به گزارش ایران اکونومیست به نقل از این نشریه دولت تحریک انصاف پاکستان تصمیم دارد تا مذاکرات خود درباره پروژه خط گاز ایران - پاکستان که توسط دولت پیشین این کشور در سال 2016 میلادی متوقف شده بود را از سر گیرد.
به گفته یک مقام ارشد پاکستان، وزیر نفت این کشور در تاریخ 6 نوامبر (15 آبان) سال جاری نامه ای به همتای ایرانی خویش نوشت و خواستار آغاز مذاکرات متوقف شده در مورد انجام پروژه یک گروه کاری مشترک در سطح 'جی دبلیو جی' (GWJ) با این کشور داشت.
مذاکرات سطح 'جی دبلیو جی' که پس از پنج سال صورت می گیرد، مکانیزم چگونگی پیشبرد این پروژه با وجود تحریم های دولت ترامپ علیه ایران را ارزیابی خواهند کرد.
ایده احداث خط لوله صلح در سال 1990 مطرح شد و قرار بود که این خط لوله که گاز ایران را به پاکستان و هندوستان منتقل می کرد، پیام آور صلح و دوستی در شبه قاره باشد. با توجه به اینکه توافق شده بود هند و پاکستان برای تامین امنیت این خط لوله، اختلافات خود را کاهش دهند، این خط لوله انتقال گاز به خط لوله صلح موسوم شد.
براساس توافق اولیه، قرار بود این خط لوله دو هزار و 700 کیلومتری گاز صادراتی ایران را از مسیر پاکستان به هند منتقل کند.
پیش بینی شده بود که در صورت توافق نهایی، یکهزار و 100 کیلومتر از این خط لوله در ایران، یکهزار کیلومتر در پاکستان و 600 کیلومتر در هند احداث شود.
طبق طرح اولیه قرار شده بود که روزانه 150 میلیون مترمکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر شود که 90 میلیون مترمکعب آن برای هند و 60 میلیون مترمکعب آن برای پاکستان در نظر گرفته شده بود.
پاکستان که به بهانه تحریم ها و فشارهای خارجی، تاکنون به تعهدات خود در قبال قرارداد خاتمه یافته اش با ایران برای تکمیل خط لوله آی-پی در خاک خود عمل نکرده است، عنوان می کند که سخت در تلاش است تا با احداث خط لوله مربوط به طرح آی-پی در خاک خود (بیش از 700 کیلومتر)، هر چه سریع تر زمینه واردات گاز طبیعی از ایران را فراهم کند.
ضرب الاجل تعیین شده در قرارداد گازی آی - پی، همزمان با پایان سال 2014 میلادی به پایان رسید و جمهوری اسلامی ایران مدت ها قبل از سررسیدن این ضرب الاجل، به تعهد خود عمل کرد و خط لوله گاز را در خاک خود از میدان های گازی جنوب تا نزدیک مرز پاکستان احداث کرد.
طبق قراردادی که در سال 2010 میلادی میان ایران و پاکستان امضا شد و به خط لوله صلح میان دو کشور معروف شد، گاز طبیعی ایران از میدان گازی پارس جنوبی در استان بوشهر به بندر ˈنواب شاهˈ در جنوب پاکستان منتقل می شود.
همچنین بر اساس این قرارداد، قرار شد که ایران از فروردین ماه 1393 (2014 میلادی) روزانه 21 میلیون و 500 هزار مترمکعب گاز و سالانه 8/7 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی به پاکستان صادر کند.
پاکستان که نیاز شدید به انرژی دارد، بارها اعلام کرده است که طرح خط لوله آی-پی کاملا مستقل از طرح تاپی است و این کشور به اجرای هر دو طرح برای رفع بحران انرژی خود نیاز دارد.
بر اساس آخرین تحولات این خط لوله گازی، محمد فیصل سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان چهارم اسفندماه سال 96 در اظهار نظر رسمی درباره طرح خط لوله آی-پی گفت که طرح انتقال گاز ایران به پاکستان کنار گذاشته نشده و این طرح در جای خود باقی بوده و ادامه می یابد.
وی با تاکید بر اجرای خط لوله گاز ایران به پاکستان به دلیل نیازهای رو به رشد انرژی در کشورش گفت: اسلام آباد در خصوص تکمیل خط لوله صلح در کنار ایران می ماند.
پاکستان کشوری با جمعیت بیش از 200 میلیون نفر بازار مصرف بزرگ گاز طبیعی در منطقه محسوب می‌شود که در حال حاضر تنها توانایی تامین دو سوم گاز مورد نیاز خود را دارد.
این در حالی است که با توجه به افت فشار مخازن گاز این کشور، سهم تولید داخلی در تامین گاز مورد نیاز آینده پاکستان بیش از پیش کاهش خواهد یافت.
از سوی دیگر، طی سال‌های اخیر پاکستان با بحران تامین انرژی روبه رو بوده و به همین منظور، به دنبال انعقاد قراردادهای مختلف واردات گاز از جمله خط لوله صلح، خط لوله تاپی برای واردات از ترکمنستان و واردات ال.ان.جی از قطر بوده است.
میزان مصرف گاز در پاکستان طی 20 سال گذشته بیش از 80 درصد افزایش داشته و جمعیت پاکستان به‌سرعت در حال رشد است و تعداد انشعابات گاز از 4 میلیون به 8.4 میلیون انشعاب افزایش یافته است.
