پنجشنبه ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 28 - ۱۷ رمضان ۱۴۴۵
۰۹ خرداد ۱۳۹۷ - ۲۰:۵۹

پاکستان از مزایای فراوان واردات گاز از ایران بی بهره است

روزنامه جنگ پاکستان در مقاله ای با عنوان 'خط لوله گاز ایران-پاکستان' به قلم 'جعفر حق پناه'نوشت:دولت پاکستان به دلیل برخی فشارها، از مزایای فراوان واردات گاز از ایران موسوم به طرح 'آی - پی'بی نصیب مانده است.
کد خبر: ۲۲۴۶۵۶
به گزارش ایران اکونومیست؛ پیش از این نیز روزنامه اردو زبان 'جنگ' چاپ شهر راولپندی به نقل از یک مقام ارشد وزارت نفت و منابع طبیعی پاکستان نوشت:مقامات پاکستان به دولت جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد داده اند که برای ازسرگیری مذاکرات درخصوص طرح انتقال گاز از ایران موسوم به (آی - پی)، نماینده ویژه خود را به اسلام آباد اعزام کند.

در تازه ترین مقاله روزنامه 'جنگ ' آمده است:ایران با دارا بودن 33 تریلیون متر مکعب گاز سومین کشور دارنده ذخائر گاز طبیعی جهان است وبا توجه به رشد تصاعدی جمعیت پاکستان، هر ساله 5.5 درصد به تعداد مصرف کنندگان گاز خانگی این کشور افزوده می شود، در نتیجه مجبور به رفع نیازمندی های انرژی از طریق کشورهای خارجی است.

این مقاله می افزاید:ایران بهترین گزینه برای خرید گاز طبیعی است اما مشکلاتی که ایران در سطح منطقه و بین الملل با آن دست و پنجه نرم می کند باعث شده تا پاکستان تاکنون نتواند از این فرصت بالقوه استفاده کند.

حق پناه در ادامه این مقاله افزوده است:امنیت انرژی مهم ترین عامل توافق نامه های بین المللی در حوزه انتقال انرژی است و پاکستان نیز برای عملی کردن طرح خط لوله گاز تابع این قانون است.
سایر کشورها پس از عقد قرارداد با کشور مقابل باید نسبت به اجرای کامل و عدم تاثیر عوامل بیرونی بر آن مطمئن شوند و پاکستان نیز از آن مستثنی نیست.

بر اساس ماده امنیت انرژی که در توافق نامه ها وجود دارد، کشور صادر کننده انرژی ( گاز) باید نسبت به ادامه و بدون وقفه صادرات انرژی در صورت بروز مشکلات خارجی و داخلی از جمله بروز جنگ، حوادث طبیعی و اقدامات تروریستی و ناامنی و بی ثباتی به کشور دریافت کننده ضمانت بدهد.
 
*** ایران تاکنون در قابل تعهداتش بدقولی نکرده است

روزنامه جنگ در ادامه این مقاله با بیان اینکه ایران از نظر صادرات گاز طبیعی به کشورهای خارجی در جایگاه خوبی قرار دارد، افزوده است:جمهوری اسلامی ایران روزانه هشت میلیون متر مکعب گاز به ترکیه صادر می کند، از سوی دیگر یکی از بازارهای اصلی گاز طبیعی ایران کشورهای اروپایی است و در این زمینه طرح های مختلفی نیز در دست بررسی قرار دارند.

همه کشورهای منطقه قفقاز نیز خواهان خرید گاز از ایران هستند. ایران صلاحیت صادرات گاز به منطقه قفقاز تا سقف روزانه 10 میلیون متر مکعب گاز را داراست.

چین، کره جنوبی و هند از مشتریان خوب گاز مایع ایران در آینده نه چندان دور هستند. بنابراین ایران را نمی توان جزء آن دسته از کشورهایی دانست که قابلیت امنیت انرژی را زیر سوال ببرد.

ایران توانایی مقابله 40 ساله در برابر تحریم ها و فشارهای آمریکا را در کارنامه خود دارد.

در ادامه این مقاله آمده است:ایران با وجود فشارهای آمریکا نه تنها توانسته، تولید گاز طبیعی و مایع را بی وقفه ادامه دهد بلکه صادرات گاز به عراق و قفقاز ظرف چند ماه اخیر و همزمان با تحریم های جدید آغاز شد، پس اسلام آباد نباید نگرانی از این بابت داشته باشد.
 
