به گزارش ایران اکونومیست؛ در این گزارش به قلم 'هنری جی. فارل' و 'آبراهام ال.نیومن' آمده است:
دولت آمریکا با استفاده از قدرت 'دلار' و نفوذش روی سازمانهای پر ابهامی چون 'سوئیفت'(Swift) که یک سرویس پیام رسان برای قراردادهای مالی است؛ موفق شد نظارت کند و دریابد که دشمنان، رقبا و تروریستها چه کار دارند می کنند. در مواردی حتی یک حکومت به طور کامل از جریان نظام مالی جهان منفک شد.
آمریکا بااین سیاست، فشاری قوی بر روی بانکهای خارجی وارد کرد و در واقع از این بانکها یک'مامور قدرت نفوذ آمریکا'ساخت و جمهوری اسلامی را ترغیب کرد به پای میز مذاکره بیاید.
از 4 نوامبر/13 آبان/ دور تازه تحریمهای ایران به مورد اجرا گذارده می شود. این تحریمها شامل قطع دسترسی به سیستم پیام رسانی مالی است.
'سوئیفت' در واقع چیزی همچون یک اداره پست جهانی برای تمام بانکهای دنیاست.
اگر دولت ترامپ این طرح را به مورد اجرا بگذارد؛ به همان میزان که اقتصاد ایران ضربه خواهد خورد، به همان اندازه آمریکا هم متحمل پیامدهایی خواهد بود.
با اجرای این ممنوعیت، آمریکا دیگر آن قدرت نفوذ سابق را بر روی معماری مالی بین المللی نخواهد داشت. حرف آمریکا را دیگر نه دوستانش خواهند خرید و نه دشمنانش .
'جک لیو' وزیر سابق خزانه داری آمریکا بین سالهای 2017-2013 دو سال پیش هشدار داد؛ اگر آمریکا فکر می کند که این قدرت مالی اش؛ یک عطیه الهی است؛ بنابراین به جاست که کشورها هم شروع کنند آلترناتیوی به جای دلار و سازمان دیگری به جای 'سوئیفت' را برای کار کردن پیدا کنند.
وزیر خارجه آلمان 'هایکو ماس' اخیرا تهدید کرد که همین کار را خواهد کرد.
ماس در مقاله ای در روزنامه مالی آلمانی ' هاندلزبلات'پیشنهاد داد که اروپا بهتر است کانال پرداخت بین المللی مختص به خودش را راه اندازی کند و یک مکانیسمی همطراز با 'سوئیفت' تاسیس کند.
'آنگلا مرکل' صدر اعظم آلمان از این طرح استقبال نکرد اما گفت:' اروپا نمی تواند متکی به آمریکا بماند و باید سرنوشتش را خودش به دست بگیرد'.
طراحان سیاسی در آلمان و فرانسه مشغول تحقیق هستند تا آلترناتیوی جایگزین سوئیفت پیدا کنند و از راههایی دیگر ارتباط بانکهای اروپایی را با بازارهای مالی آمریکا قطع کنند.
اتحادیه اروپا و سازمان ملل یک نظام پرداخت ویژه ایجاد کرده اند تا امکان تجارت کردن با ایران فراهم شود.
البته اینها همه گامهایی است نوپا. منتهی یک آزمون و خطاست. اگر این برنامه ها اجرا شود، حداقل دریچه ای را به روی ما می گشاید تا از ورای آن نگاه کنیم ببینیم اگر روزی اروپا به یک قدرت مالی جهانی قابل رقابت تبدیل شود؛ آنگاه جهان چه شکلی خواهد بود.
یکی از آرمانهای جهانی سازی این بود که در دنیا صلح و ثبات برقرار کند، یعنی اینکه یک سری شبکه های بین المللی اقتصادی ایجاد کند و کشورها را از طریق این شبکه ها به هم وابسته نماید. آما آمریکا آمد و این وابستگی متقابل را به عنوان سلاحی برای خود مصادره کرد؛ بدین ترتیب که سوئیفت را و سیستم نقل و انتقال بانکی به دلار را پیچاند تا دشمنانش را خفه کند.
سایر قدرتها هم می توانند دست به اقدامی مشابه بزنند و یا حتی با تاسیس شبکه های جایگزین بین المللی قدرت آمریکا را تحت الشعاع خود قرار بدهند.
