دارند در سایه توجه و تخصیص اعتباری مناسب، می توانند نقش مهمی در موفقیت های ورزش ایران در بازی های آسیایی و المپیک ایفاء کنند.
