به گزارش ایران اکونومیست؛ تیم ملی والیبال ایران در سال 2013 وارد لیگ جهانی شد و در نخستین مسابقات خود، دو بار به مصاف روسیه رفت و هر دو بار هم شکست خورد. این اتفاق در سال 2014 در دو بازی مقابل ایتالیا، سال 2015 دو بازی با آمریکا، 2016 دو بازی با برزیل و آمریکا و 2017 دو بازی با ایتالیا و برزیل تکرار شد.
این بار ملی پوشان ایران در مسابقه نخست خود در لیگ ملت های والیبال، مقابل فرانسه شکست خوردند. علت کجاست؟ در سال های گذشته بازیکنان تیم ملی بارها در مصاحبه های خود گفته بودند که هنوز در مسابقه اول به هماهنگی نرسیده ایم. پس از مسابقه دیشب مقابل فرانسه هم مجتبی میرزاجانپور در مصاحبه با سایت فدراسیون، این سخنان را تکرار کرد. اما چرا این ناهماهنگی فقط برای تیم ملی ایران وجود دارد؟
مسابقات باشگاهی ایتالیا، روسیه، لهستان، آلمان و فرانسه از معتبرترین لیگ های والیبال در جهان است و بیشتر بازیکنان تیم های درجه اول جهان در باشگاه های همین کشورها بازی می کنند. همه این لیگ ها در مدتی طولانی تقریبا هشت ماهه برگزار می شود و تا حدود 2 هفته قبل از آغاز رقابت های ملی نیز طول می کشد.
در مقابل لیگ ایران در زمانی پنج ماهه برگزار می شود. بیشتر بازیکنان ایران در باشگاه های داخلی بازی می کنند. لیگ ایران بیش از دو ماه قبل از شروع مسابقات ملی به پایان می رسد و بازیکنان به اردوهای بلند مدت می روند.
از هفت بازیکن فرانسه که به عنوان ترکیب شروع کننده بازی مقابل ایران به میدان رفت، سه نفر در باشگاه های ایتالیا، دو نفر در لهستان و دو نفر در فرانسه بازی می کنند که هیچکدام از آنها نیز باشگاه مشترکی با دیگری ندارند.
در مقابل از هفت بازیکن شروع کننده ایران شش نفر در لیگ داخلی بازی می کنند و فقط یکی در لهستان به میدان می رود. از شش نفری که در ایران بازی می کنند در فصل گذشته سه نفر پیراهن بانک سرمایه را بر تن می کرد و دو نفر در سایپا حضور داشت.
یک نکته دیگر درباره تیم های ملی بزرگ جهان مانند برزیل، آمریکا، ایتالیا، فرانسه، روسیه و لهستان این است که بازیکنان این کشورها در لیگ های مختلف بازی می کنند و در جریان والیبال روز هستند اما بازیکنان ایران سال هاست خود را در لیگ داخلی حبس کرده اند و در چند ماه تعطیلی رقابت های ملی، هیچ ارتباطی با والیبال جهان ندارند.
علت تمایل نداشتن بازیکنان ایران برای حضور در باشگاه های خارجی هم دو مسئله است. یکی اینکه باشگاه های ایرانی پول بیشتری به آنها می دهند و دوم اینکه در لیگ ایران تعداد بازی ها کمتر و فشار مسابقات پایین تر از اروپاست که علاوه بر لیگ با تعداد تیم زیاد، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا هم برگزار می شود.
لیگ ایران حدود 70 روز قبل به پایان رسید اما مسابقات باشگاهی ایتالیا، لهستان و فرانسه مدت زیادی نیست که تمام شده است. احتمالا همه انتظار داشته باشند که بازیکنان ایران که در لیگ یکدیگر را بیشتر می بینند و اردوهای بلند مدتی نیز برگزار می کنند، هماهنگی بیشتری با هم داشته باشند اما در عمل این اتفاق نمی افتد.
در واقع در سطح اول والیبال جهان، بازیکنان حرفه ای پس از پایان مسابقات باشگاهی، خیلی زود مراحل ریکاوری را پشت سر می گذارند و با برگزاری چند جلسه تمرین، با برنامه های تاکتیکی مورد نظر کادر فنی نیز آشنا می شوند. اما در ایران همچنان مسئولین فدراسیون اصرار دارند که لیگ برتر در کوتاه ترین زمان ممکن تمام شود و تیم ملی به اردوی بلند مدت برود. در این شرایط بازیکنان پس از لیگ، به استراحت دو تا سه هفته ای می روند و پس از آن هم باید مدت ها جلسات تمرینی خسته کننده صبح و بعدازظهر را پشت سر بگذارند.
محمدحسین شفقی رئیس سازمان لیگ فدراسیون والیبال یک ماه پیش گفته بود که لیگ برتر 97 از 11 مهر آغاز می شود و اواخر بهمن به پایان می رسد. یعنی لیگی کوتاه تر از همیشه، یعنی مسئولین فدراسیون هنوز عزمی برای تغییر بنیادین در شرایط والیبال ندارند.
