به گزارش ایران اکونومیست؛ همایش سازمان روزنامه‌نگاران آسیایی (Asia Journalist Association) صبح روز دوشنبه (۲۰ اسفند ماه) با حضور روزنامه‌نگارانی از کشورهای کره جنوبی، ایران، سوریه، مالزی، سنگاپور، اندونزی، سودان، هند، پاکستان، مغولستان، قزاقستان، قرقیزستان، ویتنام، مصر، کامبوج و فیلیپین در اینچئون واقع در کشور کره‌جنوبی برگزار شد.
پونه ندایی، سردبیر مجله ادبی «شوکران» و معاون سازمان روزنامه‌نگاران آسیایی نیز به عنوان نماینده کشورمان در این همایش حضور دارد.
او در سخنانی ضمن تشکر از لی سانگ کی (Lee Sang ki)، بنیانگذار این سازمان به خاطر گرد هم آوردن روزنامه‌نگارانی از آسیا و کشورهای مسلمان و حفظ مسیر حرفهای این سازمان گفت: این روزها گرایش مخاطبان ایرانی به مطالعه نشریات محلی رو به افزایش است. ما ٢٠٠ روزنامه در میان ۳۰۰۰ نشریه در کشورمان داریم. مردم اطلاعات مورد نیاز روزمره خودشان از جمله وضعیت شهری، مسائل آموزشی فرزندان، بحث‌های درون شهری را از مطبوعات محلی دنبال و البته اطلاعات سیاسی، اجتماعی و کلان را از روزنامه‌های سراسری مهم دریافت می‌کنند.
ندایی با بیان اینکه «مطبوعات ایران نیز مانند بسیاری از مطبوعات دیگر کشورها با بحران مخاطب روبه‌رو است»، خاطرنشان کرد: گرایش مردم به شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام، فیس‌بوک و تلگرام باعث شده است تا تیراژ نشریات کاغذی رو به کاهش رود؛ البته نشریات برای ادامه حیات خود باید از یارانه دولتی بهره بگیرند. در این بین انتشار اخبار دروغین (Fake News) توسط برخی شهروندان فضای اطلاع‌رسانی سالم را مختل کرده است.
این روزنامه‌نگار با تاکید بر اینکه «به کار بردن لفظ شهروند ـ روزنامه‌نگار که در رسانه‌های جهان باب شده، نادرست است»، گفت: اگر بپذیریم که کسی با رد و بدل اطلاعات غلط یا با در دست گرفتن یک موبایل روزنامه‌نگار ـ شهروند است، هویت حرفه خود را زیر سوال برده‌ایم.
ندایی با بیان اینکه «در کشور بزرگی مثل ایران با اقوام، زبان و فرهنگ‌های گوناگون نقش مطبوعات محلی مهم است»، یادآور شد: به عنوان مثال در شهر بزرگ و تاریخی اصفهان، روزنامه «اصفهان زیبا» به ۹ زبان زنده دنیا با موضوع میراث فرهنگی و حفظ هویت تاریخی منتشر می‌شود. امروز می‌توان گفت که رسانه‌های ایرانی بیشتر به سمت تخصصی شدن پیش می‌روند. ما خبرگزاری کتاب، روزنامه ورزشی، روزنامه سینمایی، روزنامه اقتصادی و روزنامه‌های تخصصی دیگر داریم.
پونه ندایی
نصیر ایجاز، روزنامه‌نگار پاکستانی نیز در سخنانی گفت: متاسفانه اخلاق حرفهای در کشور ما رعایت نمی‌شود. روزنامه‌نگاران گاهی حرفهای رکیک در نوشته‌هایشان می‌آورند و به اختلافات داخلی دامن می‌زنند. سیاستمداران از طریق روزنامه یکدیگر را تهدید و دعوت به مبارزه می‌کنند. آنها روزنامه و روزنامه‌نگار را می‌خرند و راهی جز این برای بقا ندارند.
همچنین اشرف ابوالیزید، روزنامه‌نگار مصری که سال‌ها در کویت فعالیت کرده است، گفت: روزنامه‌نگاری در مصر سه نوع می‌تواند باشد؛ روزنامه‌نگاری دولتی که باید طبق منافع دولت پیش برود. روزنامه‌نگاری اپوزیسیون که در خارج از کشور یعنی ترکیه و قطر جریان دارد که این هم مستقل نیست و در نهایت روزنامه‌نگاری فراموش شده که همان روزنامه‌نگاری اصیل بر مبنای اصول حرفهای است.
یک روزنامه‌نگار کامبوجی نیز در سخنانی اظهار کرد: روزنامه‌نگاری در کامبوج از آزادی انتقاد از شاه، نخست وزیر و دیگر مسئولان برخوردار است. در کشور ما بعضی نهادهای غیردولتی از غرب پول می‌گیرند و برخی شهروندان را تشویق می‌کنند که روزنامه‌نگار شوند و اینگونه است که خبرهای دروغ در فضای رسانه ما منتشر می‌شود. همچنین دولت کامبوج یکی از روزنامه‌های وابسته به آمریکا را با درخواست مالیات و پیرو آن عدم توانایی پرداخت تعطیل کرد. رادیو آزاد آسیا نیز که از طرف آمریکا حمایت می‌شد، به خاطر قطع حمایت آمریکا نهایتا تعطیل شد.
روز الین، روزنامه‌نگار فیلیپینی نیز یادآور شد که ما در کشورمان مطبوعاتی داریم که از خارج کمک مالی می‌گیرند و همچنان مشکل انتشار اخبار دروغ را داریم.
چولان باتار، روزنامه‌نگار مغولی درباره شرایط فعالیت رسانه‌ای در این کشور گفت: ما خودسانسوری داریم. ضرب‌المثلی داریم که می‌گوید یک بار دیدن بهتر از هزار بار شنیدن است. امیدواریم به کشور ما بیایید و همه چیز را از نزدیک ببینید.
حسن حمیدا، روزنامه نگار سودانی مقیم آلمان نیز در سخنانی یادآور شد که روزنامه‌نگارانی که مثل من مقیم خارج هستند، می‌توانند درباره مسائل سودان بنویسند، اما روزنامه‌نگاران داخل سودان اگر انتقادی بنویسند زندگی‌شان دشوار می‌شود.
همچنین ایوان لیم، روزنامه‌نگار سنگاپوری اظهار کرد: دولت سنگاپور روی دقت اخبار بسیار حساس است و روزنامه‌نگارانی که اخبار دروغ منتشر کنند دچار مشکل می‌شوند. ما هم مشکل انتشار اخبار دروغ را در کشورمان داریم.