*** مزایای اجرای طرح گاز ایران و پاکستان
در ادامه این مقاله با تشریح مزایای اجرای کامل طرح خط لوله گاز ایران و پاکستان موسوم به (آی - پی) آمده است:این طرح نه تنها حامل عملکرد و اهمیت اقتصادی است بلکه می تواند، پایه و اساس توسعه همکاری دو جانبه در دیگر حوزه ها نیز باشد.

در واقع نگرانی آمریکا نیز از همین جهت است که این طرح علاوه بر همکاری ها در حوزه خط لوله گاز موجب آغاز همکاری های مشترک در امور سیاسی و امنیتی میان پاکستان و ایران بشود چنانچه این طرح به دلیل دخالت های آمریکا نیمه تمام باقی مانده که موجب صدمه به ملت ها و کشورهای مختلف به ویژه پاکستان و ایران شده است.
 
*** توطئه های آمریکا

این تحلیلگر پاکستانی در ادامه مقاله خود در روزنامه جنگ با تبیین اقدامات آمریکا در منطقه، می نویسد:آمریکا با سیاست های خود باعث ناامنی و بی ثباتی در افغانستان شده است، همچنین برای اهداف خود جنگ داخلی در سوریه به راه انداخت و تلاش کرد تا جنگ طائفه ای و قبیله ای در عراق راه اندازی کند که با ناکامی روبرو شد.

آن چیزی که توجه کارشناسان را در حوزه روابط ایران و ترکیه به خود جلب کرد، عدم تاثیرگذاری اختلافات دو کشور بر مسائل اقتصادی فیمابین بود زیرا که هر چند ترکیه و ایران درخصوص تحولات منطقه ای بویژه بحران سوریه و عراق با یکدیگر اختلاف نظر عمیقی داشتند اما هیچ گاه آن را بر فواید اقتصادی و توافقنامه های دوجانبه انرژی ترجیح ندادند.

پاکستان نیز با توجه به اشتراکات و روابط دیرینه با جمهوری اسلامی ایران می تواند از تجربه گران بهای روابط ایران و ترکیه استفاده بهینه را ببرد و آن را سرلوحه روابط خود با ایران قرار دهد تا بتواند از فواید سرشار خط لوله گاز با ایران بیشتری بهره را ببرد.

در بخش پایانی این مقاله آمده است:برای اجرای طرح خط لوله گاز مشکل خاصی در سطح کشوری پاکستان و ایران وجود ندارد، در غیر این صورت اسلام آباد راضی به عقد این قرارداد نمی شد و این گامی هوشمندانه از سوی زمامداران پاکستانی برای رفع نیازهای انرژی بود. مشترکات و روابط دوستانه 70 ساله میان دو کشور می تواند پشتیبان مستحکم این طرح باشد.

مسائلی از قبیل اختلافات سطحی پیرامون روشِ تکمیل باقیمانده احداث خط لوله، مسائل فنی و تعیین قمیت آن مسائل حل نشدنی نیست، زیرا برای نخستین بار حجم تبادلات تجاری میان دو کشور به میزان یک میلیارد و 200 میلیون دلار افزایش یافته است.

مخالفت های آمریکا در سطح بین الملل همچنان ادامه خواهد داشت اما همانگونه که گفته شد، کشورهای دوست و متحد آمریکا همچون ترکیه، آذربایجان، عراق و عمان نیز با ایران توافق نامه گازی عقد کرده اند و مخالفت های واشنگتن تاثیری بر آن ندارد.

برخی از کشورهای آسیای غربی نیز استقلال کشور خود را بر سیاست های خارجی اولویت داده و به طور موفقیت آمیز روش کناره گیری از آمریکا را پیش گرفته اند.

باید نسبت به طرح انتقال گاز از ایران به پاکستان خوشبین بوده و امیدواریم که از طریق تصمیم اسلام آباد، شاهد آینده ای روشن در حوزه انرژی برای دو کشور باشیم.

ایده احداث خط لوله صلح در سال 1990 مطرح شد و قرار بود که این خط لوله که گاز ایران را به پاکستان و هندوستان منتقل می کرد، پیام آور صلح و دوستی در شبه قاره باشد. با توجه به اینکه توافق شده بود هند و پاکستان برای تامین امنیت این خط لوله، اختلافات خود را کاهش دهند، این خط لوله انتقال گاز به خط لوله صلح موسوم شد.

براساس توافق اولیه، قرار بود این خط لوله دو هزار و 700 کیلومتری گاز صادراتی ایران را از مسیر پاکستان به هند منتقل کند.

