به گزارش ایران اکونومیست، قیامت؛ روزی حتمی است که پروردگار وقوعش را نوید داده است، اما کسی جز ذات الهی نمیداند که این اتفاق قرار است در چه روزی رخ دهد و قرار است چه شود.
برخی میگویند همه جا را تاریکی فرا میگیرد، برخی میگویند کوهها متلاشی میشوند و برخی نیز میگویند دریاها آتش میگیرند!
قیامت یعنی چه؟
قیامت یعنی برخاستن انسان از خاک و حضور در عالم پس از مرگ.
نامهای قیامت عبارتند از: الواقعة، الراجفة، الطامة، الصاخة، الحاقة، یوم الفصل، یوم الندم، یوم النشور، یوم الحق، یوم المسألة، یوم الفراق، یوم الحساب، یوم الحکم، یوم العذاب، یوم المحاسبة و یوم التلاق و یوم الحسرة ...
از جمع آیات قرآن بدست میآید که مدت زمان قیامت طولانی است.
زمان دقیق قیامت و این که در چه زمانی اتفاق میافتد معلوم نیست، اما در آیات و روایات شواهد و علاماتی برای زمان وقوع آن ذکر شده است که به سه دسته تقسیم میشوند:
الف.حوادثی که قبل از پایان جهان محقق میگردد.
ب. حوادثی که در آستانه پایان جهان پدیدار میشود.
ج. حوادثی که در آغاز رستاخیر و بازگشت به حیات مجدد ایجاد میشود.
همچنین انسان پس از مرگ وارد عالم قیامت نمیشود، بلکه به عالم برزخ وارد میشود. منظور از عالم برزخ، جهانی است که میان دنیا و عالم آخرت قرار دارد؛ یعنی هنگامی که روح از بدن جدا میشود، پیش از آن که بار دیگر در قیامت به بدن اصلی باز گردد، در عالم برزخ به سر میبرد.
مدت زمان قیامت
قرآن مجید در یک آیه هنگامی که از روز قیامت سخن میگوید آن را به عنوان یک روز بسیار طولانی معرفی میکند. در یک جا میفرماید: فرشتگان و روح به سوی او عروج میکنند در آن روز که مقدارش پنجاه هزار سال است.
البته تعبیر به "پنجاه هزار سال"، از این نظر است که آن روز، برحسب سالهای دنیا تا این حد ادامه پیدا میکند و در جای دیگر مقدار آن را یک هزار سال تعیین مینماید. لازم به ذکر است که بین این دو آیه، منافاتی وجود ندارد؛ زیرا همانگونه که در روایات وارد شده است: در قیامت پنجاه موقف است و هر موقف به اندازه یک هزار سال طول میکشد.
" البته بعضی دیگر نیز احتمال داده اند، عددپنجاه هزار سال، برای تکثیر باشد نه بیان تعداد؛ یعنی آن روز بسیار طولانی است.
قیامت در چه زمانی اتفاق میافتد
زمان دقیق قیامت و این که در چه زمانی اتفاق میافتد معلوم نیست، اما در آیات و روایات شواهد و علاماتی برای زمان وقوع آن ذکر شده است که به سه دسته تقسیم میشوند:
الف. حوادثی که قبل از پایان جهان محقق میشود: یکی از حوادث قبل از قیامت، بعثت آخرین پیامبر است؛ و از دیگر نشانههای پایان یافتن این عصر دودی است که در آسمان ظاهر میشود. قرآن میفرماید: منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد.
یکی از اصحاب پیامبر (ص) از معنای دخان (دود) سؤال کرد، حضرت فرمود: "دودی است که بین مشرق و مغرب را پر میکند و چهل شبانه روز باقی می ماند، اما مؤمن حالتی شبیه به زکام به او دست میدهد و کافر همچون مستان خواهد بود و دود از بینی و گوشها و پشت او بیرون می آید"
ب. حوادثی که در آستانه پایان جهان پدیدار می شود:
کوهها بعد از مقدماتی متلاشی میشود. کوهها در ابتدا به لرزه در می آیند. بعد از جا کنده می شوند. سپس به حرکت درمیآیند؛ و در هم کوبیده میشوند. آن گاه به صورت تودهای از شنهای متراکم درمیآیند. بعد به صورت گرد و غبار پراکنده میشوند.
دریاها برافروخته و منفجر می شوند: "آن زمان که دریاها منفجر گردد. " "در آن هنگام که دریاها برافروخته شود. "
زلزلههای عظیم و ویران گر: زلزلههای بی سابقه و عظیمی تمام کره خاکی را به لرزه درمی آورد، همه چیز در هم ریخته و از بین می رود و تمام انسانها در لحظهای کوتاه مدفون می شوند: "ای مردم! از پروردگارتان بترسید و پرهیزگاری پیشه کنید که زلزله رستاخیر مسئله مهمی است.
