به گزارش ایران اکونومیست، ليلا نظری سخنگوی شركت كنترل كيفيت هوای تهران درباره گزارش «بررسی کیفیت هوای سه ساله تهران بر اساس استانداردهای جهانی» گفت: در این گزارش، داده‌های مربوط به غلظت آلاینده‌های اندازه‌گیری شده در 20 ایستگاه ثابت پایش کیفیت هوا از ابتدای سال 1394 تا انتهای سال 1396 با چند معیار به روز مربوط به استانداردهای مختلف رایج جهان بررسی شده‌اند.
به گفته نظری، شدت حضور آلاینده گازی ازن از منظر تمامی استانداردهای به‌کار برده شده، در فصول گرم این بازه رو به افزایش بوده است. این افزایش به حدّی بوده که شاخص آلودگی هوا در مردادماه 1396 افزایش حدوداً 20 واحدی را نسبت به سال قبل تجربه کرده و استاندارد ملّی کیفیت هوای محیطی آمریکا (NAAQS) تنها در یک ایستگاه از میان ایستگاه های حائز شرایط بررسی در این سال برقرار گشته است. باید یادآور شد که این آلاینده در فصول گرم سال و با تابش شدید خورشید و شدت گرفتن برخی واکنشهای شیميایی که به تولید ازن منجر می‌شوند، حضور پررنگی به عنوان آلاینده شاخص در هوای تهران دارد.
در نقطه مقابل، وضعیت آلاینده دی اکسید گوگرد در بازه سه ساله مورد بررسی عمدتاً رو به بهبود بوده است.کاهش میانگین شاخص های کیفیت هوا این آلاینده چشمگیر بوده و استانداردهای آمریکا و ژاپن در عمده ایستگاه‌ها وضعیت مناسبی را در سال 1396 نشان می‌دهند. دراین سال استاندارد سازمان بهداشت جهانی در حدود 67 درصد از روزها برقرار بوده که پیشرفت بزرگی نسبت به دو سال قبل را نشان می‌دهد.
آلاینده مونواکسیدکربن به طور کلّی تغییرات معناداری در بازه این بررسی تجربه نکرده است و استانداردهای سازمان بهداشت جهانی و کیفیت محیط زیست ژاپن مشکل عمده ای از نظر آلایندگی این گاز گزارش نمی دهند. با معیار استاندارد کیفیت هوای محیطی آمریکا وضعیت ایستگاه‌های نزدیکتر به هسته مرکزی شهر نامطلوبتر از سایر نقاط بوده است.
سخنگوي شركت كنترل كيفيت هواي تهران تصريح كرد: از سويي غلظت های دی اکسید نیتروژن نیز تغییرات عمده ای در این سه سال نداشته اند. حد بلندمدت سازمان بهداشت جهانی در هیچ یک از سال های بررسی برقرار نبوده و در حدود 70 درصد از روزهای بازه مورد بررسی، استاندارد محیط زیست ژاپن تایید شده است.
وي خاطرنشان كرد: هر دو گروه ذرات معلق آلاینده 2.5 PM و 10 PM از منظر هیچ‌یک از استانداردها نه تنها وضعیت مطلوبی نداشته اند، بلکه از حدود پیشنهاد شده استانداردها فاصله زیادی را نشان می دهند. به گونه ای که حدود میانگین غلظت های 2.5 PM به طور متوسط در ایستگاه های اندازه گیری تقریباً دو برابر استانداردهای آمریکا و ژاپن بوده است. بنابراین نتایج به دست آمده، جدّی بودن معضل حضور این ذرات را در شهر تهران نشان می دهند.
