به گزارش ایران اکونومیست، بدون شک، حمایت از کالای ایرانی دارای جنبه های متعددی است و در راستای تحقق این شعار، وظایف مختلفی برای بخش های مختلف کشور از جمله دولت و مردم تعیین می شود. در این میان تقویت صنایع یکی از مهمترین اصولی است که می تواند پایه گذار تولید ملی بوده و کالای ایرانی را به درجه ای از کیفیت و قدرت رقابت پذیری برساند که مردم بدون نگاه حمایتی و با فراق خاطر از خرید محصولات وطنی استقبال کنند.
در این راستا، نقش سازمان های دولتی همچون سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) بیش از پیش اهمیت یافته و می توان گفت این سازمان می تواند در مواقعی، نقش کلیدی برای تقویت صنایع ایرانی و همچنین افزایش اشتغال در کشور داشته باشد.
به منظور مشخص شدن فعالیت های گذشته ایدرو همچنین برنامه ها و هدف گذاری های این سازمان در آینده برای حمایت از صنایع داخلی با فرداد دلیری، مشاورعالی رئیس هیئت عامل ایدرو و معاون صنایع پیشرفته و پروژه های کلان انرژی این سازمان به گفتگوی تفصیلی پرداخته ایم.
نقش ایدرو در نوسازی صنایع فرسوده
سوال: ایدرو چه اقداماتی برای نوسازی صنایع فرسوده کشور صورت داده است؟
دلیری: سالانه ۵۰ میلیارد دلار برای توسعه و نوسازی صنایع کشور، باید سرمایه‌گذاری شود و یکی از اهداف مهم سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران ، توسعه و شتاب دهی به صنعت کشور است. در زمینه توسعه و ساخت ماشین‌آلات و تجهیزات در کشور، ایدرو با ایجاد شرکت‌های بزرگ مثل ماشین‌سازی تبریز، ماشین‌سازی اراک و با شرکت‌های متعدد دیگر در عرصه ساخت ماشین ابزار، تجهیزات صنعتی بزرگ دیگر که نیازمند تکنولوژی بودند، پا به عرصه گذاشته و امروز هم استراتژی اصلی ما خدمت به صنعت کشور است.
سال‌هاست ماشین‌آلات موجود نوسازی نشده، در نتیجه تولیدات و کیفیت آنها با توجه به پیشرفت‌های دنیا، منطبق نیست، در نتیجه لازم است همکاری بین‌المللی با کشورهای مختلف از جمله آلمان توسعه پیدا کند. براساس قوانین، باید همکاری‌های بین‌المللی با مشارکت‌های داخلی صورت بگیرد و سازمان گسترش هم آمادگی دارد تا با شرکت‌های آلمانی و سایر شرکت‌های خارجی در زمینه ساخت داخل، تشکیل جوینت ونچر‌ها و مشارکت‌ها، همکاری کند. ما پس از برجام در ایدرو تعداد زیادی مشارکت با شرکت‌های اروپایی به طور عمده در زمینه ساخت تجهیزات نیروگاهی، ماشین‌های ابزار، تجهیزات و کامپونت‌ها در صنعت خودرو به‌ویژه گیربکس اتوماتیک، تجهیزات نفت و گاز مثل شیرهای کنترلی انجام داده ایم.
طرح های سازمان گسترش در مکران
سوال : سازمان گسترش چه فعالیت هایی را در منطقه مکران انجام داده است؟
دلیری: ایدرو، اجرای پروژه ها و ساخت خطوط و دستگاه های بخش دوم صنعت نفت و ساخت تجهیزات صنعت نفت و زمینه سوم فناوری های پیشرفته یا های تک – میکرو الکترونیک – بای متریال را با روش‌های سرمایه گذاری به صورت شراکت در سرمایه گذاری یا جوینت وینچر با شرکت های بین المللی دنبال می‌کند. در چابهار طرح ایدرو کمک به صنایع کوچک در منطقه مکران بوده و دو زمینه اصلی تولید شناور و صنعت شیلات و آبزیان و دوم حمایت از صنایع کوچک با هدف صادرات در این منطقه است. کار ایدرو هماهنگی بین سازمان ها و ادارات مربوطه و پرداخت یارانه وام های بانکی تا ۵ درصد از سود بانکی است و دو طرح لوله و پروژه تولید خوراک آبزیان از اقدام های مهم ایدرو در این منطقه بوده است. مطالعات زیادی در این طرح ها انجام دادیم و برای منطقه؛ پروژه های زیادی توسط ایدرو مورد مطالعه قرار گرفته و از سرمایه گذاران برای اجرای طرح ها دعوت کرده و ایدرو حمایت لازم را بعمل خواهد آورد. در بحث حمل و نقل، سازمان گسترش از ۲۰% تا ۵۰% آمادگی حمایت و همراهی را خواهد داشت.
