به گزارش ایران اکونومیست؛ 'جیمز فالوز' خبرنگار این نشریه در گزارشی با عنوان 'تعرفه ها می توانند موثر باشند اما نه نوع احمقانه آن' افزود: تعرفه ها می توانند خوب یا بد، مفید و یا بیهوده باشند و بسته به توازنی که در نتیجه اختلال ایجاد شده و یا فوایدی که به ارمغان می آورند، بررسی می شوند. بر این اساس تعرفه جدید فولاد و آلومینیوم که از سوی 'دونالد ترامپ' برای مکزیک، کانادا و اتحادیه اروپا وضع شده است، هم بیهوده است و هم بد.
دلیل تعرفه چیست؟ در مورد صنایع جدید این ایده که برخی از کسب و کارها یا فناوری ها تنها در صورتی می توانند موفقیت های تجاری کامل ایجاد کنند که در سال های آسیب پذیر نخستین شروع به فعالیتشان به آنها کمک شود تنها در صورتی درست است که دولت ها پیش بینی کرده باشند که کدام صنایع در معرض خطر هستند و کدام به موفقیت خواهند رسید. حال آنکه ایالات متحده رکورد خوبی در سرمایه گذاری، فناوری عمومی و ارتقاء آنها داشته است. بنابراین از آنجا که هیچ انسان آگاهی نمی تواند ادعا کند صنایع فولاد و آلومینیوم از صنایع جدید و آسیب پذیر بشمار می آیند نمی توان استدلال کرد که این موضوع دلیل وضع تعرفه های جدید واردات فلزات است.
در واقع دلیل اصلی وضع تعرفه می تواند برای تغییر رفتار کشوهای مقصد باشد. به عنوان مثال کشور X کارهایی را انجام می دهد که دوست ندارید، یا اینکه شرکت های کشور شما به سختی می توانند جنس های کشور X را به فروش رسانند. در این شرایط است که شما تصمیم به وضع تعرفه برای برطرف شدن وضعیت غیر منصفانه به وجود آمده می کنید. اما در غیر این صورت باید برای حضور در دادگاه در نتیجه شکایت کشور X به سازمان تجارت جهانی آماده شوید.
به طور کلی یک تعرفه خوب باید دارای دو عنصر اصلی باشد؛ دلیلی برای آغاز و یک دلیل برای پایان.
شروع تعرفه می تواند سبب شکایت و اعتراض شود اما پایان آن در صورتی انجام می گیرد که کشور مورد نظر رفتار خود را تصحیح کرده باشد. حال براساس این استاندارد تعرفه های جدید چگونه ارزیابی می شوند؟ بر اساس تمام شواهد موجود تعرفه های وضع شده به بدترین شکل با شکست آمریکا روبرو خواهند شد.
کشورهایی که هدف تعرفه های جدید آمریکا قرار گرفته اند یعنی کانادا، مکزیک، اتحادیه اروپا و دیگر کشورها به طور قطع این کار را بدون جواب نخواهند گذاشت. کانادا بزرگترین تامین کننده فولاد ایالات متحده است و از سوی دیگر بزرگترین مشتری فولاد ساخته شده ایالات متحده است. هر دو الگو به این دلیل است که بسیاری از صنایع در ایالات متحده و کانادا در یکدیگر ادغام شده اند. اما این تنها دلیل رفتارهای غیرمنصفانه ایالات متحده نیست. در واقع اعلام تعرفه های جدید نه تنها از نقطه نظر اقتصادی و تجاری، بلکه به دلایل 'امنیت ملی' از اهمیت فراوانی برخوردار است. به عبارتی این کار را آمریکا نه با روسیه که با شرکای تجاری و همسایگان خود انجام داده است که این مساله از جنبه امنیت ملی بسیار قابل توجه است. بنابراین هیچ توجیهی برای چنین حرکت اشتباهی قابل قبول نیست.
بدتر از همه اینکه ترامپ برای اینکار هیچ هدفی ندارد و تنها می خواهد کسری تجاری منفی (زمانی که مقدار واردات یک کشور از صادرات پیشی می گیرد چنین وضعیتی ایجاد می شود) خود را به صورت ناعادلانه برطرف کند و اینکار را نخست با چین آغاز کرد. به عبارتی می توان گفت این تعرفه، اولتیماتومی است که آمریکا به شرکای تجاری و همسایگان خود داده اما در نهایت این آمریکا است که مجازات خواهد شد نه کشورهای هدف.
آیا دلیل اصلی خشم ترامپ و وضع تعرفه های جدید، کسری تجاری است؟ به طور قطع نگرانی ترامپ در خصوص کسری تجاری منفی آمریکا ارزشمند است، اما تعرفه ها هیچ شانسی برای تأثیرگذاری بر این کسری ندارند. فرض کنید آمریکا حتی یک گرم فولاد خارجی خریداری نکند، نه از کانادا، نه از برزیل و نه کره جنوبی (تامین کننده بزرگ)، نه از آلمان و ترکیه، و نه از هیچ جای دیگر. این اقدام می تواند به صورت نظری، از کسری تجاری ایالات متحده 25 میلیارد دلار بکاهد. اما این میزان تنها یک بیست و دوم از کل کسری تجاری ایالات متحده است و در واقع این رقم در برابر کل کسری تجاری آمریکا هیچ بشمار می آید. اما در عین حال کاهش مالیاتی که ترامپ و جمهوریخواهان از سال گذشته آن را برقرار کردند، کسری تجاری ایالات متحده را تا چند برابر افزایش می دهد. دلیل آن هم روشن است؛ وقتی کسری بودجه ایالات متحده افزایش می یابد، کسری تجاری بالا می رود. به همین دلیل کشورهای خارجی باید دلار بیشتری برای تامین مالی این کسری به ایالات متحده بدهند و این دلار های اضافی را با فروش بیشتر محصولات به مصرف کنندگان ایالات متحده به علاوه هزینه های کمتر برای صادرات از ایالات متحده است تامین کنند.)
بنابراین حرکت ترامپ در خصوص وضع تعرفه های جدید همانند شلیک گلوله به سمت متحدان خود است؛ چراکه بجای درپیش گرفتن اقداماتی که سبب نزدیکی بیشتر شرکا شود، فاصله و خصومت را بیشتر می کند. در نهایت باید افزود این اقدام تنها انزجار و تلخی بجا می گذارد و تعرفه ها ممکن است سرجای خود باقی بمانند اما بدنامی آن برای آمریکا می ماند.
'نشریه آتلانتیک یکی از مجله‌های آمریکایی است که در ابتدا تحت عنوان ماهنامه آتلانتیک در سال 1857 در بوستون، ماساچوست تأسیس شد. دفتر مرکزی این نشریه در زمان حاضر در واشینگتن، دی. سی. قرار دارد. همان‌طور که از نام پیشین به آن اشاره شده، هر ماه یک شماره چاپ می‌شد و این سیاست به مدت 144 سال ادامه داشت تا اینکه در سال 2003 رسماً کلمه ماهنامه از اسم روی جلد این نشریه حذف شد و در نهایت در سال 2007 رسماً اسم نشریه به نام فعلی، آتلانتیک تغییر یافت. عمده موضوعات چاپ شده در مجله در مورد سیاست خارجی، علم سیاست، اقتصاد، هنر، فناوری و تکنولوژی است'.
