به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، برای ساخت اشیا
با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی، مواد اولیه لایه به لایه روی یکدیگر
قرار می‌گیرند. این فناوری امکان تولید نانو ساختارهای منحصر به فردی را
فراهم می‌کند که ساخت آن‌ها با استفاده از سایر روش‌های متداول، امکان‌پذیر
نیست.
محققان تاکنون توانسته‌اند نانوساختارهایی از جنس پلیمر، سرامیک
و سایر مواد تولید کنند؛ اما تولید نانوساختارهای فلزی امری دشوار است.
برای تولید نانوساختارهای پلیمری، پرتوهای لیزر تنها از یک جفت فوتون برای
سخت کردن پلیمر مایع استفاده می‌کنند. اما برای تولید نانوساختارهای فلزی
به انرژی بیشتری نیاز است.
محققان برای حل این مشکل از لیگاندهای
ارگانیک حاوی ذرات فلزی استفاده کردند. لیگاندها نوعی رزین هستند که با
فلزات پیوند برقرار می‌کنند و عملکردی شبیه پلیمر دارند و در مجاورت لیزر
سخت می‌شوند. پس از چاپ سه‌بعدی نانوساختار موردنظر با استفاده از این
ماده، ساختار به دست آمده را درون اجاق‌های خلا تا 1000 درجه گرم می‌کنند
تا مولکول‌های ارگانیک تبخیر شوند و نانو ساختار فلزی باقی بماند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
