به گزارش ایران اکونومیست؛ حاصل تحقیقات و کشف یک گروه از پژوهشگران دانشگاه فلوریدا آمریکا می‌تواند به حل مسئله‌ای که بسیاری از فضانوردان با آن روبرو هستند یعنی تغییر میزان بینایی در نتیجه پروازهای فضایی کمک کند.
مایکل دلپ، معاون دانشکده علوم انسانی دانشگاه فلوریدا آمریکا و همکارانش، با مطالعه بر روی موش‌های آزمایشگاهی در ایستگاه فضایی بین‌المللی دریافتند رگ‌های خونی که نقش مهمی در تنظیم فشار داخل چشم در موشها ایفا می‌کنند، به علت پرواز فضایی آسیب دیده‌اند. علاوه بر این، پروتئین‌هایی که برای بینایی مهم هستند، تغییر کرده‌اند. جالب آن که اندام‌های بینایی برخی از موشها که در ایستگاه فضایی بین‌المللی در شرایط کنترل شده تحت گرانش زمینی شبیه سازی شده بودند صدمه کمتری دیده‌اند.
حدود 30 درصد از فضانوردانی که در پروازهای کوتاه مدت حدود دو هفته‌ای کیهان پیماهای شاتل شرکت داشتند و تقریبا 60 درصد از فضانوردان ماموریت‌های دراز مدت در ایستگاه فضایی بین‌المللی، گزارش داده‌اند که بینایی آنها کم شده است به همین دلیل محققان زیادی در سراسر جهان، از جمله دلپ و همکارانش، تلاش دارند کشف کنند چه شرایطی منجر به پایین آمدن عملکرد بینایی می‌شود.
دلپ می‌گوید: "مشکل این است که هرچه یک فرد بیشتر در فضا بماند، احتمال تشدید این وضعیت بیشتر می‌شود. در مرحله بعد بعضی از فضانوردان پس از بازگشت به حالت عادی بر می‌گردند اما برخی همچنان با این مشکل روبرو هستند. به همین دلیل این مسئله برای ناسا اهمیت زیادی دارد. البته استفاده از راه حل ما که شامل ایجاد گرانش مصنوعی از نوع زمینی است نمی‌تواند به طور کامل جلوی این مشکل را بگیرد اما لااقل می‌شود از بدتر شدن کار جلوگیری کنیم."
در حال حاضر گروه‌های اعزامی به ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود شش ماه در شرایط بی وزنی فعالیت دارند و کم و بیش بعد از مدتی از پایین آمدن میزان دید شکایت دارند به همین دلیل برخی حتی در ماه‌های پایانی از انجام آزمایش هایی که به دید دقیق نیازمند است منع می‌شوند.
