به گزارش ایران اکونومیست؛ این موضوع باعث شد تا حدودی فراموش کنیم در کشتی آزاد چه گذشته است اما متاسفانه ناکامی وحشتناک کشتی فرنگی در بوداپست کاری کرد که حالا چند روز به عقب برگشته ایم و با ذوق زدگی به آرشیو تاریک و سه برنزه کشتی آزاد نگاه می کنیم.
بدبین ترین و حتی شاید مغرض‌ترین منتقد کشتی فرنگی هم تصور نمی کرد چنین نتایج غم‌انگیزی سوغات فرنگی کاران از بوداپست به تهران باشد.
ای کاش بعد از این افتضاح، به جای سرکشی و توجیه و خاموش کردن تلفن همراه و ... اول بگوییم «مردم ایران ببخشید» و بعد برویم دنبال علل ناکامی و ردیف کردن توجیحات منطقی و غیر منطقی.
کاش سعید عبدولی به جای پاسخ «قلدرمابانه» و هدف قرار دادن منتقدان و زیر سئوال بردن اساس نقد ولو از مقابل تلویزیون، اول در مورد 2 باخت مبتدیانه لحظات پایانی مقابل «امره کوش» ترکیه ای و «ماکسیم مانوکیان» پاسخ دهد، سپس در مورد نداشتن پول نوشابه در بوداپست یا هتل نشینی به خاطر جیب خالی صحبت کند.
سال‌هاست همه فکر و ذکر فدراسیون کشتی و شورای فنی تیم های ملی بر اصل بودن فرآیند انتخابی تیم های ملی و مبنا قرار دادن آن در انتخاب نفرات ملی پوش بود اما چه شد که این مهم برای انتخاب مسافران بوداپست جایش را با مصلحت اندیشی و کمی هم شاید «لابی» عوض کرد؟
چرا بی نظم‌ترین فرنگی کار 2 سال اخیر ایران با بخشش زودهنگام محرومیتش خیلی اورژانسی به تشک کشتی برگردانده می شود و در یک رقابت انتخابی جنجالی شرکت می کند و در یک چشم به هم زدن می شود مسافر بوداپست در حالیکه اگر بنا به رفتن و باختن بود حتما حق «یوسف قادریان» در وزن 82 کیلوگرم بود که برود و به جای «عبدولی» ببازد.
علی ارسلان قهرمان وزن ۷۲ کیلوگرم تیم ملی چرا ملی پوش نشد؟ چرا باید محمدعلی گرایی ۷۷ کیلوگرمی، ۹ کیلوگرم کم کند و در ۷۲ کیلوگرم دیگر نای کشتی گرفتن نداشته باشد تا جایی که سایت اتحادیه جهانی کشتی هم نسبت به حذف گرایی واکنش نشان دهد؟ مهدی علیاری بعد از غیبت در انتخابی و عدم حضور در هیچ تورنمنتی با کدام فرمول ملی پوش شد؟ چرا علی اشکانی سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی چند روزی کنار گذاشته شد و بعد دوباره به مسند کار بازگشت؟
«گوش شکسته ها بد بودید، خیلی بد».
