به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه خبری ساینس دیلی، فناوری زیست چاپ، یک فناوری جدید و رو به تکامل برای تولید بافت های جدید با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی است که در آن از سلول های زنده برای پرکردن چارچوب بافت های موردنظر استفاده می شود.
این ماده جدید امکان تولید انواع مختلفی از بافت های نرم انسان از جمله پوست، عضلات اسکلتی، رگ های خونی و عضلات قلب را فراهم می کند.
مهمترین چالش زیست چاپ بافت های نرم، مواد اولیه غیرکشسان و شکننده است که نمی تواند رفتار مکانیکی بافت های نرم انسان را شبیه سازی کند.
این هیدروژل متشکل از یک پلیمر زیست تخریب پذیر سه جزئی است که از جنس پلی کپرولاکتون، پلی اتیلن گلیکول با دو گروه انتهایی از اکریلات ها و یک محلول آبی حساس به نور مرئی ساخته شده است. دو ماده پلی کپرولاکتون و پلی اتیلن گلیکول در ساخت ایمپلنت های مورد تایید سازمان غذا و دارو کاربرد وسیعی دارند و این امر موجب تسریع فرآیند تایید نهایی و تولید صنعتی این هیدروژل می شود.
به اعتقاد محققان مهمترین ویژگی این هیدروژل سازگاری آن با ویژگی های بافت های نرم بدن انسان است.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
