به گزارش ایران اکونومیست؛ این فضا در قطر مسبوق به سابقه است. در همین مرحله قبلی که السد و الدوحیل با استقلال و پرسپولیس بازی داشتند، هر دو تیم قطری در اکانت رسمی‌شان برای هم آرزوی موفقیت کردند. این مسئله شاید باعث تحریک احساسات در ایران شود و ما هم فکر کنیم برد و باخت پرسپولیس در این بازی به‌منزله برد و باخت ۸۰ میلیون ایرانی محسوب می‌شود، درحالی‌که واقعا اینطور نیست.
از نظر مفاهیم حرفه‌ای دنیای فوتبال، بازی پرسپولیس با السد فقط یک نبرد باشگاهی است که تنها به هواداران همین ۲ تیم تعلق دارد. «ملی» خواندن این بازی‌ها، فقط نوعی برداشت احساسی و غیردقیق از فوتبال است که به کشورهای نه‌چندان پیشرفته همچون قطر محدود می‌شود.
تیم السد در مرحله گروهی مسابقات همین فصل با مرتضی پورعلی‌گنجی مقابل پرسپولیس قرار گرفت؛ خب کدام بازی ملی را دیده‌اید که یک بازیکن با تابعیت یک کشور، علیه مملکت خودش بازی کند؟ همین مسائل تفاوت‌های اصلی مسابقات ملی و باشگاهی را می‌سازد.
آن تیمی که همه مردم یک کشور باید هوادارش باشند، فقط «تیم ملی» است؛ تیمی که هیچ آرم و نشان ویژه‌ای ندارد و لوگوی رسمی‌اش، پرچم ملی هر کشور است. هیچ‌کدام از تیم‌های باشگاهی اما چنین شرایطی ندارند. هر تیم باشگاهی برای خودش نشان، هویت و خاستگاه اجتماعی مستقلی دارد و بدون اعتنا به مرزهای جغرافیایی می‌تواند از سراسر دنیا بازیکن بگیرد. همانطور که جذب بازیکن در تیم‌های باشگاهی محدود به مرز نیست، تعصب روی این تیم‌ها هم ارتباطی به حدود جغرافیایی ندارد.
در انگلستان هواداران لیورپول از هر تیم اروپایی که منچستریونایتد را شکست بدهد، به شکل ویژه قدردانی خواهند کرد؛ همانطور که روابط هواداران بارسا و رئال یا دورتموند و بایرن‌مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا هم به همین شکل است. شما هرگز در فرانسه نمی‌بینید که هواداران موناکو یا رن، برای پیروزی پاری‌سن‌ژرمن در مسابقات برون مرزی سینه چاک بدهند.
جالب است که حتی همین فصل گذشته پس از آنکه پرسپولیس با ۱۰بازیکن موفق به حذف الاهلی عربستان از لیگ قهرمانان آسیا شد، برخی هواداران الهلال در فضای مجازی ضمن تشکر از پرسپولیسی‌ها، با کار فتوشاپی روی تصاویر بازی، هواداران الاهلی را دست انداخته بودند. این تازه در حالی است که همه از روابط ایران و عربستان مطلعیم.
فینالیست‌شدن پرسپولیس در آسیا، احتمالا به سود کلیت فوتبال ایران است و حداقل می‌تواند شانس ما را برای افزایش سهمیه در فصول بعدی لیگ قهرمانان بالا ببرد. با تمام اینها اما مسابقاتی از جنس بازی پرسپولیس و السد به هیچ‌وجه «ملی» نیستند. اگر دقت کنید، می‌بینید که این قرائت‌ها فقط محصور به کشورهایی مثل قطر، امارات و گاهی ایران است؛ ماها که غالبا عادت داریم همه‌چیز را با هم قاطی کنیم و به هر بهانه باربط و بی‌ربطی، بر طبل احساسات بکوبیم.
