به گزارش ایران اکونومیست، فرهاد حسن‌زاده نویسنده معتقد است: برخی نهاد‌های مورد اعتماد مردم می‌توانند کتاب‌های مناسب را برای کودکان و نوجوانان انتخاب و معرفی کنند.
این نویسنده ضمن بازدید از غرفه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران افزود: خانواده‌ها شاید شناخت کافی نسبت به کتاب‌هایی که باید از نمایشگاه تهیه کنند، نداشته باشند. بعضی‌ها هدف‌مند به نمایشگاه کتاب می‌آیند و ناشران نام‌آشنا مانند کانون را می‌شناسند و مستقیما به آن ناشر مراجعه و کتاب‌هایشان را تهیه می‌کنند، ولی بیش‌تر خانواده‌ها سرگردان هستند و بی‌هدف به نمایشگاه می‌آیند.
نویسنده کتاب «هستی» در مورد وضعیت ادبیات کودک و نوجوان اظهار کرد: ناشران کودک به ویژه ناشران خُرده پا و کوچک روز به روز زیادتر و گسترده‌تر شده‌اند. این ناشران با سرمایه اندک وارد کار می‌شوند و تعدادی از آن‌ها کودک و ادبیات کودک را نمی‌شناسند و با جنس کار کودک آشنا نیستند و صرفا به خاطر فعالیت اقتصادی وارد این عرصه شده‌اند که باید به این مساله توجه شود.
او یادآور شد: اگر ناشران کوچک با یکدیگر همکاری کنند و موسسه‌ای بزرگ را تشکیل و کار‌های بنیادی و اساسی انجام دهند، بدون تردید بهتر جواب خواهد داد.
حسن‌زاده افزود: در نمایشگاه کتاب، بازار آثار ترجمه بیش‌تر از آثار تألیفی است و این مساله ناشی از این است که کپی‌رایت در ایران پذیرفته نشده، و در‌های ترجمه را باز کرده است.
این نویسنده در ادامه خاطرنشان کرد: غرفه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان معمولاً خوب بوده و همیشه هم به همین شکل است، ولی نسبت به سال‌های قبل بزرگ‌تر نشده و فعالیت‌های جنبی مثل قصه‌گویی، نقاشی، دیدار و گفت‌وگوی نویسندگان با مخاطبان که سال‌های گذشته در غرفه کانون انجام می‌شد، صورت نگرفته است. جا داشت کانون با برنامه ریزی بهتر و بیش‌تری در نمایشگاه حضور می‌یافت.
نویسنده کتاب «زیبا صدایم کن» تأکید کرد: هنوز کانون الگوی بسیاری از ناشران است و باید این الگو بودن و محبوبیتش را حفظ کند و ادامه بدهد و به خاطر شرایط اقتصادی کنار نکشد.
حسن‌زاده در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان فرهنگ مطالعه را در بین کودکان و نوجوانان گسترش داد، تأکید کرد: جمعیت زیادی از بچه‌ها در مدارس هستند و بیش‌تر فرهنگ‌سازی‌ها از مدرسه شروع می‌شود، خلاقیت، نوشتن، هنر و... از مدرسه شکل می‌گیرد و اگر بخواهیم کتاب‌خوانی فرهنگ شود باید در مدارس به آن پرداخته شود، البته نه از سر اجبار و تکلیف، بلکه باید با عشق و علاقه باشد.
نویسنده مجموعه «قصه‌های کوتی‌کوتی» تصریح کرد: ارتباط مربیان پرورشی مدارس با مکان‌هایی مثل کانون پرورش فکری باید بیش از پیش شود، در این صورت است که کتاب‌خوانی به عنوان یک فرهنگ در می‌آید.