بی دلیل نیست که آمریکا برای اعمال فشار بر ایران به همکاری اروپا احتیاج دارد. اتحادیه اروپا قدرتی است که می تواند سلطه و اقتدار آمریکا را محک بزند.
اتحادیه اروپا مسلما ارتش لازم را ندارد؛ اما قوت اقتصادی دارد و می تواند با استخدام آن به شرکتهای آمریکایی صدمه بزند و چنانچه زور و نیروی لازم را وارد آورد می تواند سیستم مالی بین المللی را قطعه قطعه کند.
در عرض دو دهه گذشته اتحادیه اروپا یک بدنه از قوانین مالی را ساخته است و مسئولانی را هم برای اداره همه آنها تربیت کرده است . آشوبهای سیاسی اخیر؛ اعم از 'رکود عظیم' و یا بحران حوزه یورو، قدرت تنظیم کننده اروپا را دوچندان کرده است. قبلا این قدرت با هماهنگی با آمریکا اعمال می شد اما خیلی زوداین قدرت علیه آمریکااجرا می شود.اولین ضربات این رویارویی اقتصادی اروپا وآمریکا را شرکتهای 'گوگل'و'فیسبوک' احساس کرده اند. تنظیم کنندگان اروپایی این دو شرکت را تهدید کرده اند که یک میلیارد دلار جریمه شان خواهند کرد.
اگر اروپا شروع کند آلترناتیو معماری مالی خودش را بسازد، در واقع به دست درازی های بی حد و حصر آمریکا واکنش نشان داده است.
دولت ترامپ شرکتهای اروپایی را تهدید کرده است که اگر با ایران تجارت کنند، جریمه شان خواهد کرد. هنوز بر سر این موضوع میان اروپا و آمریکا کشمکش است. اروپا نمی خواهد زیر بار حرف زور آمریکا برود.
'جان بولتون' مشاور امنیت ملی ترامپ اصلا خیلی صریح و بی پرده به سوئیفت هشدار داده است:'سوئیفت باید از خود بپرسد آیا در افتادن با آمریکا ارزش خطر کردن و عواقب آن را به جان خریدن را دارد یا نه؟'.
گفته شده است که ' استیون منوچین' وزیر خزانه داری آمریکا هم با به زور وادار کردن سوئیفت برای تمکین از تحریمهای ایران مخالفت کرده است.
اما به هر حال کنگره می تواند با تصویب قانون ، منوچین را موظف به تبعیت از قانون نماید و چنانچه سوئیفت از عمل به تحریمهای ایران طفره رفت؛ اعضاء آن را تحریم کند.
تحریم سوئیفت؛ اشتباه است.
اگر اتحادیه اروپا دیگر به آمریکا اتکا نکند؛ دست به کار خواهد شد و خودش یک کانالی برای نقل و انتقال پول درست خواهد کرد. البته این کار زمان خواهد برد اما به هرحال آمریکا منزوی خواهد ماند. نه فقط اروپا؛ بلکه کشورهای سایر قاره ها هم امکان داردبه شبکه مالی به رهبری اروپا بپیوندند. مسلما این شبکه مزیت هایی در مقایسه با شبکه جهانی مالی کنونی خواهد داشت. چون رسما و علنا اعلام شده است که متعهد به حاکمیت قانون است. در حالیکه سیستم جهانی مالی کنونی زیر سلطه آمریکایی است که مطلقا قابل پیش بینی نیست.
اروپا سالهاست که بر این اقتدار غیرقابل وصف'دلار'رشک می برد. حالا این بستر برای اروپا فراهم شده است تا این آرزوی دیرینه خود را جامه عمل بپوشاند و 'یورو' را به عنوان یک رقیب قابل اعتماد به دنیا عرضه کند.
دولت ترامپ اصلا دوست ندارد که متحدانش؛ دست و پای او را ببندند و مقیدش کنند.
اما دولت ترامپ متوجه این واقعیت نیست که؛ همه قدرت اقتصادی آمریکا در گرو این است که سایر کشورها جزیی از یک سیستم مالی باشند که آمریکا آن را رهبری می کند. اگر این کشورها را از این سیستم دور کنیم؛ آنگاه است که اقتدار و قدرت نفوذ آمریکا برای همیشه تضعیف خواهد شد.
