به گزارش ایران اکونومیست؛ ریاست بر مهم ترین رکن سازمان ملل متحد به صورت ماهانه بین 15 عضو این شورا دست به دست می شود تا مدیریت اجرایی آن را همه داشته باشند، هرچند که تصمیم گیر اصلی درباره پیشنهادهای ارائه شده، اعضای دارای حق وتو بوده و هستند.
این فرایند تنها از این جهت سودمند است که هر یک از اعضا می توانند بخشی از آنچه که در سیاست خارجی آنها اهمیت دارد را به عنوان دستور کار این شورا قرار دهند تا درباره آن گفت و گو شود و یا نشستی عالی رتبه برگزار کنند تا مقام های ارشد کشورشان در این نهاد بین المللی حضور یافته و از تریبون سازمان ملل و شورای امنیت، نظرات خود را به گوش جهان برسانند.
سوئد که با پایان یافتن سال 2018 میلادی عضویتش در این شورا به پایان می رسد، در مدت دو سال حضور خود نشان داد که تلاش دارد تا در مسایل بین المللی تاثیرگذار باشد و بیش از همه به موضوعات حقوق بشری اهمیت می دهد.
ارائه پیش نویس قطعنامه ای برای بررسی حادثه حمله شیمیایی در سوریه، مخالفت با سیاست های دولت ترامپ درباره فلسطین و همچنین انتقال سفارت آمریکا به قدس و حمایت از برجام مهم ترین فعالیت سوئد در یکسال گذشته بوده است.
از آنجا که دوره ریاست روسیه بر این شورا با آغاز جام جهانی فوتبال همزمان شد و این فدراسیون، توپ فوتبال را در تمام جلسات شورای امنیت قرار داده بود، ظاهرا نمایندگی سوئد هم قصد دارد تا پایان این بازی ها، توپ فوتبال را حفظ کرده و در نشست های این شورا همچنان نمایش داده شود.
شورای امنیت پنج عضو دائم و 10 عضو غیر دائم دارد.
روسیه، چین، آمریکا، انگلیس و فرانسه اعضای دائم و دارای حق وتوی این شورا هستند و در حال حاضر سوئد، پرو، هلند، بولیوی، ساحل عاج، گینه استوایی، کویت، قزاقستان و لهستان غیردائمی های شورای امنیت هستند که پنج عضو آن با پایان یافتن سال 2018 میلادی از این شورا خداحافظی خواهند کرد.