عملکرد ایدرو در توسعه صنعت کشور
سوال: عملکرد سازمان گسترش را در چند سال گذشته چگونه ارزیابی می‌کنید؟
دلیری: ما در سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به دنبال سرمایه‌گذاری هستیم و براساس قانون مکلفیم در طرح‌های مختلف کمتر از ۵۰درصد شریک شویم.شرط دریافت وام از صندوق توسعه ملی برای شروع طرح‌ها، محدودیت بیشتری برای ایدرو ایجاد می‌کند و باید بخش خصوصی سهم ۸۰ درصدی برای پروژه‌های مشترک با ایدرو داشته باشد. با این وجود پروژه‌های زیادی در زمینه‌های مختلف به ثبت رسیده است و ایدرو پس از برجام به دلیل داشتن سابقه موفق و انجام پروژه‌های مشارکتی با شرکت‌های خارجی همچون صنایع خودروسازی و کشتی‌سازی، در این ارتباط موفق بوده است.
مشارکت ایدرو در پروژه های پارس جنوبی
سوال: نقش ایدرو در پروژه های پارس جنوبی چه بود؟
دلیری: ایدرو در 15 سال گذشته از بزرگترین پیمانکاران پارس جنوبی بوده است و اکنون فاز 14 پارس جنوبی را هم در دست اجرا دارد که در یک تا دوسال آینده به تولید خواهد رسید. در صنایع نفت و گاز علاوه بر اجرای پروژه های بزرگ در زمینه تجهیزات موفق شدیم ، شیرهای کنترلی را که یکی از اقلام حیاتی صنعت نفت ، گاز و پتروشیمی است و تامین آن در دوران تحریم بسیار مشکل بود با همکاری یک شرکت ایتالیایی با سرمایه گذاری مشترک به تولید برسانیم. سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران علاوه بر فاز ۱۷ و ۱۸ پارس جنوبی، متولی فاز ۱۴ آن نیز هست که راهبر کنسرسیومی است که انجام این پروژه را مدنظر قرار داده و تفاوتی که با فاز ۱۷ و ۱۸ پارس جنوبی دارد این است که عملیات حفاری چاه‌ها برعهده این کنسرسیوم گذاشته شده است تا ۴۴ حلقه چاه برای تولید گاز برعهده تیم مشارکتی باشد.
این پروژه از اولویت ویژه‌ای برای وزارت نفت برخوردار است و اگر منابع مالی آن از طرف این وزارتخانه در موقعیت زمانی مناسب تامین شود، بنابر تعهدات ما طی ۲۱ تا ۲۴ ماه به مرحله بهره‌برداری خواهد رسید. پروژه فاز ۱۴ پارس جنوبی دو میلیارد فوت مکعب در روز به ظرفیت کشور اضافه می‌کند و یک میلیون تن اتان برای پتروشیمی، یک میلیون تن گاز مایع برای صادرات و ۸۰ هزار بشکه در روز نفت سبک یا میعانات به ظرفیت کشور اضافه خواهد کرد. هزینه‌های انجام شده برای پروژه فاز ۱۴ پارس جنوبی ظرف دو سال پس از بهره‌برداری آن بازگشت داده خواهد شد و میزان قابل توجهی به درآمد ناخالص ملی کشور اضافه می‌کند.
همکاری صنعت و نفت موجب افزایش اشتغال خواهد شد
سوال: همکاری صنعت ونفت چگونه می تواند به اشتغالزایی بینجامد؟
دلیری: با توجه به اینکه از یک پروژه نفتی یا گازی، 60 درصد مربوط به تامین تجهیزات می شود، می توان پی برد در صورتیکه تولید این تجهیزات در داخل کشور انجام شود؛ می تواند سهم تاثیرگذاری در افزایش اشتغالزایی ایفا کند و ایدرو می‌تواند به عنوان نماینده وزارت صنعت ، معدن وتجارت در تعامل با شرکت ملی نفت ایران میزان تولید تجهیزات نفتی را تا 50 درصد افزایش دهد و در گام بعدی صادرکننده تجهیزات شویم، زیرا بدون صادرات نمی‌توانیم در این عرصه موفق باشیم و لازمه این امر همکاری مشترکی بین وزارت صنعت، وزارت نفت و تولیدکننده بخش خصوصی است.
تشکیل هلدینگ های متمرکز، راهکار افزایش تولید تجهیزات نفتی است
سوال: راهکار موفقیت در افزایش تولید ملی در تجهیزات نفتی چیست؟
دلیری: اکنون همیشه بخش دولتی در حوزه نفت از بی کیفیتی محصولات داخلی و یا عدم تحویل به موقع کالا شاکی است و از طرف دیگر شرکت های خصوصی هم از پایین بودن ظرفیت تولید و ناکافی بودن سرمایه برای گسترش آموزش و ارتقا تکنولوژی شکایت دارند.در این راستا مدیریت جامعی لازم است که همه طرف ها را در یک جا جمع کرده تا به یک نقطه مشترک برسند و این اتفاقی است که در سال های گذشته هیچ وقت رخ نداده و با وجود قوانین کامل در این زمینه، فقدان نظارت کافی موجب عدم موفقیت اجرای قوانین شده است. به اعتقاد بنده، بهترین راهکار این است که سازمان گسترش بین دو وزارت صنایع و نفت میانجی شده و بر اساس اتاق فکری ، ساختارها و مجموعه‌هایی همچون هلدینگ ها تعریف شود تا از خروج سرمایه های ملی جلوگیری کنیم.
