به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه اینترنتی یورک الرت، محققان مرکز سرطان جورجیا در دانشگاه آگوستا در آمریکا که این تحقیق را انجام داده اند، پایه و اساس این راهکار را برای ساخت واکسن سرطان، افزایش مدت زمانی عنوان کردند که یک سیتوکین (دسته‌ای از مولکول های پروتئینی محلول در آب) به نام IL2 در بدن باقی می ماند.
IL2 یک مولکول در سیستم ایمنی است که مسئول تنظیم فعالیت برخی گلبول های سفید خون به نام سلول های کشنده تی (killer T cells) است.
دکتر حسین سلطان از مرکز سرطان جورجیا که در این مطالعه همکاری داشت گفت: بعد از تزریق واکسن های پایه پپتیدی به موش های مبتلا به سرطان مشاهده کردیم که سیگنالینگ پایدار IL2، به اندازه زیادی موجب افزایش تعداد سلول های کشنده سرطان 'تی' در سلول های سرطانی خاص (CD8 +) شد.
محققان در جریان آزمایش های خود همچنین متوجه افزایشی در توانایی سلول های 'تی' برای مقاومت در برابر فرار سلول های تومور از پاسخ ایمنی شدند که توسط پروتیینی به نام برنامه ریزی مرگ لیگاند 1 (PD-L1) ایجاد می شود.به خوبی مشخص شده است که پروتیین PD-L1 توسط سلول های تومور تولید می شود و به آنها اجازه می دهد تا از منهدم شدن توسط سلول های کشنده 'تی' فرار کنند.
محققان خاطر نشان کردند که این نتایج بطرز قابل توجهی عملکرد ضد تومور واکسن های پایه پپتیدی را در موش های حامل تومور تقویت می کند.
