به گزارش ایران اکونومیست؛اتابک سعد‌بن زنگی، پنجمین اتابک سلغری فارسی، فرزندی داشت که به شدت بیمار بود. اتابک برای سلامتی فرزندش نذر می‌کند اگر فرزندش سلامتی خود را به دست بیاورد، منزلش را خراب کرده و به جای آن یک مسجد می‌سازد بنابراین بزرگ‌ترین مسجد کشور با مساحتی بالغ بر ۲۰۰۰۰ متر مربع در جایی که خانه اتابک بود، ساخته می‌شود. این مسجد که با نام مسجد «نو شیراز» شناخته شده، در سال ۵۹۰ هجری قمری ساخته شد.
مسجد «نو شیراز» در فلکه شاهچراغ و روبروی بارگاه شاهچراغ قرار گرفته است. این مسجد ۶۰ سال قبل به دلیل وجود چند درخت چنار در میان صحن، گردشگاه مردم شیراز بود و در دوره مشروطیت جایگاه مناسبی برای گردهمایی آزادی‌خواهان به حساب می‌آمد.
لازم به ذکر است؛ هم‌اکنون در ساختمان مسجد نو اثری از کاشی‌کاری و کار هنری دیده نمی‌شود، اما کاشی‌کاری معرقی که با خط ثلث روی آن کار شده است، روی پیشانی طاق‌های بزرگ آن دیده می‌شود. نام این مسجد در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
خاطرنشان می‌شود امروزه مسجد «نو شیراز» یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر شیراز به حساب می‌آید البته شهر شیراز در خصوص جذب گردشگر همواره حرفی برای زدن داشته است.
