به گزارش ایران اکونومیست به نقل از گیزمگ، سیستم‌های ردیابی چشم، مطمئنا چیز زیادی به عینک‌های واقعیت افزوده اضافه خواهند کرد، زیرا می‌توانند محتوای بصری را براساس آنچه که کاربران دنبال می‌کنند، تنظیم کنند یا برای کنترل بدون بکارگیری دست در بازی‌های رایانه‌ای استفاده شوند.
ادغام همه این‌ها در یک عینک دشوار است، زیرا آنها نیاز به تامین نیروی زیادی توسط باتری‌ها دارند.
اما دانشمندان کالج دارتموث اکنون عینک‌های ردیابی چشم جدیدی طراحی کرده‌اند که تنها از سلول‌های خورشیدی تعبیه شده روی دسته عینک نیرو می‌گیرد.
سیستم‌های ردیابی چشم متحرک به طور معمول از دوربین‌های مینیاتوری که به سمت چشم نشانه رفته‌اند، استفاده می‌کنند، به علاوه آنها نیاز به پردازش تصویر زیادی دارند. به این معنی که آن را کار پرهزینه‌ای می‌کند. به علاوه آنها نیاز به باتری‌های نسبتا بزرگ دارند و یا باتری کوچکتری که باید زود به زود شارژ شود.
با این حال، سیستم جدید، این محدودیت‌ها را از میان برداشته است.
این عینک جدید که توسط یک تیم از کالج دارتموث به رهبری پروفسور "شیا ژو" ساخته شده است، از یک فریم عینک مجهز به سخت افزارهای موجود در بازار که شامل ریزپردازنده، LEDهای نزدیک به مادون قرمز، فتودیودها(دیودهای حساس به نور) و سلول‌های خورشیدی نازک تعبیه شده بر روی فریم عینک بهره می‌برد.
LEDها با استفاده از این سلول‌های خورشیدی، به چشم چپ کاربر از چند جهت نور می‌تابانند. سپس فتودیودها الگوهای نور انعکاسی را شناسایی می‌کنند و پردازنده آن الگوها را تجزیه می‌کند تا موقعیت قرنیه را در زمان واقعی مشخص کند.
این سیستم همچنین از الگوریتم‌های سفارشی برای ردیابی، سرعت و شتاب قرنیه با دقت یک میلی‌متر بهره می‌گیرد.
به نظر می‌رسد که این عینک‌ها می‌توانند برای تامین نیروی خود، تنها از روشنایی داخلی استفاده کنند. در واقع، آنها در فضاهای بسته به راحتی کار می‌کنند.
"ژو" می‌گوید: این یک پیشرفت هیجان انگیز برای علاقه‌مندان به بازی‌های رایانه‌ای، توسعه دهندگان و سایر کاربران عینک‌های هوشمند است. این اولین ردیاب چشم است که می‌تواند در عینک‌های روزانه شما قرار گیرد و بدون باتری کار کند.
ردیابی چشم
ردیابی چشم(Eye tracking) شامل فرآیند محاسبه نقطه‌ای که چشم به آن خیره شده و همچنین محاسبه حرکات چشم می‌باشد. به زبان ساده‌تر، فرآیند اندازه‌گیری فعالیت‌های چشم است.
این فرآیند با استفاده از دستگاه ردیاب چشم (eye tracker) ممکن می‌شود، بدین ترتیب که دستگاه قادر است مشخص کند که تمرکز چشم شما دقیقا روی کدام نقطه است یا چه میزان چشم شما از نقطه‌ای به نقطه دیگر حرکت می‌کند.
این دانسته‌ها می‌تواند هوشیاری، میزان توجه، تمرکز، خواب‌آلودگی و بسیاری دیگر از حالات ذهنی را مشخص کند.
به کمک این داده‌ها می‌توان بطور مثال، بینش بهتری نسبت به رفتار مشتریان از طریق میزان توجه آنها به اقلام مختلف به‌دست آورد یا در طراحی واسط‌های کاربری از این داده‌ها کمک گرفت.
همچنین، این فناوری می‌تواند ابزاری کارآمد فراهم کند تا افراد با محدودیت‌های جسمی و ذهنی تعامل آسان‌تری با محیط داشته باشند.
نسل‌های مختلف ردیاب چشم از فناوری‌های مختلفی استفاده می‌کنند، اما نمونه‌های امروزی آن به لحاظ سخت‌افزاری شامل یک دوربین و یک فراتاب(پروژکتور) می‌باشد.
بدین ترتیب که یک پروژکتور کوچک، نور مادون قرمز را به چشم می‌تاباند. دوربین، در بازه‌های زمانی کوتاه از چشم عکس می‌گیرد و با پردازش آن تصاویر، جزئیاتی از بازتاب نور از چشم به دست می‌آید. به کمک این داده‌ها و الگوریتم‌های ریاضی، نقطه‌ای که بیننده در هر لحظه به آن می‌نگرد، محاسبه می‌شود.
انواع مختلفی از ردیاب چشم برای کاربردهای مختلف وجود دارد. بطور مثال نمونه‌های رومیزی که به‌وسیله آنها مطالعه حرکات و رفتار کاربر در هنگام هر نوع فعالیت با رایانه ممکن می‌شود.
نمونه دیگر به صورت عینک می‌باشد که در این حالت کاربر دیگر محدود به یک صفحه نمایشگر نیست و آزادانه می‌تواند حرکت کند.
