به گزارش ایران اکونومیست؛ «عالیه شکربیگی» گذری بر کاستی های جامعه برای ایجاد نشاط اجتماعی زد و افزود: یکی از مقوله هایی که در سبک جدید زندگی باید مورد توجه قرار گیرد بحث اوقات فراغت است؛ متاسفانه در این زمینه ما بسترهای لازم برای اوقات فراغت و شادی های خودجوش را فراهم نکرده ایم. تلویزیون به عنوان فراگیرترین رسانه ملی، برنامه های کمی برای ترویج شادی دارد.
استاد جامعه شناسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز با تشبیه فوتبال به جنگ گفت: ورزش یک واقعیت اجتماعی است و در نظر مردم 11 بازیکن تیم ملی جنگاورانی هستند که باید از دروازه های ایران محافظت کنند، لذا گلزنی و پیروزی این افراد به معنای فتح دروازه های رقیب به شمار می رود و این پیروزها نقش بارزی در ایجاد همبستگی اجتماعی و ایجاد شور ملی در کشور دارد.
عضو انجمن جامعه شناسان بدون مرز با بیان اینکه از دید صاحب نظران علوم اجتماعی، ورزش به طور عام و فوتبال به صورت خاص، تقویت کننده «من» اجتماعی و فردی است، تصریح کرد: در جامعه ای زندگی می کنیم که در آن شادی کم و اخبار ناامید کننده زیاد است. در این فضا برد تیم ملی موجب شد تا ایرانی های سراسر جهان با نقاشی نمادهای فرهنگ و تمدن این سرزمین، بر سر و صورت خود این پیروزی را جشن بگیرند، جشن های زیادی به صورت خودجوش برگزار شد و جوانان به جشن و پایکوبی پرداختند و حس همگرایی و همبستگی اجتماعی افزایش یافت.
شکربیگی با اشاره به شادی اقشار مختلف جامعه در سراسر کشور گفت: ورزش در چند برهه به دور از گرایش های سیاسی، قومی، زبانی و مذهبی، زمینه ساز انسجام اجتماعی و وحدت ملی در کشور شده است. مصداق های بارز آن نیز بازی تیم ملی فوتبال ایران برابر استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998، پیروزی مقابل تیم ملی آمریکا در جام جهانی 98 فرانسه و پیروزی اخیر ایران در برابر نماینده آفریقا در جام جهانی 2018 روسیه است.
جمعه شب و پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران برابر مغرب در نخستین بازی گروه دوم جام جهانی 2018 روسیه، جمع کثیری از اقشار مختلف جامعه به خیابان ها آمدند و به صورت خودجوش به جشن و پایکوبی پرداختند.
