به گزارش ایران اکونومیست؛ «همایون شاهرخی» در خصوص وضعیت امروز خود گفت: در حال حاضر در خدمت خانواده هستم و هیچ فعالیتی در فوتبال ندارم.
وی در رابطه با دلایل دوری خود از فوتبال، ادامه داد: پاسخ این سئوال را باید مسئولان ورزش بدهند و بگویند چرا از حضور پیشکسوتان ورزش هراس دارند.
سرمربی و سرپرست اسبق تیم ملی فوتبال ایران یادآور شد: متاسفانه در ورزش ایران بی توجهی فراوانی به پیشکسوتان می شود و متاسفم که امثال من بهترین سال های عمر خود را در ورزش گذاشتیم. رفتاری که امروز با ما می شود دور از معرفت است و باید تاسف خورد.
وی تصریح کرد: استفاده از پیشکسوت در تمام دنیا مرسوم است و این اتفاق به سود آیندگان خواهد بود. اما در ایران شرایط کاملا بر عکس است و زمانی که عمر قهرمانی یک ورزشکار به پایان می رسد رسما خانه نشین می شود.
شاهرخی خاطرنشان کرد: امروز بسیاری از پیشکسوتان ما وضعیت مالی خوبی ندارند و باید مشغول به کارهای دیگری شوند. در فوتبال دنیا شرایط کاملا متفاوت است و احترام ورزشکاران وقتی از دنیای قهرمانی خداحافظی می کنند، بیشتر هم می شود. در ورزش ایران فقط حرف زدن را یاد گرفتیم و هیچ وقت نخواستیم اجرا را هم بیاموزیم.
سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران در پاسخ به این سئوال که آیا دلش برای حضور در فوتبال تنگ شده است، اظهار داشت: به هیچ عنوان دلم برای حضور در فوتبال تنگ نشده و فراموش نکنید روزی خودم تصمیم گرفتم برای همیشه از این ورزش کنار بروم و دلیل آن هم مشکلاتی بود که بوجود آمد. آن زمان به قدری از ورزش دلزده شدم که تاسف می خوردم چرا از روز اول وارد آن شدم.
بازیکن، کاپیتان و مربی سابق تیم ملی ایران و پاس تهران تصریح کرد: فراموش نکنید که بعد از جام جهانی 2006 آلمان آقایان در سازمان تربیت بدنی چه بلایی سر فدراسیون فوتبال و تیم ملی آوردند. آن زمان به قدری حالم از ورزش بد شده بود که دیگر طاقت حضور در آن را نداشتم.
وی در این خصوص یادآور شد:رئیس وقت سازمان تربیت بدنی، که مسئول ردیف اول انتقال پاس به همدان بود، وقتی ما در آلمان و حین برگزاری مسابقات جام جهانی 2006 بودیم، به قصد تخریب دکتر دادکان، او را از ریاست فدراسیون فوتبال عزل کرد و از همان جا متوجه شدم دیگر از جنس این فوتبال نیستم. وقتی تیم پاس را هم به همدان منتقل کردند، دریافتم که قرار نیست هیچ عزت و احترامی برای بزرگان این فوتبال قائل شوند و همان جا گفتم خداحافظ و رفتم...».
شاهرخی افزود: پس از اتفاقاتی که برای تیم ملی رقم خورد خیلی سریع باشگاه محبوب من هم که تمام سال های زندگی ام را در آن گذرانده بودم هم نابود شد تا تیر خلاص شلیک شود.
مربی تیم ملی فوتبال ایران در سال ۲۰۰۳ افزود: امروز به عنوان یک پیشکسوت به خاطر تصمیمات غلط برخی افراد غیر فوتبالی حتی دیگر باشگاهی به نام پاس هم وجود ندارد تا سالی یکبار دور هم جمع شویم و خاطرات شیرین خود را مرور کنیم. این را هیچ وقت فراموش نکنید که پیشکسوتان بیش از حمایت مالی فقط به حمایت معنوی نیاز دارند.
پیشکسوت باشگاه پاس تهران اظهار داشت: این روزها افراد غیر فوتبالی زیادی در این رشته ورزشی حضور دارند ولی باید بدانند که اینگونه حضور، فقط ویترین فوتبال از بیرون زیبا کرده و به لحاظ باطنی چیزی برای عرضه ندارد.
مدیر تیم های ملی فوتبال کشورمان در جام ملت های 2004 تا جام جهانی 2006، در خصوص اینکه آیا حاضر است به عنوان عضو کمیته فنی به فوتبال ایران کمک کند گفت: مطمئن باشید اگر امروز سر تا پای من را هم طلا بگیرند حتی حاضر نیستم یک دقیقه در کمیته فنی فدراسیون فوتبال حاضر شوم. عشق ما به فوتبال واقعی اما عشق مسئولان مربوطه به فوتبال پوشالی بود و این بدترین تجربه ورزشی من است.
