به گزارش ایران اکونومیست؛ الجزایر بزرگترین کشور آفریقایی از نظر مساحت است که حدود 42 میلیون نفر جمعیت دارد. اقتصاد این کشور وابسته به صادرات نفت است و با کاهش قیمت جهانی آن در اواخر سال 2014، متحمل ضربه سنگینی شد. با وجود بهبود نسبی قیمت نفت در سالهای اخیر در بازارهای جهانی، هنوز الجزایر از کاهش بهای این فرآورده در آن سال دست و پنجه نرم می کند.
نفت و مشتقات نفتی 95 درصد صادرات الجزایر را تشکیل می دهد و 60 درصد بودجه این کشور نیز از همین راه تامین می شود.
** تاثیر کاهش بهای نفت بر اقتصاد الجزایر
الجزایر با کاهش قیمت نفت در بازارهای جهانی، بیش از نیمی درآمدهای خود را پس از سال 2014 از دست داد . این بحران باعث شد از سال 2015 تا پایان 2017 میلادی این کشور حدود 100 میلیارد دلار از ذخایر ارزی خود را صرف هزینه های جاری کند.
«محمد لوکال» رئیس بانک مرکزی الجزایر زمستان گذشته گفت: ارزش صادرات نفت و مشتقات نفتی کشور در سال 2017 به 31.6 میلیارد دلار رسید، در حالی که در سال 2016میلادی این میزان 27.9 میلیارد دلار بود.
** الجزایر روزانه حدود یک میلیون و 30 هزار بشکه نفت تولید می کند
تارنمای «اکو الجریا» نوشت: ماه فوریه ( بهمن - اسفند) میزان تولید نفت الجزایر روزانه یک میلیون و 31 هزار بشکه بود، در حالی که در ماه ژانویه (دی – بهمن) این میزان به یک میلیون و 26 هزار بشکه کاهش یافت.
آمارهای اعلام شده از سوی دستگاه های دولتی الجزایری نشان می دهد، تولید نفت این کشور از ابتدای سال جاری میلادی بین یک میلیون و 25 هزار تا یک میلیون 40 هزار بشکه نوسان داشته است.
بر اساس گزارش سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) متوسط قیمت نفت الجزایر در سال 2017 میلادی، 54.12 دلار برای هر بشکه بود که این رقم افزایشی معادل 10 دلار برای هر بشکه را در مقایسه با سال 2016 میلادی نشان می دهد، زیرا متوسط قیمت نفت الجزایر در سال 2016میلادی هر بشکه 44.28 دلار بود .
متوسط قیمت نفت الجزایر در چهار ماه نخست سال جاری، 68.74 دلار بود، در حالی که این رقم در مدت مشابه سال گذشته 54.12 دلار اعلام شده است. متوسط قیمت نفت الجزایر در پایان ماه می امسال 70.57 دلار بود.
الجزایر بودجه سال 2018 خود را با قیمت هر بشکه نفت 55 دلار تنظیم کرده و این در حالی است که بودجه سال 2017 الجزایر بر اساس نفت 50 دلاری تنظیم شده بود.
اگر درآمدهای نفتی الجزایر به همین روال پیش برود، درآمد سالیانه این کشور ناشی از صادرات نفت و گاز در سال 2018 به حدود 40 میلیارد دلار می رسد که این رقم، افزایش قابل توجهی را در مقایسه با سال 2017 میلادی نشان می دهد و می تواند به دولت این کشور برای اجرای طرح های اقتصادی جدید کمک زیادی کند، اما هنوز با درآمدهای نفتی این کشور در سال 2014 میلادی فاصله زیادی دارد.
الجزایر با وجود نداشتن مشکل فروش نفت، احساس می کند که برای مدت زیادی نمی تواند وابسته به این فرآورده باشد، به همین دلیل مقام های این کشور از مدت ها پیش در پی متنوع کردن اقتصاد و کاهش وابستگی به نفت هستند .
** برنامه ریزی الجزایر برای کاهش وابستگی اقتصادی به نفت
«عبدالعزیز بوتفلیقه» رئیس جمهوری الجزایر در پیامی به مناسبت 24 فوریه سالروز تاسیس اتحادیه کارگران در سال 1956 و ملی شدن نفت در این کشور در سال 1971میلادی، خواستار متنوع کردن اقتصاد این کشور و قطع وابستگی به نفت شد.
رئیس جمهوری الجزایر گفت: بی ثباتی در بازار نفت و تاثیرات آن بر اقتصاد الجزایر، قطع وابستگی اقتصاد به نفت را ضروری کرده و باید در جهت متنوع کردن منابع مالی دولت تلاش کرد.
** نقش الجزایر در بازار نفت
«پیر کوران» مدیر شرکت تجاری و مالی «Amplify Trading » و «آنتونی چونگ» استاد دانشکده مدیریت «نوتنگهام» گفتند که با اینکه بسیاری از کشورهای عضو اوپک از نظر تولید نفت رتبه بالاتری از الجزایر دارند، اما این کشور نقش موثری در این سازمان دارد.