پیش بینی شده بود که در صورت توافق نهایی، یکهزار و 100 کیلومتر از این خط لوله در ایران، یکهزار کیلومتر در پاکستان و 600 کیلومتر در هند احداث شود.

طبق طرح اولیه قرار شده بود که روزانه 150 میلیون مترمکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر شود که 90 میلیون مترمکعب آن برای هند و 60 میلیون مترمکعب آن برای پاکستان در نظر گرفته شده بود.

پاکستان که به بهانه تحریم ها و فشارهای خارجی، تاکنون به تعهدات خود در قبال قرارداد خاتمه یافته اش با ایران برای تکمیل خط لوله آی-پی در خاک خود عمل نکرده است، عنوان می کند که سخت در تلاش است تا با احداث خط لوله مربوط به طرح آی-پی در خاک خود (بیش از 700 کیلومتر)، هر چه سریع تر زمینه واردات گاز طبیعی از ایران را فراهم کند.

طبق گفته مقامات رسمی پاکستان، این کشور قراردادهایی برای احداث خط لوله گاز از بندر 'گوادر'(در 70 کیلومتری مرز ایران) تا 'نوابشاه'(مقصد نهایی خط لوله آی-پی) امضا کرده و براساس آنچه عالی ترین مقامات پاکستان عنوان کرده اند، این خط لوله، در صورت احداث، در واقع قرار است بخش اصلی خط لوله آی-پی باشد.

ضرب الاجل تعیین شده در قرارداد گازی آی - پی، همزمان با پایان سال 2014 میلادی به پایان رسید و جمهوری اسلامی ایران مدت ها قبل از سررسیدن این ضرب الاجل، به تعهد خود عمل کرد و خط لوله گاز را در خاک خود از میدان های گازی جنوب تا نزدیک مرز پاکستان احداث کرد.

طبق قراردادی که در سال 2010 میلادی میان ایران و پاکستان امضا شد و به خط لوله صلح میان دو کشور معروف شد، گاز طبیعی ایران از میدان گازی پارس جنوبی در استان بوشهر به بندر ˈنواب شاهˈ در جنوب پاکستان منتقل می شود.

همچنین بر اساس این قرارداد، قرار شد که ایران از فروردین ماه 1393 (2014 میلادی) روزانه 21 میلیون و 500 هزار مترمکعب گاز و سالانه 8/7 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی به پاکستان صادر کند.

پاکستان که نیاز شدید به انرژی دارد، بارها اعلام کرده است که طرح خط لوله آی-پی کاملا مستقل از طرح تاپی است و این کشور به اجرای هر دو طرح برای رفع بحران انرژی خود نیاز دارد.

بر اساس آخرین تحولات این خط لوله گازی، محمد فیصل سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان چهارم اسفندماه سال 96 در اظهار نظر رسمی درباره طرح خط لوله آی-پی گفت که طرح انتقال گاز ایران به پاکستان کنار گذاشته نشده و این طرح در جای خود باقی بوده و ادامه می یابد.

وی با تاکید بر اجرای خط لوله گاز ایران به پاکستان به دلیل نیازهای رو به رشد انرژی در کشورش گفت: اسلام آباد در خصوص تکمیل خط لوله صلح در کنار ایران می ماند.

پاکستان کشوری با جمعیت بیش از 200 میلیون نفر بازار مصرف بزرگ گاز طبیعی در منطقه محسوب می‌شود که در حال حاضر تنها توانایی تامین دو سوم گاز مورد نیاز خود را دارد.

این در حالی است که با توجه به افت فشار مخازن گاز این کشور، سهم تولید داخلی در تامین گاز مورد نیاز آینده پاکستان بیش از پیش کاهش خواهد یافت.

از سوی دیگر، طی سال‌های اخیر پاکستان با بحران تامین انرژی روبه رو بوده و به همین منظور، به دنبال انعقاد قراردادهای مختلف واردات گاز از جمله خط لوله صلح، خط لوله تاپی برای واردات از ترکمنستان و واردات ال.ان.جی از قطر بوده است.

میزان مصرف گاز در پاکستان طی 20 سال گذشته بیش از 80 درصد افزایش داشته و جمعیت پاکستان به‌سرعت در حال رشد است و تعداد انشعابات گاز از 4 میلیون به 8.4 میلیون انشعاب افزایش یافته است.
نظر شما در این رابطه چیست
آخرین اخبار