به گزارش ایران اکونومیست؛ انرژی‌های نو به آن دسته از انرژی‌هایی اطلاق می‌شود که که برای تولید آن‌ها از منابع بدون کربن نظیر انرژی خورشیدی و انرژی باد استفاده می‌شود. به دلیل اهمیت و تجدیدپذیری محدود منابع هیدروکربنی از قبیل جنگل‌ها و مراتع، زغال سنگ، نفت و گاز که به سوخت‌های فسیلی معروف هستند امروزه بهره‌گیری از انرژی‌های نو گسترش یافته است.
در حال حاضر حدود ۱۶ درصد از انرژی مصرفی جهان از راه انرژی‌های نو به دست می‌آید. برزیل ازجمله کشورهایی است که پروژه‌های بزرگی برای استفاده از انرژی‌های نو داشته است و ۱۸ درصد از کل مصرف سوخت اتومبیل‌های آن از سوخت اتانول (تولید شده از ساقه نیشکر) به دست می‌آید. کشور پرتغال برای نخستین بار در جهان موفق شد برای مدت چهار روز انرژی‌های فسیلی و هسته‌ای را کنار بگذارد و تمام مصارف انرژی خود را از طریق انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر تامین کند.
مزایای استفاده از انرژی‌های نو
انرژی‌های نو عبارتند از انرژی آبی، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی و انرژی امواج و جذر و مد. از جمله مزایای استفاده از انرژی‌های نو می‌توان به کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی، جلوگیری از تولید زیاد گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه کنترل گرمایشی زمین، دسترسی آسان و رایگان اشاره کرد.
سه تجربه موفق استفاده از انرژی‌های نو در ایران عبارتند از: حفظ منابع طبیعی: نصب آبگرمکن‌های خورشیدی سبب تغییر الگوی مصرف سوخت جنگل نشینان چهار محال و بختیاری شد. با نصب این گرمکن‌ها مصرف چوب جنگلی به‌ویژه بلوط در روستاهای جنگل‌نشین کاهش یافت. از سال ۱۳۸۳ نیز استفاده از انرژی خورشیدی و انرژی باد در خراسان جنوبی، سربیشه و دشت حسین آباد با مدیریت جوامع محلی آغاز شد. این اقدام کاهش قابل توجه بوته‌کنی و در نتیجه حفاظت از مراتع را به دنبال داشت.
براساس گزارش سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری، در استان یزد نیز با اجرای پروژه منارید، تامین آبگرم منازل از طریق نصب پنل‌های خورشیدی آغاز و طی آن با مشارکت مردم محلی در دو روستا با تجهیز بیش از ۶۰ واحد مسکونی به پنل‌های خورشیدی گام موثری برداشته شد.
