به گزارش ایران اکونومیست، ماه رمضان، ماه آگاهی بیشتر از حقایق هستی،ماه تقویت اراده وآزادی از زنجیرهای درونی است که این هدف در سایه تلاوت قرآن و تدبر در آن بدست می آید.این ماه فرصتی برای دعا ونیایش وشب زنده داری است که عشق ملکوتی وانس با محبوب جاودانه را پدید می آورد و شهد مناجات ونیایش را در کام انسان می ریزد.
با توجه به این موضوع به سراغ کارشناس مردم شناسی رفتم و درباره آداب رسوم همدانی ها در ماه مبارک رمضان هم صحبت شدم.
آداب و رسوم دیار همدان درماه مبارک رمضان
کارشناس مردم شناسی سازمان میراث فرهنگی ،گردشگری وصنایع دستی استان همدان با اشاره به اینکه یکی از مهم ترین کارهای مردم همدان در ماه رمضان سال های گذشته ،غباروبی مساجد توسط متولیان برای استقبال از نماز گزاران بوده که این اقدام بیشتر در روستاها وشهرهای مقید صورت می گرفت و هنوز این رسم فراموش نشده است.
فریبا نعمتی افزود: مبلغان حوزه های علمیه نیز به روستاها و شهرها رفته و اقداماتی در رابطه با تعلیمات دینی انجام می دادند.
وی ادامه داد: در همدان معتمدین محل به عنوان جارچی روی پشت بام ها رفته واذان سحر وافطار را سر می دادند ودر هنگام سحر قبل اذان سحر خوانی می کردند.
نعمتی به غذاهای معروف ماه مبارک رمضان در همدان اشاره وخاطر نشان کرد: در گذشته های دور سحر آبگوشت و در افطار نان وپنیر، چای شیرین و گردو استفاده می کردند.
این کارشناس در ادامه از دیگر مراسم های مرسوم در همدان را افطاری دادن بزرگ خاندان و یا خانواده به همه بستگان دانست واظهار داشت: در روستاها ی نهاوند رسم بوده بزرگ خاندان در روزهای اول، وسط وپایان ماه مبارک رمضان شیر نذر کرده ویا گوسفند قربانی می کردند و آبگوشت بار می گذاشتند.
وی ابراز کرد: در گذشته تازه عروس وتازه دامادها را در ماه رمضان دعوت کرده ویا برای آن ها شیرینی وغذاهای مخصوصی را می فرستادند.
وی با اشاره به هفته آخر ماه رمضان گفت: در گذشته همدانی ها در هنگام سحر کیسه هایی و آن را می دوختند وبعد از نماز مغرب بین نماز گزاران تقسیم می کردند که این رسم بیشتر در ملایر برگزار می شد.
نعمتی با اشاره به شب های احیا یادآور شد: مردم دیار الوند اعتقاد خاصی به شب های احیا داشته وآن شب ها را زنده داری می کردند وقرآن به سر می گذاشتند.
وی ادامه داد: در روز عید فطر هر منطقه اقدام به طبخ آش خاصی می کردند از جمله نهاوند آش گوشت وبادمجان، تویسرکان آش سماق و همدان آش رشته درست می کردند که باید گفت هم اکنون هم این رسومات پابرجاست.
این ماه آمده است تا نه فقط با روزه داری بلکه در سایه نیایش ها وشب زنده داری ها ،تلاوت آیات قرآن، دعا ومناجات با معبود خویش ،اطعام و رسیدگی به مستمندان ومحرومان وصبر واستقامت در برابر نداهای هوای نفس، بستر تغییرات بنیاد ین انسان ها باشد، رمضان که می آید روزهای خدا رنگ مناجات سحر گاهی واستغفار لحظه افطار به خود می گیرد انگار پس از 11 ماه خود مشغولی فرصتی ناب برای خود سازی فراهم می شود.
