به گزارش ایران اکونومیست؛ دیروز یک شنبه لایحه CFT به عنوان آخرین لایحه از لوایح چهارگانه گروه ویژه اقدام مالی FATF با 143 رای موافق، 120 رای مخالف و پنج رای ممتنع از مجموع 271 نماینده حاضر در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و به این ترتیب نمایندگان موافقت خود را با پیوستن ایران به کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامین مالی تروریسم اعلام کردند.
فرآیند طرح، بررسی و تصویب لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT)همچون لوایح «الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان یافته (پالرمو)»، «اصلاح قانون مبارزه با پولشویی» و «لایحه اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم» با افت و خیزها و حاشیه های بسیاری همراه بود.
ایران از سال 2008 در لیست سیاه گروه ویژه اقدام مالی FATF به عنوان کشور دارای بالاترین ریسک پولشویی معرفی شده است؛ با امضا و اجرای برجام و همچنین اقداماتی که در ایران به منظور مبارزه با پولشویی صورت گرفت، قرار گرفتن ایران در لیست سیاه به حالت تعلیق درآمد مشروط به اینکه 41 استاندارد FATF را پذیرفته و به اجرا درآورد، از بین این استانداردها، چهار لایحه فوق الذکر جنجال برانگیز شد اما گویا CFT بحث برانگیزترین لایحه بود.
دیروز همزمان با بررسی لایحه مبارزه با تامین مالی تروریسم تجمعی اعتراضی مقابل مجلس شکل گرفت، تجمع کنندگان نوشته هایی علیه FATF، دردست داشتند؛ «دست پخت غرب»، «برجام 2» و «نه به خیانت خواص» ـ نه به FATF، نه به خود تحریمی» و... در دست داشتند؛ کسانی که به زعم خود لایحه مورد بحث را « لایحه استعماری» و حتی «خیانت خواص» قلمداد کرده و در این راستا شعار می دادند.
اعتراض ها و حاشیه سازی ها فقط به دیروز، میدان بهارستان و خیابان مجاهدین اسلام و CFT محدود نیست، دست هایی پشت پرده این تجمع ها را هدایت می کند، چنانکه در برجام نیز اینگونه بود؛ تجمع ها نه فعال و آگاهانه بلکه منفعلانه و به تبعیت از جریانی است که از سال 92 همه مسائل کشور را دلواپسانه تعبیر و تفسیر می کنند، یک روز با دشمنان و فرصت طلبان خارجی همصدا می شوند و در ساز مخالفت با دولت مشروع و مردمی می دمند و زمانی دیگر سناریوی نفوذ را روی پرده می برند و دستاوردهای ملی را باج به دشمن و تقریبا هیچ می خوانند.
برخی به دنبال قرار گرفتن ایران در لیست سیاه، لوایح گروه ویژه اقدام مالی را به مجلس وقت ارائه دادند، اکنون همان افراد در جایگاه قضاوت نشسته و دولت کنونی را به سبب پیگیری لوایح مطرح شده در دولت دهم به چالش کشیده و نمایندگان موافق با پیوستن ایران به لوایح مورد بحث را آماج توهین، تهمت و تهدید قرار داده اند.
کارشناسان و مسوولان آگاه در مورد لایحه الحاق ایران به کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامین مالی تروریسم به عنوان آخرین لایحه از لوایح FATF ونحوه همکاری کشورها با این گروه و الزامات و استانداردهای مربوط به صورت شفاف و مستدل روشنگری کرده اند؛ رعایت استاندارهای گروه ویژه اقدام مالی و الحاق به کنوانسیون های چهارگانه، ضمانت ایجاد و ادامه تبادلات تجاری و بانکی ایران حتی با کشورهای همکار و دوست از نظر منافع راهبردی و تجاری با ایران به شمار می رود.
به رغم این شفافیت و حساسیت های بین المللی درباره پذیرش این لوایح و استانداردها، اسب سفسطه مخالفان همواره بر منطق و استدلال آنان پیشران شده بود؛ دیروز نمایندگان جریان مخالف و موسوم به جبهه پایداری در مجلس که از مدت ها پیش علیه لوایح مذکور مجادله و حتی خود در جمع معترضان به این موضوع سخنرانی می کردند، آبستراکسیون را برای رای نیاوردن این لایحه در مجلس پیش کشیدند، اخطار های بی پشتوانه دادند، اما این بار مخالفان نه از راه مجادله و نه با مغالطه، کاری از پیش نبردند و CFT تصویب شد.
مخالفان با زیر سوال بردن و انکار دستاوردهای برجام از دولت و تیم دیپلماسی خواستند که ضمانت کنند با رعایت استانداردهای FATF گره همه مشکلات کشور گشوده خواهد شد؛ وزیر خارجه با تاکید بر اینکه برجام توفیق ملت بود و نباید آن را به ضعف ملت تبدیل کرد، در پاسخ به آنان گفت: نمی‌توانیم تضمین بدهیم با پیوستن به لایحه cft مشکلات حل شود اما این تضمین را می‌دهیم که با نپیوستن به این لایحه آمریکا بهانه‌های مهمی برای افزایش مشکلات ما پیدا خواهد کرد.
مخالفان که به دنبال قربانی کردن منافع ملی در راه مطامع جناحی و بازی های سیاسی خود هستند، هربار بهانه ای تازه می تراشند؛ جایگاه ولایت و رهبری نظام و خون شهدا را مایه مخالفت قرار می دهند، با هدف ایجاد فضا ارعاب، شفافیت آرا را تعبیر جناحی می کنند و خطاب به نمایندگان مجلس-به بیان خود نمایندگان- شدیدترین توهین و تهدیدها را به کار می برند و فارغ از درک ارتباطات و مناسبات به هم پیوسته بین المللی، برای تنیدن پیله انزوا تلاش می کنند؛گویا خارج از ایران زندگی می کنند و با مشکلات و مسائل مردم و جامعه بیگانه اند و ضروت ها و حساسیت های ملی برای آنان محلی از اعراب ندارد.
