به گزارش ایران اکونومیست؛ جواد حردانی متولد دوم فروردین 1362 است که در پاراالمپیک 2008 پکن چین، با شکستن رکورد پاراالمپیک در رشته پرتاب دیسک موفق به کسب گردن آویز طلا شد. وی در پاراالمپیک لندن 2012 نیز در ماده پرتاب دیسک به نشان طلا رسید و یک بار دیگر حد نصاب جهان و پاراالمپیک را بهبود بخشید؛ همچنین در پرتاب وزنه به نشان برنز دست یافت. این ملی پوش خوزستانی در بخش پرتاب نیزه و در کلاس F38 بازی های پاراالمپیک ریو 2016 موفق به کسب نشان برنز شد.
وی اظهارکرد: سال 96 برای من سال بسیار خوبی بود، چرا که توانستم با کسب نشان نقره در مسابقات جهانی انگلیس، سهمیه ورود به بازی های المپیک 2020 توکیو را کسب کنم، هر چند که در طول سال با مصدومیت بسیاری روبه رو شدم.
وی ادامه داد: کسب عنوان نایب قهرمانی جهان شیرین ترین لحظه ورزشی ام در سال 96 بود چرا که آغازی برای کسب نشان های رنگارنگ دیگر ورزشکاران ایرانی در آن رقابت ها بود؛ البته آسیب دیدگی های متوالی هم بدترین اتفاقات در این سال برای من بود و اکنون در حال انجام مراحل فیزیوترابی هستم و تلاش می کنم با تمام قوا در بازی های آسیایی حضور یابم.
حردانی با بیان اینکه آسیب دیدن جزئی از ورزش قهرمانی به شمار می رود و امری بسیار طبیعی است، اظهارداشت: در طول این مدت مسئولان ورزش و جوانان خوزستان در حد توان خود از من حمایت کردند و هیچ گله ای در این خصوص ندارم.
وی ادامه داد: هیات جانبازان و معلولان خوزستان از بضاعت مالی بسیار اندکی برخوردار بوده و نمی توان انتظار بالایی از آن داشت؛ آنها در اداره کردن امور خود با مشکل روبه رو هستند.
حردانی افزود: در طول 10 سال حضورم در تیم ملی، علاوه بر چهار دوره شرکت در رقابت های پاراالمپیک در مسابقات آسیایی و جهانی بسیاری حضور داشتم که عنوان های مختلفی کسب کردم اما در سال 97 مهمترین رویدادی که در پیش داریم بازی های آسیایی است که تلاش می کنم خوش رنگ ترین نشان را کسب کنم.
وی درباره دلایل موفقیت خود در میدان های ورزشی گفت: پس از پاراالمپیک 2012 در لندن یک برنامه پنج ساله از سوی هیات جانبازان و معلولان خوزستان تدوین شد که این موضوع منجر به درخشش ورزشکاران این استان در رقابت های پاراالمپیک 2016 ریو شد که توانستیم یک نشان طلا، یک نقره و یک نشان برنز کسب کنیم.
این ورزشکار خوزستانی درباره نیازهای ورزشکاران جانباز و معلول خوزستان نیز گفت: نبود یک مجموعه ورزشی اختصاصی برای جانبازان و معلولان مهمترین دغدغه اهالی این رشته است. احداث مجموعه کوی طلاب اهواز که از طرح های هیات دولت است از سال ها پیش شروع شده اما همچنان بلاتکلیف است.
وی با بیان اینکه احداث یک مجموعه ورزشی برای استان بزرگی مثل خوزستان چیز خاصی نیست، افزود: ورزشکاران استان های دیگر از وجود یک مجموعه اختصاصی بهره مند هستند اما خوزستان با وجود منابع ثروت عظیمی که دارد از کمترین امکانات نیز برخوردار نیست این در حالی است که جانبازان و معلولان خوزستان در بزرگترین میادین بین المللی نظیر پاراالمپیک و پاراآسیایی افتخارآفرینی می کنند.
حردانی ادامه داد: خوزستان در رشته جانبازان و معلولان از ظرفیت بسیار بالایی برخوردار است و همیشه در کشور حرفی برای گفتن دارد؛ عملکرد ورزشکاران خوزستان در مسابقات جوانان جهان در امارات و کسب چندین نشان مختلف نشان می دهد که اگر برنامه ریزی خوبی در این رشته صورت گیرد آنها می توانند به مدت 10 سال برای کشور افتخارآفرینی کنند.
وی درباره اشتغال ورزشکاران نیز گفت: من که خود شاغل هستم ولی امیدوارم طبق مصوبه ای که برای استخدام ورزشکاران مدال آور وجود دارد، برای دوستانی که شغلی ندارند، شرایط اشتغال فراهم شود. استان خوزستان با این همه منابع که در اختیار دارد به راحتی می تواند چند ورزشکار خود را استخدام کند.
این ورزشکار خوزستانی درباره بهترین تصویری که از عید نوروز در ذهنتان دارد، گفت: نخستین چیزی که از عید نوروز در ذهنم تداعی می شود، بوسیدن پدر و مادر پس از شنیدن صدای توپ و فرارسیدن سال جدید است. تمام قلب و وجودم متعلق به این دو عزیز است. بهترین آرزوها را در سال جدید برای پدر و مادرم دارم که همه زندگی من هستند.
وی ادامه داد: در این سال نو، آرزوی سلامتی و تندرستی برای تمام ملت عزیز ایران دارم و اینکه سایه پدران و مادران مان همیشه بالای سرمان باشد. پدر و مادر نعمت های بزرگی هستند و باید تا زمانی که زنده هستند، قدرشان را بدانیم.