تاریک شدن خورشید و ماه و ستارگان: "در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود و در آن هنگام که ستارگان بی فروغ شوند"
شکافته شدن آسمان و کرات: "در آن هنگام که آسمان شکافته شود. "
ج. حوادثی که در آغاز رستاخیر و بازگشت به حیات مجدد ایجاد می شود:
مرحله آخر در قیامت، حوادثی است که بعد از اتمام دو مرحله قبل پدید می آید: "وعده الهی در آن روز تحقق می یابد که این زمین به زمین دیگر و آسمانها (به آسمانهای دیگر) مبدّل می شود و انسانها در پیشگاه خدا ظاهر می گردند"
بعد از حوادثی که به دنبال آن جهان متلاشی می شود، نوبت انسانها است که وارد صحرای محشر شده، و ثمره اعمالی را که در دنیا انجام داده اند، مشاهده کنند.
آیا در قیامت دریاها آتش میگیرند؟
در سوره تکویر، در توصیف صحنه قیامت دریاها را این گونه توصیف کرده است:
«وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ» (تکویر/ ۶)
«در کتاب قاموس اللغه نیز درباره "سجر" مینویسد: سجر به معنای افروختن آتش، پر کردن. راغب آن را تشدید آتش گفته، صحاح و قاموس آن را سرخ کردن تنور و پر از آب کردن نهر و غیر آنها گفته اند. زمخشرى آن را پر کردن گفته سجر التّنور یعنى آن را با آتشگیره و هیزم پر کرد. خلاصه این ها، افروختن و پر کردن است و اصل آن بنا به قول مجمع، انداختن در آتش است.»
این مطلب را از دست ندهید: افرادی که تا روز قیامت ۹۹ اژدها در قبر گوشتشان را میخورند!
بنابراین معنای برافروخته شدن، ترجمه صحیحی خواهد بود که بعضی از ترجمهها نیز، محور را برافروخته شدن گرفته اند:
فیض الاسلام: و آن گاه که دریاها افروخته (آتش) گردند (یا طغیان نموده و از حدّ و اندازه بگذرند.)
مشکینی: و آن گاه که دریاها پر شوند و جوشان گردند.
مکارم: و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند.
شعرانی: و آن گاه که دریاها پر کرده شوند.
حال اگر روزی برافروخته شدن، بیشتر در آتش دیده میشد و با بیان برافروخته شدن، ذهنها به سمت آتش میرفت، امروزه با دیدن تصاویر سونامی، ما به وضوح میفهمیم که برافروخته شدن دریاها به چه شکل خواهد بود و این معنا با توصیفاتی که قرآن از زلزله روز قیامت دارد، کاملا متناسب است:
«یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظیمٌ؛ [حج/ ۱]اى مردم! از (عذاب) پروردگارتان بترسید، که زلزله رستاخیز امر عظیمى است!»
«إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها؛ [زلزال/ ۱]هنگامى که زمین شدیداً به لرزه درآید.»
این زلزله چنان شدید توصیف شده است که تمام کوهها را متلاشی میکند:
این مطلب را از دست ندهید: شاهدان قیامت
«وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ؛ [قارعه/ ۵]و کوهها مانند پشم رنگین حلاجى شده مى گردد!»
البته اگر تسجیر دریا به معنای آتش گرفتن آن نیز باشد، میتوان درباره آن مطالبی بیان کرد:
اگر این تعبیر قرآن در گذشته براى مفسران عجیب بود امروز براى ما جاى تعجب نیست، زیرا مى دانیم آب از دو ماده "اکسیژن" و"هیدروژن" ترکیب یافته که هر دو سخت قابل اشتعال است. بعید نیست که در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار گیرد که تجزیه شوند و تبدیل به یکپارچه آتش گردند.
به گمان بیشتر مراد از بحر مسجور، دریاى مرکز زمین است و مفرد بودن آن مؤیّد این معنى است، چنانکه میدانیم مرکز زمین دریاى مذاب سهمگینى است و، چون آیات راجع به قیامت است و از آیات " «وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها» [زلزله ۲]و زمین بارهاى سنگینش را خارج سازد، «وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ. وَ أَلْقَتْ ما فِیها وَ تَخَلَّتْ؛ [انشقاق/ ۳ و ۴]و در آن هنگام که زمین گسترده شود، و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالى شود.» " میتوان بدست آورد که در ابتداى قیامت مقدارى از آن مواد بیرون خواهد ریخت.
هر چیزی در توان خدای متعال است و در آستانه قیامت، نظام حاکم بر عالم عوض میشود: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ؛ [ابراهیم/ ۴۸]در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمانها (به آسمان هاى دیگرى) مبدل مى شود.»