به گزارش ایران اکونومیست به نقل از راشاتودی، گروهی از تحلیل گران اقتصادی در مصاحبه ای با خبرگزاری آر تی روسیه گفتند: از آنجایی که شرکت های آمریکایی برای ادامه فعالیت های خود در ایران ممنوعیت دارند و از طرفی هم شرکت های اروپایی از ترس تحریم های ایالات متحده در حال خارج شدن از بازار ایران هستند، اکنون شرکت های چینی می توانند این جای خالی را پر و از سود آن بهره مند شوند.
در همین حال «پیتر پوشکاروف» تحلیل گر ارشد TeleTrade گفت: چین تمام فرصت ها را برای افزایش سهم خود در بازار ایران دارد. در حال حاضر چین به عنوان بزرگترین شریک تجاری ایران با گردش مالی تقریبا ۶۰ میلیارد دلار است. چین می تواند سهم خود را در میدان پارس جنوبی افزایش دهد و قرار دادهای بیشتری در ساخت راه آهن، قطار و دیگر پروژهای زیرساخت به خود اختصاص دهد.
وی در ادامه گفت: اروپا بزرگترین بازنده از تحریم های آمریکا علیه ایران است و شاید ضرر اروپا بیشتر از ایران باشد. شرکت های توتال، انی و دیگران به دنبال گرفتن معافیت از آمریکا به منظور مطمئن شدن از عدم جریمه به دلیل تجارت در ایران هستند؛ اما از آنجایی که ترامپ تعرفه واردات فولاد و آلومنیوم را در پیش گرفته، تحقق چنینی امری غیر ممکن است.
«پوشکاروف» تصریح کرد که آمریکا یکسری امتیازات جزیی پیشنهاد خواهد داد؛ اما در مقابل قراردادهای تجاری اروپایی ها با آمریکا سودآور نیست. این تحلیل گر ارشد گفت: بسیاری از شرکت ها برای داشتن تجارت با ایران از شرکت های آسیایی واسطه گر استفاده می کنند و این شرکت ها در حال استفاده از یوآن و یورو به جای دلار آمریکا هستند.
وی خاطر نشان کرد که سیاست های ترامپ، جامعه جهانی تجارت را به مراکز مالی و سیاسی دیگری سوق می دهد و قدرت سیستم دلار در تسویه حساب ها را در بلند مدت از بین می برد.
همچنین «ولادیمیر روجانکووسکی»، تحلیل گر سرمایه گذاری در Global FX گفت: اگر اروپا و آمریکا در جنگ تجاری خود به سازش نرسند، آن وقت اروپا نه تنها تحریم های تلافی جویانه علیه آمریکا وضع می کند؛ بلکه به احتمال بسیار زیادی تحریم های اقتصادی آمریکا در ارتباط با توافق هسته ای را نادیده خواهد گرفت و سرمایه گذاری ها به ارزهای جایگزین انجام خواهند شد.
«میخائیل ماشچنکوف»، تحلیل گر شبکه اجتماعی سرمایه گذاران eToro گفت: وضعیت ایران می تواند تبدیل به نقطه عطفی در روابط اتحادیه اروپا و آمریکا شود. نخست اینکه بیانیه های مقامات اروپایی حاکی از یک نوع خستگی و بی میلی برای ادامه اقدامات اروپا در راستای منافع آمریکا و ضرر رساندن به اقتصاد خود است. ثانیا، بعداز توافق هسته ای، اروپایی ها بصورت فعالانه در ایران سرمایه گذاری کرده اند و فقط شرکت توتال برای سرمایه گذاری ۸.۴ میلیارد دلاری برنامه ریزی کرده بود که در حال حاضر تنها ۴۰ میلیون دلار سرمایه گذاری کرده است.
