به گزارش ایران اکونومیست؛ شاخص آزادی اقتصادی که از سال ۱۹۹۶ میلادی توسط این موسسه منتشر می‌شود بر تاثیر باز بودن فضای اقتصادی کشورها بر جذب سرمایه‌گذاری، رشد اقتصادی، سطح درآمد سرانه و خط فقر متمرکز است. امسال ۳ کشور عراق، بلاروس و سودان برای نخستین بار در این رده بندی لحاظ شده‌اند و اطلاعات اقتصادی در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.
این شاخص بر اساس ۵ زیرمجموعه: اندازه دولت (مخارج دولتی، نرخ مالیات، سهم دولت از اقتصاد)، نظام قضائی و حقوق مالکیت، نرخ تورم و قدرت پس‌انداز، تجارت بین الملل و قوانین تجاری در طی ۱۶ سال، کشورها را رتبه‌بندی کرده است.
آزادترین اقتصادهای جهان
به مانند سال‌های گذشته، هنگ کنگ و سنگاپور رتبه های اول و دوم را از آن خود کرده‌اند. نیوزلند، سوئیس، ایرلند، آمریکا، گرجستان، موریشس، انگلیس، استرالیا و کانادا در رده‌های سوم تا دهم جای گرفته‌اند. شاخص اقتصادی عددی از ۱ تا ۱۰ بوده و هنگ کنگ با عدد ۸.۹۷، بیشترین نمره را کسب کرده است.
بسته ترین اقتصادهای جهان
ونزوئلا با نمره ۲.۸۸، بسته‌ترین اقتصاد جهان است و پس از این کشور، لیبی، آرژانتین، الجزایر، سوریه، کنگو، آفریقای مرکزی، آنگولا، گینه بیسائو و سودان در جمع ۱۰ کشور با بسته‌ترین نظام های اقتصادی قرار دارند.
رتبه ایران و سایر کشورها
ایران در این رده‌بندی با ۶.۰۳ امتیاز، بالاتر از کشورهایی چون اکراین، برزیل و مصر و پایین‌تر از کشورهایی چون ویتنام و یونان و چین در رده ۱۳۰ ام قرار گرفته است. در این رتبه بندی آلمان در رده بیستم، اتریش بیست و هفتم، کره جنوبی سی و پنجم، ژاپن چهل و یکم، فرانسه پنجاه و هفتم و ترکیه هشتاد و ششم عنوان شده است.
متوسط درآمد سرانه کشورهای بالای جدول ۴۰ هزار و ۳۷۶ دلار در سال و برای کشورهای فقیر ۱۰ هزار و ۶۶۰ دلار در سال است. هم چنین متوسط امید به زندگی کشورهای برتر ۷۹.۵ سال و برای کشورهای انتهای جدول ۶۴.۴ سال است.