«الیاس بوکرامی » مدیر برنامه های نفت و گاز دانشکده مدیریت دانشگاه «ریجانت« لندن نیز گفت: الجزایر نقش مهمی در نزدیک کردن دیدگاه های اوپک و روسیه داشت و این موجب افزایش قیمت نفت شد . الجزایر در آینده هم می تواند به دلیل موقعیت ژئو استراتژیکش و پتانسیل هایش در بخش انرژی نقش مهم تری ایفا کند، زیرا این کشور یکی از بزرگترین ذخایر گاز «شیل» را دارد .
** الجزایر در پی ایجاد ثبات در بازار نفت
الجزایر پیوسته بر ضرورت ایجاد توازن در بازار نفت تاکید داشته و در این چارچوب مهرماه سال گذشته «احمد اویحیی » نخست وزیر این کشور در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با همتای روس خود در الجزیره، بر ضرورت ادامه تلاش برای ایجاد توازن در بازار نفت و اجرای توافقنامه کاهش تولید تاکید کرد.
«عبدالمومن ولد قدور» مدیر عامل شرکت ملی نفت الجزایر(سوناتراک) اواخر مهرماه گذشته از کشورهای صادر کننده نفت خام خواست همچنان به توافق کاهش تولید برای رسیدن قیمت آن به حد معقول، پایبند باشند.
سال 2016 میلادی 14 کشور عضو اوپک به همراه برخی کشورهای تولید کننده نفت غیرعضو این سازمان، مانند روسیه با کاهش تولید روزانه یک میلیون و 800 هزار بشکه در روز تا آخر ماه مارس به توافق رسیدند. این توافق حاصل نشستی در الجزیره بود که این کشور در کنار ایران نقش زیادی در آن داشت.
مدیرعامل شرکت نفت الجزایر اوایل اردیبهشت گذشته نیز اعلام کرد که کشورش به عنوان یکی از اعضای اوپک، قیمت کنونی جهانی نفت را منصفانه می داند و امیدوار است که قیمت این محصول در بلند مدت در همین میزان ثابت بماند.
قدور گفت: قیمت کنونی نفت حدود 75 دلار برای هر بشکه است که فکر می کنم این قیمت مطلوب و مناسب است و اگر این نرخ در حد 70 تا 80 دلار باقی بماند، شرایط هم برای تولیدکنندگان و هم مصرف کنندگان مثبت خواهد بود.
وی ابراز امیدواری کرد که شرایط کنونی ادامه دار باشد تا موجب بازگشت سرمایه گذاری های اکتشافی شود.
مدیر عامل شرکت نفت الجزایر اوایل اردیبهشت گذشته نیز در خصوص سخنان «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا درباره بازار نفت و تلاش برای کاهش قیمت آن گفت: او دچار عدم ثبات شخصیت است و معلوم نیست دقیقا چه می خواهد.
«مصطفی قیتونی » وزیر انرژی الجزایر نیز 14 خرداد گفت: قیمت بین 75 تا 80 دلار برای هر بشکه قابل قبول است.
** الجزایر مخالف افزایش تولید نفت
«احمد اویحیی » نخست وزیر الجزایر سوم تیرماه گفت: افزایش تولید نفت در اوپک باعث کاهش قیمت جهانی آن می شود.
ولد قدور مدیر عامل شرکت ملی نفت الجزایر 9 تیر درباره عواقب منفی افزایش تولید نفت به کشورهای عضو اوپک و همچنین روسیه هشدار داد و از آن ها خواست توافق های گذشته در مورد سقف تولید را رعایت کنند.
وی افزود: کشورهای عضو اوپک و روسیه باید برای حفظ توافق الجزیره و ایجاد ثبات در قیمت نفت خام تلاش کنند، چرا که تصمیم به افزایش تولید به نفع تولیدکنندگان بزرگ نیست، زیرا ممکن است قیمت نفت دوباره سقوط کند.
تارنمای «رای الیوم» به نقل از کارشناسان اقتصادی نوشت: الجزایر تلاش می کرد مانع افزایش تولید نفت شود، اما در این کار توفیقی نداشت .
«فرحات آیت علی» کارشناس اقتصادی در این ارتباط گفت: وزیر انرژی الجزایر در نشست اخیر اوپک برای جلوگیری از افزایش تولید نفت شرکت کرد، اما موفق به این کار نشد .
با توجه به موارد فوق باید گفت که الجزایر از جمله کشورهایی است که سرنوشت اقتصادش به نفت گره خورده و در درجه نخست به دلیل شرایط داخلی به هیچ عنوان راضی به بی ثباتی در بازار این فرآورده با ارزش نیست و به همین دلیل همکاری و تعامل با آن برای ایجاد ثبات در بازار نفت و زورگویی های برخی کشورها و واکنش انفعالی کشورهای دیگر می تواند بسیار مفید باشد.
