به گزارش ایران اکونومیست؛ «هوشنگ نصیرزاده» با اشاره به اینکه مشکل اصلی مدیران فوتبال کشورمان ناآگاهی آنان از مقررات حرفه ای فوتبال است، افزود: از آنجا که این دسته از مدیران اطلاع دقیقی از قوانین فوتبال در ایران و جهان ندارند، باشگاه متبوع خود را در مواجه با کادر فنی و بازیکنان خارجی با مشکل جدی روبه رو می کنند.
وی ادامه داد: یک بار به یکی از مدیران که بازیکن خارجی را به خدمت گرفته بود گفتم، «سه ماه است به بازیکن خارجی خود پولی نداده اید که او در پاسخ گفت موضوع را طی نامه ای به فدراسیون اطلاع داده ایم و این مساله به طور حتم مشکلی برایمان ایجاد نمی کند».
رییس سایق کمیته حقوقی و تدوین مقررات فدراسیون فوتبال عنوان کرد: این در حالی است که بر اساس قوانین بین المللی، بازیکنان خارجی شاغل در ایران همانند سایر کشورها با فدراسیون های فوتبال کاری ندارند و تمامی کار و تعهدشان که دو طرفه است به باشگاهی که در آن فوتبال بازی می کنند، باز می گردد.
نصیرزاده که این روزها به عنوان مدیرعامل باشگاه گسترش فولاد تبریز در فوتبال فعالیت می کند، اضافه کرد: چنانچه باشگاه ها در پرداخت مطالبات بازیکن خارجی شان بیش از سه ماه تعلل داشته باشند، آن بازیکن می تواند به مراجع قانونی در فدراسیون جهانی شکایت و ضمن گرفتن حکم محکومیت تمامی مطالباتش را به همراه جرایم متعلقه دریافت کند.
وی ادامه داد: مشکل بعدی مدیران باشگاه ها در فوتبال، نداشتن مشاوران کاربلد، دلسوز و آشنا با قوانین بین المللی است، همچنین بیشتر آنان به زبان بین المللی مسلط نیستند و این کار آنان را دشوارتر می کند.
نصیرزاده مشکل دیگر قراردادهای فوتبال در کشور را که به ضرر باشگاه ها تمام می شود، به رسمیت نشناختن پول داخلی دانست و اضافه کرد: به طور معمول در کشورهای مختلف قراردادها با پول رایج آن کشور به امضای طرفین می رسد. به عنوان مثال تمام قراردادهای بازیکنان در لیگ های انگلیس بر پایه واحد پول این کشور یعنی «پوند» منعقد می شود و چنانچه بازیکن انگلیسی بخواهد در سوییس بازی کند، قراردادش دیگر بر اساس پوند تنظیم نمی شود بلکه پول مورد نظر در قرارداد طرفین «فرانک» خواهد بود.
به گفته وی این در حالی است که تمامی قرارداد باشگاههای ایرانی با کادر فنی و بازیکنان خارجی به دلار است در حالیکه باید به ریال تنظیم شود.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا بیشتر مدیران باشگاه های فوتبال ایران غیر ورزشی هستند و فکر نمی کنید این به ضرر فوتبال ما تمام شود، اظهار داشت: اتفاقا در بیشتر کشورهای صاحب فوتبال همانند انگلستان، اسپانیا و ایتالیا اکثر مدیران باشگاه های فوتبال افراد اقتصادی و سپس سیاسی هستند و مدیران ورزشی کمی در این کشورها در این حوزه فعالیت می کنند.
نصیرزاده ادامه داد: فوتبال به عنوان یک صنعت پر سود، به مدیرانی نیاز دارد که بتوانند برای باشگاه شان درآمدزایی داشته باشند و پول بیاورند. پس باید با علم اقتصاد آشنا باشد. به عبارت ساده مدیری می خواهیم که بتواند پول های توی جیبش را بشمارد!
وی ادامه داد: این در حالی است که در ایران همه به دنبال مدیر با شورت ورزشی و تصویر ورزشی هستند.
وی همچنین گفت: اینکه مدیران باشگاه های فوتبال در ایران همانند آلمان، ورزشی باشند، بد نیست اما چند درصد مدیران ورزشی ایرانی می توانند برای باشگاه متبوعشان درآمدزایی کنند و طرح های اقتصادی به راه بیاندازند.
به اعتقاد وی غالب مدیران ورزشی در ایران توان جذب حمایت کننده های مالی قدرتمند را ندارند اما در عین حال در چینش ترکیب تیمشان موفق هستند.
نصیرزاده یادآور شد: در آلمان مدیرانی که ورزشی هستند به نوعی با اقتصاد درگیر بوده و یا مشاوران اقتصادی متخصص را در کنار خود دارند که می توانند در سطح اول فوتبال روز دنیا باشگاه داری کرده و تیمشان را در اوج نگه دارند.
