به گزارش ایران اکونومیست، بهزاد قربانی روانشناس و مشاور خانواده اظهار کرد: ناخن جویدن یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی است که بیشتر در کودکان بیش‌فعال دیده می‌شود.
وی ناخن جویدن را یکی از شایع‌ترین اختلالات و واکنش‌های روانی دانست و گفت: این اختلال بیشتر در پسران مشاهده می‌شود، در واقع جویدن ناخن یک واکنش روانی و رفتاری جایگزین برای مشکلات کودکان است.
قربانی عمده‌ترین دلیل ناخن جویدن را هیجان‌ها و اضطراب‌های کودک، تنهایی، کمبود ویتامین آ، عادت‌های وسواسی و تقلید از والدین بر شمرد و گفت: این رفتار بیشتر در کودکان بیش‌فعال، آنان که مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند و کودکانی که دفع ادرار غیر ارادی دارند، دیده می‌شود.
وی با بیان اینکه رفتار والدین در خانه و معلمان در مدرسه در جلوگیری از درمان این عادت بسیار مؤثر است، ادامه داد: والدین نباید نسبت به کودک ابراز خشونت و تهدید و روی کارهایش اصرار و پافشاری و یا این عمل کودک خود را برای دیگران تعریف کنند.
این روانشناس تاکید کرد: در مقابل والدین باید به خوبی رفتارهای کودک خود را زیر نظر گرفته و دلایل ناخن جویدن او را پیدا کنند و در موقع جویدن ناخن با به کارانداختن انگشتان، حواس کودک را از انجام این کار پرت کنند، آنان باید ناخن‌های کودک خود را کوتاه نگه داشته و ناخن‌های سالم را با ناخن‌های جویده مقایسه کنند.
قربانی گفت: با وجود اینکه بیشتر متخصصان درمان اصلی جویدن ناخن را درمان روانی می‌دانند، اما در مواردی درمان‌های دارویی نیز مؤثر است و به عنوان درمان مکمل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
